[1] Nadat Jonatha zijn godsvrucht zo levendig had geuit, zei Jozef tegen hem:
[2] 'Beste vriend, jij woont, met je drie knechten, helemaal alleen in je hut.
[3] Het is vandaag vóór-Sab­bath; je zult dus vandaag wel geen vis meer gaan vangen; blijf van­daag toch, en morgen als het Sab­bath is bij mij!'
[4] Jonatha antwoordde:  Ja, ...als het Godskind hier niet was, ...dan, broederlijke vriend, zou ik hier wel graag blijven, ...
[5] Maar weet je, ik ben helaas een zondig mens; ik ben een on­reine in al mijn gelederen!
[6] Sedert ik tussen de heidenen leef, heb ik nauwelijks nog aan de Wet van Mozes gedacht, en ik heb meer heidens geleefd dan joods!
[7] Ik kan dus niet daar verblij­ven, waar de Allerhoogste woont!'
[8] Jozef sprak nu: 'Broeder, je motieven zijn juist, maar hier bij mij worden die niet aanvaard!
[9] Want de Heer, Die Zich te­genover de heidenen steeds zo ge­nadig toont, zal Zich tegenover jou nog genadiger tonen, want jij bent een rouwmoedige jood!
[10] Je hoeft alleen maar van Hem te houden, dan kun je erop rekenen, dat de Heer ook van jou houden zal, en wel veel meer dan je zou mogen verwachten !
[11] Je moet namelijk weten, dat die acht kinderen, en ook Eu­dokia nog heidenen zijn en toch gaat het Kindje met hen om en heeft hen boven alles lief!
[12] Ook jou zal Het dus wel liefderijk opnemen, en Zich met jou, als ware je Zijn beste vriend, bezighouden!'
[13] Nu vatte Jonatha moed en hij ging met Jozef de heuvel af en de woning binnen, waar inmiddels het middagmaal al klaar stond.
[14] Jozef riep dus iedereen aan tafel. Maria nam het Kindje en, zoals gebruikelijk, nam zij aan ta­fel naast Jozef plaats.
[15] De pap, die voor Hem be­stemd was, wilde het Kindje echter niet eten.
[16] Dat maakte Maria onge­rust, ze dacht dat er met het Kind­je iets niet goed was.
[17] Maar het Kindje zei: 'Geen zorg over Mij, maar: ...
[18] zie je, Jonatha heeft voor Mij betere spijs meegebracht: dáár wil Ik van eten, en die zal Mij pas echt verzadigen!'
[19] Maria dacht natuurlijk di­rect dat Hij de vis bedoelde, die pas later op tafel zou komen,
[20] maar het Kindje zei: 'Ma­ria, u hebt Mij niet goed begre­pen!
[21] Ik bedoel de vis helemaal niet, hoewel die natuurlijk beter zal smaken dan deze melk van gis­teren, die al zuur geworden is, en die Joël heeft genomen in plaats van verse, om voor Mij daarvan pap te koken!
[22] Neen, Ik bedoel de grote ootmoed en de grote liefde in het hart van Jonatha: Die heeft hij Mi j trouwens­ zonder Mij te ken­nen­ al vaker bewezen.
[23] U moet weten, Maria, Jo­natha is, wat zijn spieren betreft, een krachtig mens. .., maar, de liefde in zijn hart is nog veel ster­ker!
[24] Zijn liefde tot Mij, dat is de krachtige kost, die Mij nu verza­digt! Oók van zijn vis wil Ik na­tuurlijk wel eten, maar die zure pap, die lust Ik niet!' Hierover was Jonatha zo gelukkig, dat hij in luid geween uitbarstte.

«« 167 / 302 »»