[1] Toen het gezelschap bij de villa was aangekomen, zond Cyrenius dadelijk zijn adjudant naar de stad terug om aan de overste te doen weten, dat noch op die dag, noch ook op de volgende dagen parades of oefenmarsen zouden worden gehouden.
[2] Bij de Romeinen was dit na­melijk zo gebruikelijk; als er bij­zondere aangelegenheden aan de orde waren, lieten de 'mores' niet toe dat normale staatszaken ge­woon zouden doorgaan; bijvoor­beeld als er zich bepaalde natuur­verschijnselen voordeden, zoals zons -­ of maansverduisteringen, hevige onweders, bij de verschij­ning van meteoren of kometen,
[3] als er iemand waanzinnig werd of zich epilepsie voordeed;
[4] en op dagen, waarop er bij­zondere vonnissen werden vol­trokken.
[5] Dergelijke dagen golden voor de overigens toch degelijke Romeinen allemaal als onheilsda­gen, of als bijzondere godenda­gen, welke door de mensen zon­der verwijl in acht moesten wor­den genomen; ze mochten die dagen niet onteren door het doen van eigen zaken.
[6] Alhoewel Cyrenius voor zichzelf aan dit soort hem niets­zeggende gewoonten weinig waar­de hechtte, moest hij ze niettemin toch respecteren, vanwege het volk, dat aan die dwaasheden nog wel veel belang hechtte.
[7] Nadat de adjudant was ver­trokken, zei Cyrenius tegen Jozef: 'Beste broeder en vriend, laat nu alsjeblieft een ontbijt voor ons klaarmaken. Na dat ontbijt kun­nen we dan allen gezamenlijk de stad ingaan om te zien wat voor vernielingen de storm heeft aan­gericht!
[8] We zullen daarbij ongetwij­feld veel arme en verongelukte burgers aantreffen, die we op alle mogelijke manieren zullen moe­ten helpen.
[9] Daarna kunnen we dan naar de haven gaan om te zien hoe het met de schepen staat, of en hoe ze beschadigd zijn.
[10] Het zal wel blijken, dat er voor je zoons heel wat te doen is. Ik ben bereid om hen dadelijk tot hoofdopzichters te benoemen, want in deze stad mankeert het toch al sterk aan bouwkundigen.
[11] Egypte is in architectonisch opzicht allang niet meer wat het tot zo'n duizend jaar geleden was, in de tijd van de oude farao's.'
[12] Jozef voldeed direct aan Cyrenius' wens. Hij liet een een­voudig ontbijt maken van brood, honing, melk en enkele soorten vruchten.
[13] Na dit maal stond Cyrenius op en dus ook het hele tafelgezel­schap; hij wilde volgens plan on­verwijld naar de stad.
[14] Het Kindje riep echter Cy­renius bij Zich en sprak: 'Cyreni­us, je gaat dus naar de stad om waar dan ook noodlijdende bur­gers te helpen, en je wilt graag dat Ik bij je ben?
[15] Nu Ik wil dat wel doen, maar dan moet jij eerst naar Mij luisteren en je moet Mijn raad op­volgen!
[16] Want wie het meest in nood zijn, dat zijn toch wel diegenen, die door jou tot 24 uren doodsangst zijn veroordeeld.
[17] Je moet namelijk weten, dat Ik helemaal geen behagen schep in een al te groot verdriet van ellendige mensen. Laten we derhalve eerst daarheen gaan om die allerongelukkigsten te helpen. Daarna kunnen we dan de minder ongelukkigen in de stad en in de zeehaven bezoeken!
[18] Als je dat doet, dan ga Ik met je mee; doe je het niet, dan blijf Ik thuis! Want op mijn wijze ben ook Ik een Heer, Die kan doen wat hij wil, zonder me naar jou te hoeven voegen! Als je Mijn raad echter opvolgt, dan zal Ik mij wel aan je aanpassen.

«« 73 / 302 »»