[1] Vervolgens werd verder gegra­ven en gaf Cyrenius de instructie dat alle lijken mits niet al te zeer verminkt, op een bepaalde plaats moesten worden neergelegd met hun gezichten naar de grond, die tevoren met matten moest worden bedekt.
[2] Degenen die te erg verminkt waren, moesten zoals gebruike­lijk, op de algemene begraafplaats worden verbrand, dan wel acht voet diep worden begraven.
[3] De minder verminkten moest men trachten op dezelfde wijze op te wekken als de zeven.
[4] Wie weer tot leven kwam moest bij de andere zeven in de herberg worden gebracht!
[5] Na deze instructie ging Cy­renius met zijn mensen andere stadsdelen inspecteren.
[6] Huizen van burgers bleken echter -o wonder -nergens ook maar beschadigd!
[7] Een godentempel die niet in puin lag, was er echter nergens te ontdekken, behalve dan een klei­ne, die op slot was en die als op­schrift had: ' Aan de onbekende God'!
[8] Nadat het gezelschap met een massa zich aansluitend volk op deze wijze heel die niet onbe­langrijke stad van tachtigduizend inwoners had doorkruist, riep Cyrenius Jozef bij zich.
[9] 'Luister eens, waarde vriend en broeder, heimelijk moet ik over de vreemde uitwerking van deze aardbeving wel een beetje lachen.
[10] Kijk hier bijvoorbeeld: Aan dit slop hier voor ons, staan huisjes van 'n wel zeer ellendige bouwkwaliteit: droge stenen zon­der cement, bovendien maar wei­nig symmetrisch, tot een muur op elkaar gestapeld.
[11] Zo te zien zou je denken dat ze nauwelijks stevig genoeg zijn om het dreunen van de hoef­slag van een flink paard te kunnen doorstaan!
[12] En toch staan die mieren­hopen daar nog ongedeerd. Geen ervan is zelfs ook maar enigszins beschadigd!
[13] En dat, terwijl midden tus­sen deze "eendagshuizen" zowat al de voor de eeuwigheid gebouw­de tempels in verachtelijke puin­hopen zijn veranderd!
[14] Wat zeg jij nu van dit hoogst merkwaardige verschijn­sel? Ligt het niet voor de hand dat zowel de aardbeving als de storm hier wel bijzonder "knap" te werk gingen?
[15] Tot mijn groot genoegen kan ik je wel dit bekennen, dat ik werkelijk
[16] niet langer Cyrenius wil heten, als jouw Zoontje hier niet, in het gezelschap van de storm, met Zijn Almachtige Vingertje ietwat met die tempels heeft ge­speeld. ,
[17] Jozef nu: 'Houd wat je denkt maar voor jezelf, en spreek er met niemand over, want het zal inderdaad wel precies zo gegaan zijn!
[18] Laten we nu maar naar de haven gaan om te zien, of daar wellicht iets voor mij te doen is. Nu volgde Cyrenius de raad van Jozef op, en ze begaven zich dus naar de kust.

«« 78 / 302 »»