[1] De oude MARCUS zegt tegen Mij: "Heer, zal ik dan een ezel hier brengen; maar wel een van mijn eigen gewone ezels, want de twee die pas geschapen zijn, zouden wel eens vooroordelen op kunnen roepen!"
[2] IK zeg: "Ja, doe dat, want daar kan nog een belangrijke les uit getrokken worden!"
[3] MARCUS verdween snel, bracht een mannetjesezel bij ons en zei enigszins glimlachend tegen de zwarte: "Hier heb je dan zo'n geleerde; doe met hem wat je goeddunkt! "
[4] Toen riep de zwarte zijn dienaar. Deze stelde meteen op een manier, die op ezelsgeblèr leek, allerlei vragen aan het dier, en kijk, het dier vertelde hem een heleboel zaken over de huishouding van Marcus en ook over zijn vroegere, zeer ruwe eigenaar, diens naam en nog een aantal verrassende zaken, die de zwarte dienaar anders niet zo gemakkelijk weet zou hebben kunnen weten, en wat erg veel indruk maakte op Marcus. Tenslotte beval de dienaar de ezel, terwille van hem driemaal om onze tafel te lopen en daarna zevenmaal heel hard zijn 'I-a' te laten horen. En meteen deed de ezel dat en ging daarna uit zichzelf weg.
[5] Toen vroeg de zwarte aanvoerder aan ons gezelschap of dat nu soms ook een nauwelijks te geloven fabel was.
[6] Toen zei CYRENIUS, die zijn verbazing haast niet kon bedwingen: "Nee, nee vriend, een fabel is het niet; maar ik zou nu haast beginnen te geloven, dat ook onze beroemde fabeldichter Aesopus met de dieren heeft kunnen spreken! Heer, dat is toch alweer zo'n deugd van de zwarten, waarvan wij eerder geen flauw idee hadden! Ja, als dat zo doorgaat, zijn wij met de zwarten nog lang niet klaar! Het wordt alsmaar mooier, steeds ongelooflijker en onverklaarbaarder! In de boeken van jullie Schrift las ik wel eens ooit over een ezel die met zijn profeet, genaamd Bileam, toen deze hem te zeer mishandelde, gesproken moet hebben; maar wat is dat hierbij vergeleken, nu deze zwarte zich door deze heel gewone ezel diens gehele levensloop voorbeeldig laat verhalen! En dat het geen verzinsel van de zwarte was, bevestigde de oude Markus!
[7] Dat en nog andere zaken vind ik heel mooi en goed, en ik ben er helemaal niet op tegen, als ik mij bij al datgene wat ik nu al allemaal aan wijze lessen gekregen heb, bij dit nieuwe wonderbare verschijnsel maar wat duidelijker voor ogen kon stellen hoe het mogelijk is om met dieren via de taal te communiceren! Het heil van de mensen hangt wel niet af van zo 'n mededeling, maar omdat het zeer uitzonderlijke, wonderbaarlijke verschijnsel, puur van menselijke zijde gezien er nu eenmaal is, zou ik toch iets meer willen weten over het hoe en waardoor dit mogelijk is! Hoe kunnen dieren zich door middel van taal verstaanbaar maken aan de mensen en hoe de mens aan de dieren? -Heer, geef ons daarover toch een paar heel korte aanwijzingen!"
[8] IK zeg: "Mensen die zo iets kunnen, zijn daarom niet voortreffelijker dan jullie die dat niet kunnen; want hoe dichter de ziel van een mens bij de dierenzielen staat, des te meer bezit zij van nature dat vermogen om zich tegenover hen verstaanbaar te maken, omdat zij zich dan helemaal volgens haar levensorde in een zuivere toestand bevindt. Als zij zich teveel met het lichaam verbindt, is het ook uit met de bijzondere eigenschappen, en de duistere wetten van de materie komen dan daarvoor in de plaats, en de ziel ondervindt dan ook schade van alles wat het lichaam maar kan schaden."

«« 260 / 263 »»