Het in bezit nemen van de vruchtbare kolonie (26.10.1861)

Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 9)

«« 49 / 214 »»
[1] Weliswaar hadden de zeventig bekeerde rovers bij monde van Olgon beweerd dat ze ver voorbij Damascus woonden; maar dat was ook niet waar, aangezien ze met hun vrouwen en kinderen alleen in bepaalde moeilijk toegankelijke holen en grotten in deze streek woonden. Ze maakten hun rooftochten echter wel vaak in de omgeving van Damascus, en keerden dan met de buit steeds weer terug naar deze streek, die hun de veiligste bescherming bood tegen alle achtervolgingen.
[2] Toen wij binnen enkele ogenblikken helemaal uit hun blikveld verdwenen waren, waar ze zich opnieuw hevig over verbaasden, gingen ze op weg en reisden terug langs de woestijn, tot de plaats waar hun vrouwen en kinderen met hun bezittingen in een grote, moeilijk toegankelijke grot woonden, die van de storm verschoond was gebleven en ook niet vol modder was geraakt. Toen de zeventig mannen zo snel in de grot terugkwamen, waren hun vrouwen en kinderen, die nog beefden van vrees en angst vanwege de plotseling ontstane, ongehoord hevige storm, verbaasd dat ze zo snel en zonder buit teruggekeerd waren.
[3] De mannen vertelden in het kort alles wat hun aan ongelofelijk wonderbaarlijke dingen overkomen was en dat ze nu - en dat hadden de vrouwen al lang gewenst - voor de rest van hun leven het roven hadden opgegeven; in plaats daarvan hadden zij van een met Gods geest vervulde man een eindeloos veel betere levensbuit voor het eeuwige leven van hun ziel gekregen, die meer waard was dan alle schatten op aarde.
[4] Ze vertelden ook aan de steeds nieuwsgieriger wordende vrouwen en kinderen hoe die man, die even machtig was als God, door Zijn woord en Zijn wil de oude, onherbergzame woestijn door middel van die verschrikkelijke storm in een waar en vruchtbaar Eden had omgevormd en het hun als hun onbetwistbaar eigendom had gegeven, en dat op verschillende plekken in dit voorheen zo woeste landschap ook al complete en van alles voorziene woningen klaar stonden, die beslist ook alleen maar door de puur goddelijke macht van de genoemde man geschapen waren.
[5] Toen de vrouwen dat van hun mannen hoorden, wilden zij onmiddellijk en zonder veel uitstel de wonderbaarlijke huizen gaan zoeken. De mannen dachten echter dat dat niet eerder dan over drie dagen mogelijk zou zijn, omdat de spleten, holten en kloven nog vol modder zouden zitten, waarin men gemakkelijk helemaal zou kunnen wegzakken en de dood vinden.
[6] Toen de vrouwen dat hoorden, gaven ze toe; maar na drie dagen gingen ze de woningen zoeken, en iedereen vond het voor hem bestemde huis en trok er ook direct in.
[7] De woningen waren zodanig geplaatst, dat ze vanaf geen enkel punt van de weg door voorbijtrekkende reizigers gezien konden worden; en dat was heel goed voor de bewoners, omdat op die manier reizigers niet voortijdig hun deur zouden kunnen platlopen en hen lastig vallen met duizend vragen over hoe en wanneer de bewoners de huizen hadden gebouwd en hoe ze die oude woestijn vruchtbaar hadden gemaakt.
[8] Want al na een paar weken werd Mijn zegen overal in de woestijn merkbaar, en vele Samaritanen en Grieken, die door deze voormalige woestijn reisden, deden hier en daar ijverig navraag wie die woestijn zo in cultuur had gebracht, en niemand kon hun uitsluitsel geven. Degenen die het wel wisten, lieten zich echter niet veel onder de andere mensen zien - en de eerste tijd al helemaal niet. Pas toen er enkele vruchten begonnen te rijpen kwamen er Samaritanen en ze vergaderden erover aan wie het land toebedeeld zou moeten worden, als het niet al een eigenaar had die zich daar gevestigd had.
[9] Toen kwam Olgon met verscheidene van zijn metgezellen erbij en zei tegen degenen die daar vergaderden: 'Vrienden, deze hele grote woestijn is nooit iemands eigendom geweest, zoals ook de grote zee nog nooit iemands toegemeten eigendom is geweest.Wij Joden, die door de Farizeeën vervolgd werden omdat wij hun slechte gedachten niet konden en wilden dienen, hebben deze woestijn in bezit genomen om er te wonen en hebben haar enkel met hulp van de Heer van hemel en aarde vruchtbaar gemaakt, en werkelijk, Jehova Zelf heeft ons de woestijn in onbetwistbaar eigendom gegeven. Daarom hoeven jullie er verder niet meer over te beraadslagen, aan wie deze vruchtbare streek nu moet toevallen; want die is al in bezit genomen door zeventig gezinnen, die ook hun woningen in deze streek hebben ingericht.'
[10] Toen degenen die daar vergaderden dat van Olgon hadden gehoord, waren ze onaangenaam verrast en vroegen aan een Romeinse rechter, die met hen door die streek reisde, hoe ze dat moesten opvatten, aangezien de woestijn toch helemaal Samaritaans grondgebied was en de Samaritanen daar over het algemeen het recht van bezit op hadden.
[11] Maar de rechter zei: 'In welk land er ook maar een sinds onheuglijke tijden volkomen woestijn bestaat, die niemand in bezit heeft, en waar zich ook nooit een landeigenaar bij een rechtbank heeft gemeld voor het bezit ervan, is zo'n woestijn vrij en wordt die door de rechtbank ook als bezit toegewezen aan de eerste de beste die zichzelf bezitter heeft verklaard. Omdat deze mannen, aan wie deze voormalige totale woestenij haar cultivering te danken heeft, zichzelf nu bezitters hebben verklaard, wordt hun het onaanvechtbare bezit van rechtswege toegewezen.
[12] Omdat ze echter een woestijn in cultuur hebben gebracht, die tevoren niemands eigendom was, hebben ze ook nog het voordeel dat ze twintig volle jaren vrijgesteld zullen zijn van ieder soort belasting. Als ze evenwel na een goede oogst uit vrije wil kiezen voor een schatting ter ere van de keizer, zullen ze zich bij alle hachelijke aangelegenheden kunnen verheugen in de bijzondere bescherming van de kant van Rome. Ik, rechter in naam van de machtige keizer in Rome, heb gezegd en aldus bevolen!'
[13] Door deze rechtshandeling ging dan ook in vervulling, dat niemand de zeventig gezinnen het bezit van de gecultiveerde woestijn kon betwisten. Binnen enkele jaren was deze streek een van de vruchtbaarste en werd door alle reizigers erg bewonderd; en de bezitters hadden zich reeds na een jaar vrijwillig bij de rechtbank gemeld om een schatting ter ere van de keizer te betalen en werden daardoor tot Romeinse burgers verklaard en gemaakt, wat hun veel voordelen opleverde.
[14] Hoewel ze zware beproevingen moest doorstaan, bleef deze nieuw gevormde gemeente ook gedurende vele jaren het meest zuiver, evenals die van de Essenen. Weliswaar ging in latere tijden ook dit mooiste deel van Samaria te gronde door de verwoestende oorlogen en volksverhuizingen en werd het weer de oude woestijn.
[15] En laten we nu weer naar onszelf terug keren!
«« 49 / 214 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.