7 resultaten - Pagina 1 van 1
1
[5] En nauwelijks had Seth het amen uitgesproken of aan de gehele hemel was geen wolkje meer te bekennen, behalve de nog nauwelijks zichtbare rookzuilen van de aan de uiterste rand van de verre horizon nog voort brandende bergen. De hemel zag er als opnieuw geschapen uit, prachtig versierd met de mooiste sterrengroepen en alles wat maar leefde en ademde verheugde zich over de weer herstelde rust en orde.Hoofdstuk 163: Seths wonderlijke kracht brengt de vuurstorm tot bedaren. Kaeams zoeken en vermoeden; zijn liefde tot Abedam, de hoge - Jakob Lorber - De Huishouding van God (deel 1)
[19] Ik zeg jullie: je ziet in de nacht nog vage sterrengroepen uit de eindeloze verten van de wijde oneindigheid op jullie neerschijnen en de laatste bewoners van de aarde zullen die ook nog zien, - en toch was de oude aarde nog niet gegrondvest toen zij, na hun bijna eeuwigheden lange bestaan, teniet gingen!
Hoofdstuk 7: De aanwijzing van de Heer voor het vervaardigen van ijzer en staal. Het enige wat nodig is: vertrouwen en liefde tot de Heer - Jakob Lorber - De Huishouding van God (deel 2)
[8] Jullie zien schitterende landschappen, hoge glanzende bergen, uitgestrekte vruchtbare vlakten, en rivieren, beken en meren die in de zon glinsteren als diamanten. Het heldere lichtblauwe firmament zien jullie bezaaid met prachtige en allerzuiverst schitterende sterrengroepen. Jullie zien een heerlijke zon opkomen. Zij straalt buitengewoon helder, mild en zacht en toch kan ze met haar licht de glans van de mooie sterren aan de hemel niet verbleken. Jullie zien grote, stralende tempels en paleizen zonder tal, grote steden, gebouwd aan de wijde oevers van grote meren. Ontelbare meest gelukzalige wezens wandelen over prachtige, zaligheid ademende contreien. Jullie horen hen zelfs spreken en hun hemelse lofzangen dringen door tot jullie oren. Jullie kijken om je heen om nog iets van de eenvoudige geestelijke zon te ontdekken. Maar nergens is er nog iets van haar vroegere eenvoud te zien; alles is in ontelbare wonderen opgelost.
Hoofdstuk 6: Het geestelijke kosmische diorama. De sfeer van de eerste geest - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[4] Op de zachte lichtgroene heuvels zien jullie buitengewoon sterk lichtende tempels; in deze tempels zien jullie zalig levende geesten, die er een bezoek brengen en er rondwandelen. Nu richten jullie je blik omhoog naar het firmament en jullie zien weer heel andere sterrengroepen die nog veel prachtiger zijn. Ja, jullie zien sterk lichtende scharen van zalige geesten die zich met groot gemak en hoge snelheid door de zuivere lucht voortbewegen; zij zweven ten dele vrij, en trekken ten dele rond als lichtende wolkjes. Jullie kijken naar de horizon waar een grote zon hoog boven staat. Haar licht is als een prachtig morgenrood en alles wat jullie zien straalt in het licht van deze zon.
Hoofdstuk 7: De sfeer van de tweede geest. De grondslag van het leven is de liefde van de Vader - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[10] Ik keer de zaak nu om: stel dat jullie je op een of andere, vanaf de aarde nog duidelijk zichtbare ster bevinden, bijvoorbeeld op een zon in het sterrenbeeld van de zogenaamde Plejaden. Zouden jullie dan, als jullie weer terugkomen op jullie aarde, met zekerheid kunnen aangeven op welke van de ongeveer negentig sterren van dit sterrenbeeld jullie nu precies geweest zijn? Ik denk dat dat wat moeilijk zal zijn, omdat de sterren gezamenlijk, vanaf jullie aarde gezien, dit sterrenbeeld vormen, maar in hun eigenlijke opstelling door onmetelijke ruimten van elkaar verwijderd zijn. Wanneer jullie je dus op een of andere ster bevinden, dan zullen de andere die vanaf jullie aarde gezien dit sterrenbeeld vormen, zich onder heel andere sterrengroepen van de sterrenhemel bevinden, en jullie zullen in werkelijkheid zeker nooit kunnen uitmaken welke sterren vanaf jullie aarde gezien, het sterrenbeeld Plejaden vormden. Daarom zullen jullie dan ook niet kunnen aangeven op welke ster van dit sterrenbeeld jullie zijn geweest.
Hoofdstuk 14: Liefde, het grote middel om tot inzicht te komen - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[5] Robert, die van vreugde geen woord kan uitbrengen, kijkt in alle richtingen vol verbazing om zich heen. Want hij ziet nu duidelijk prachtige velden om zich heen. Machtige bergketens begrenzen de ver uitgestrekte horizon. Te midden van de heerlijke velden rijzen voor Roberts verbaasde ogen ook kleine, groene heuvels op met aardige woonhuisjes aan de voet. Dichtbij staat een groot gebouw, waaromheen een weelderige tuin zich uitstrekt, rijk aan vruchten en bloemen. Boven dit heerlijke landschap welft zich een helder blauwe hemel, waaraan weliswaar nog geen zon te zien is, maar in plaats daarvan des te meer prachtige sterrengroepen, waarvan de kleinste helderder schittert dan op aarde Venus met haar sterkste licht. Daardoor wordt het landschap door het licht van deze vele duizenden sterren bijna helderder verlicht dan de aarde door de middagzon.
Hoofdstuk 43: Roberts nieuwe, heerlijke wereld. Woorden van verwondering, dank en innige liefde. 'deze wereld komt uit jou!' Gelijkenis met het verwekken van kinderen - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 1)
[7] Datgene wat jou als glinsterende zandkorreltjes voorkomt, zijn louter hulsglobes, waarin zich tien miljoen maal tien miljoen zonnen en bovendien nog eens miljoenen maal meer planeten, manen en kometen bevinden. De afstand van de ene hulsglobe tot een andere bedraagt ruwweg gemeten bijna altijd miljoen maal de middellijn van een hulsglobe. Dat ze hier zo dicht aaneengeregen lijken, komt door de grote afstand. Meer echter nog doordat je ook de op de achtergrond van dit beeld aanwezige hulsglobes ziet en daardoor uiteindelijk alle hulsglobes waaruit dit hele lichaam is opgebouwd. Het is ongeveer zoals men vanaf de aarde de sterrenhemel ziet: voor het oog lijkt hij ook een gewelfde oppervlakte die met dicht aaneengeregen sterrengroepen bezaaid is, terwijl in werkelijkheid_vaak twee dicht bij elkaar staande sterretjes zich eigenlijk achter elkaar bevinden en verscheidene triljoenen mijlen van elkaar verwijderd kunnen zijn.
Hoofdstuk 151: Uitzicht vanuit de tweede deuropening in de zuidelijke wand. Het totaalbeeld van de materiële schepping. De grote Scheppingsmens als de verloren zoon. Diens wezen en bestemming. Gods eindeloze scheppingsvermogen. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)