35 resultaten - Pagina 1 van 3
1 - 2 - 3
[3] De aarde is de draagster van tweeërlei soort mensen. De ene en betere soort stamt van oorsprong reeds van boven, de kinderen van God moeten daaronder gerangschikt worden. De andere en oorspronkelijk kwade soort stamt zuiver van deze aarde af. Hun ziel is in zekere zin een combinatie van afzonderlijke levensdeeltjes, die,terwijl ze van satan afgenomen zijn, in de massa van het aardelichaam als materie gevangen worden gehouden. Daaruit evolueren ze door de plantenwereld naar de dierenwereld, en werken zich door de vele niveaus van de dierenwereld tenslotte als een potentiële kracht, bestaande uit talloze oerzieldeeltjes, op tot een ziel van een werelds mens. Speciaal bij ongezegende verwekkingen verenigen zij zich in het lichaam van de vrouw, waarbij zij daarna net als de kinderen van het licht uit de geestelijke sfeer van de hemelen, op deze wereld geboren worden.Hoofdstuk 169: Over de bezetenheid. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 2)
[4] Laten we dat nu een afzonderlijke ontwikkelingsperiode van de aarde noemen. Maar het spreekt natuurlijk vanzelf dat het aardelichaam tevoren al bijna talloze malen allerlei eerdere veranderingen moest ondergaan, omdat deze toestand zonder die processen nooit had kunnen plaatsvinden. Maar al dergelijke gebeurtenissen gaan jullie even weinig aan als bijvoorbeeld die van een in de aarde gelegde tarwekorrel tot het moment dat tenslotte uit de kiem een zeer bruikbare, geheel rijpe en gezegende vrucht tevoorschijn komt. Kortom, Ik heb jullie nu de aarde getoond in haar eerste bevruchtings en bloeiperiode, waarin in de bovenste laag van haar bodem allerlei zaden voor kruiden en bomen gelegd werden en eieren voor allerlei dieren, en voor dat alles was in het water reeds lang daarvoor de basis gelegd; want bepaalde en heel uiteenlopende waterplanten en - dieren zijn duidelijk in alle opzichten heel veel ouder dan de dieren van de vaste aarde en de dieren van de lucht.
Hoofdstuk 71: De eerste twee ontwikkelingsperioden van de aarde - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 8)
[8] Wordt in het eerste deel van dit boek (de natuurlijke aarde) naast de beschrijving van de materie van het aardelichaam al veel van de natuurgeestelijke betekenis onthuld, in het gedeelte' de geestelijke aarde' worden de metafysische toestanden behandeld en wel met name die geestelijke sferen, die bij de aarde behoren. Daar deze voorstellingen hun oorsprong vinden in het wezen van de oerschepping, wordt daarmee het gehele werk een geestelijke lichtbron van het allerhoogste inzicht.
Hoofdstuk 0: Voorwoord - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[1] Hoe ziet het zwaartepunt van de aarde er dan uit? Ik zei al, dat het van eenzelfde gesteldheid is als dat van een mens of van een ander, dier lijk hart. Dit zwaartepunt is dus ook een in verhouding tot het grote aardelichaam staand groot aardehart dat, evenals het mensenhart, de weefstoel of de werkplaats is van het gezamenlijke organische leven van de aarde.
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[5] Dit hart van de aarde is niet zozeer een of andere materie, zoals het hart van een dier of van een mens, maar dit hart is meer een substantiële kracht, die in een daarvoor geschikt, maar overigens vast organisme zich al werkend beweegt en door deze werking op al het andere organisme van het aardelichaam zijn invloed uitoefent.
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] We hebben dus nog maar één vraag, namelijk: aan welke kant in het aardelichaam bevindt zich eigenlijk dit zwaartepunt?
Hoofdstuk 2: Het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Maar zo is het niet gesteld met het zwaartepunt van de aarde. Hiervan kan men niet zeggen dat het zich hier of daar bevindt, want het is nu eens hier en dan weer daar. Zijn ligging kan aan heel belangrijke veranderingen onderhevig zijn. Wel is de innerlijke inrichting van het aardelichaam van dien aard, dat het zwaartepunt hierdoor zowel noordelijker als zuidelijker zijn plaats van werking kan innemen al naar gelang de situatie, maar er moet helemaal niet worden gedacht aan een vaste plaats van deze werkende substantie, die uiteindelijk het zwaartepunt van de aarde bepaalt.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Dat dit zwaartepunt, dat de materie tot leven brengt, niet alleen in het aardelichaam, maar ook al bij andere lichamen aan de aardoppervlakte op zijn eigen manier zichtbaar wordt, kunnen jullie heel gemakkelijk zien bij vele gewassen, zoals bomen, struiken en overige gewassen van allerlei soort.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] De oorzaak ligt heel diep. Als het het doel van de materie zou zijn om voortdurend te blijven bestaan, dan zou dit polaire zwaartepunt ook zo geplaatst kunnen worden, dat de materie steeds zou moeten blijven zoals ze is. De appelboom zou tot in eeuwigheid een appelboom blijven en elk ding zou blijven zoals het was. Maar het zou de appelboom en de plant niet beter vergaan dan een diamant. Want hoe meer in een lichaam die polariteit gefixeerd is en met het meetkundig middelpunt bijna samenvalt, des te vaster en duurzamer is het lichaam. Maar zo' n lichaam is dan ten gevolge van zijn fixering voor niets anders meer geschikt, dan slechts voor zijn eigen onveranderlijke voortbestaan. Het zou er op zo'n hard aardelichaam slecht uitzien met het voedsel voor de levende wezens, als ze van diamanten bomen en soortgelijke gewassen vruchten zouden moeten plukken; ook zou het zeker wel heel hard wonen zijn op zo' n diamanten aarde.
Hoofdstuk 3: Positie en veranderlijkheid van het hart van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[16] Als het mogelijk zou zijn om het zwaartepunt dat in de aarde werkt, met het natuurlijke oog te zien, zou men dit zien als een vuur, dat met ongelooflijke snelheid door bepaalde organen van de aarde schiet, die daarvoor geschikt zijn; daardoor wordt de reactie opgewekt, die voor het behoud van het aardelichaam in al haar onderdelen noodzakelijk is.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[20] In het volgende hoofdstuk zullen we nader toelichten hoe door dit zwaartepunt, via de verschillende lagen van het aardelichaam, d.w.z. door diens beenderen, ingewanden, vlees en bloed heen, ook talloze nevenzwaartepunten van het aardelichaam tot doelmatige werking worden aangedreven.
Hoofdstuk 4: Het wezen van de materie en de geesten die haar oergrond vormen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[2] Dit is ook het geval met het hart van de aarde. Door de pulserende of stuwende stoot van het aardehart, die elke zes uur herhaald wordt, worden alle verschillende levenssappen uit het binnenste van de aarde in alle delen van het aardelichaam gedreven en er is geen tweede, vierde of vijfde stuwkracht van een andere soort nodig; dientengevolge zijn alle verschijnselen van het levensproces van het aardelichaam afhankelijk van deze enige stuwkracht.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Eb en vloed en andere verhogingen van de uitwendige aardkorst evenals de daardoor ontstane winden, hebben daar allemaal hun oorsprong; want dit hart van de aarde vertegenwoordigt ook de longen van het dierenlichaam. Daaruit is te verklaren dat zowel de regelmatige als ook de onregelmatige uitzettingen en samentrekkingen van het aardelichaam alleen daardoor veroorzaakt worden.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] Waarom is deze opbouw zo gelijksoortig? Het antwoord daarop is gemakkelijk te vinden en bij rustige beschouwing vindt men dezelfde oorzaak, waardoor kinderen op hun ouders lijken en de vruchten op de zaadkorrels, waaruit ze weer als zaadkorrels tevoorschijn komen. Zo is bijvoorbeeld de tarwekorrel een zaadje dat, als het in de aarde wordt gestrooid, weer dezelfde zaadkorrel als vrucht tevoorschijn brengt. Zo hebben ook al de organische levende wezens op de aarde die een lichaam hebben, de structuur van het aardelichaam zelf
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[13] Ook bij het aardelichaam is de buitenkant als het ware de dode schors, waarbinnen zich een reeds meer levende en gevoeliger bast bevindt. Zoals echter de schors van een boom, hoewel dikwijls zeer doorgroefd, toch niet helemaal zo dood is, dat ze niet in staat zou zijn de op haar groeiende mosplantjes genoeg voedsel te geven en zoals ook de huid van de dieren niet zo dood is, dat door haar niet tal loze haren en haartjes en niet zelden ook parasieten voldoende voeding zouden kunnen krijgen, zo is ook de buitenste en slechts in bepaald opzicht dode of eerder ongevoelige aardkorst, niet zo dood dat door haar talloze planten en dieren niet de voor hen noodzakelijke voeding zouden krijgen.
Hoofdstuk 5: De inwendige bouw van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan