10 resultaten - Pagina 1 van 1
1
[2] IK zeg: "Het is een zeer waardevolle edelsteen en wel een zeer grote, geslepen diamant. Hij is echter door mensenhanden zo geslepen en gepolijst, en is ten tijde van de Perzische oorlog met Egypte, bij welke gelegenheid de Perzen ook tot in de woestenij van Nubië zijn doorgedrongen, door een veldheer tijdens een gevecht met een groot aantal hongerige leeuwen en panters verloren. Je geeft daarmee de overste van Memphis naar aardse maatstaven een enorm waardevol geschenk omdat het zo buitengewoon zeldzaam is.Hoofdstuk 190: De schat van Oubratouvishar. - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 4)
[7] Van nu af aan zal Mijn woord de kostbaarste edelsteen zijn voor de mens en waar en zuiver goud Mijn leer. Ieder mensenhart dat vervuld zal zijn van zuivere liefde tot God en tengevolge daarvan tot zijn naaste, zal een waar en levend paleis en een tempel zijn, en wiens hart het volst zal zijn met liefde, die zal een ware koning in Mijn rijk zijn!
Hoofdstuk 87: Over sieraden van goud en edelstenen bij heersers - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 5)
[1] STAHAR staat nu op en zegt een beetje verstoord tegen Roclus: 'Over het algemeen heb je het huidige Farizeeërdom niet bepaald onjuist beoordeeld; maar wat jouw oordeel over mij betreft, daarin heb je je behoorlijk vergist! Want ik heb in het geheim evenzeer als jij duidelijk de waarheid van het leven gezocht en heb die ook pas nu hier in overvloed gevonden, en niemand deed dat meer goed dan mij, -en misschien was ook niemand van jullie stil in zichzelf daar zo gelukkig mee als juist ik! Voor mij was en is de waarheid een edelsteen van onschatbare waarde die ik nooit meer kwijt wil, al kreeg ik er de hele aarde voor!
Hoofdstuk 104: Stahar vertelt over zichzelf en zijn levenservaringen - Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 5)
[8] De Heer echter keek Henoch aan en zei door zijn hart tegen hem: 'Henoch, zie, hier de naam, boven de Drager ervan; hier een teken, boven de Gever van het teken; hier Mijn schijn, boven Mijn Zijn; hier de pracht van het teken, boven de macht van de Vader; hier alles van edelsteen en goud van de aarde, boven de levende liefde en mildheid van de Vader!
Hoofdstuk 240: Het altaar met de twee cherubijnen en de wolkenzuil. Henochs verwondering over de majestueuze altaarschikking in de laagte en de verklaring van de Heer. De Heer wordt weer onzichtbaar - Jakob Lorber - De Huishouding van God (deel 2)
[4] De Heer zegt: Mijn lieve vriend en broeder, de enige dank, die Mij dierbaar en waardevol is, is een hart dat Mij altijd boven alles liefheeft. Ik zeg je, geen dankoffer, geen dankgebed, geen gelofte uit dankbaarheid, geen dankprocessie, geen Te Deum laudamus, geen jubelfeest en geen grote dankceremonie is Mij welgevallig. Integendeel, Ik heb er een afkeer van als van een stinkend aas of het rottende vlees in de graven, dat vol stank en pestilentie is. Een deemoedig, Mij altijd liefhebbend hart is voor Mij echter een kostelijke edelsteen van onschatbare waarde in de oneindige kroon van Mijn eeuwige goddelijke macht en heerlijkheid. Tevens is het voor Mij als een druppel balsem die in Mijn vurig liefhebbende Vaderhart valt en Mij bovenmate ver kwikt en de vreugde van heel Mijn oneindige Godheid op een voor jou onuitsprekelijke wijze verhoogt!
Hoofdstuk 98: Het geheim van de ware vooruitgang - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)
[4] Kijk ook eens naar de vloer van de galerij. Deze bestaat uit louter allerfijnste hyacint, de prachtige leuning aan de buitenkant uit porfier en de binnenwand van het hoofdgebouw bestaat uit onyx, wat werkelijk een prachtige edelsteen is. Het boogvormige gewelf tussen de zuilen en de vlakke wand bestaat echter uit het allermooiste opaal, waarin allerlei kleurige, lichtgevende stenen in een wonderbaarlijke rangschikking zijn ingelegd.
Hoofdstuk 34: Eerste verdieping. Bijzonderheden van het paleis en hun overeenstemmende betekenis - Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)
[11] Zeg mij: Waarom is een diamant de hardste en meest doorzichtige edelsteen en waarom goud het edelste metaal?'
Hoofdstuk 31: Kritische vragen van Martinus en de antwoorden van de wijze man - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[2] In het midden van deze zaal staat een grote, ronde tafel van zuiver transparant goud, die op twaalf poten van verschillende soorten edelsteen rust. Om de tafel staan evenveel stoelen uit het puurste goud, als er gasten in de zaal zijn. De vloer van de zaal is zo verblindend wit als pas gevallen sneeuw; en het plafond van de zaal, waarop de mooiste sterren schitteren, is lichtblauw. Het aantal vensters van deze zaal is 24 en ieder venster is 12 voet hoog en 7 voet breed. Een heerlijk licht komt hierdoor de zaal binnen en door ieder venster ziet men landschappen van nooit vermoede pracht en schoonheid. Op tafel liggen zeven broden naast een grote praalbeker vol met de kostelijkste wijn.
Hoofdstuk 37: De hemelse maaltijd - Zegening van de zojuist verlosten en hun hemels thuis - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[5] De natuuronderzoekers vragen zich af wat koralen eigenlijk zijn en het is nog niet uitgemaakt of ze tot het mineralen-, planten- of dierenrijk behoren; elke natuuronderzoeker weet, dat de koralen door een soort wormpjes worden gevormd, die erg klein zijn, zich aan elkaar hechten en zo een koraaltak vormen. De wormpjes zijn zeker dieren; als ze echter hard worden is hun massa zo hard als edelsteen. De vorm echter, waarin deze diertjes zich zo langzamerhand door het aan elkaar hechten ontwikkelen, lijkt op een boom zonder bladeren, die takken, twijgen en twijgjes heeft. Dat groeisel is dus volgens zijn ontwikkeling een diervolume dat uit talloze diertjes bestaat; als massa is het een mineraal en aan de vorm te zien een boom.
Hoofdstuk 48: De grenzen tussen de natuurrijken - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[32] De bergen zijn zo geworden, doordat de verdorven Salniter op die plaatsen zich heeft opgehoopt; want op de ene plaats is meer van dien Salniter aanwezig dan op de andere plaats. Dat is afhankelijk van de Oergeesten Gods en waar zij werken. Op de plaatsen, waar het zoete water het eerst aanwezig was, daar is veel van dat deel der aarde tot water geworden. Waar echter de wrange eigenschap in de bitterheid in Mercurius het eerst aanwezig was, ontstonden veel stenen en daar bleef de aarde ook aarde zonder meer. Waar echter de hitte in het Licht het eerst aanwezig is geweest, daar ontstond veel goud en zilver en menige schone en schitterende edelsteen; vooral waar de liefde in het licht het eerst aanwezig is geweest. Aldaar ontstonden de edelste gesteenten en het zuiverste goud. Toen zich echter de aarde, in één materiële substantie tot een klomp, een bal had verdicht, zo is het water, dat er in aanwezig was, er uitgeperst; waar het echter met de ruwe, wrange kwaliteit in de harde rots ingeperst werd, daar bevindt het zich nu nog in de aarde en het heeft in de loop der tijden letterlik grote openingen veroorzaakt, waardoor het weg kan stromen. Op de plaatsen, waar grote zeeën en meren zijn, daar is het water van de aanvang af geweest en niet later pas gekomen. En dewijl daar, op die plaatsen, dan niet veel Salniter geweest is, zo werd de aarde een dal en bleef het water daar staan. Want het dunne doorzichtige water zoekt het dal en is deemoedig. Het verheft zich niet, zoals de bittere en wrange kwaliteit en zoals het vuur dat hebben gedaan in de schepselen der duivelen. Daarom zoekt het water steeds de nederigste, laagst gelegen plaatsen op aarde, hetwelk de geest der zachtmoedigheid vertegenwoordigt, waarin liet Leven geboren wordt, hetgeen ge bij de schepping des mensen kunt lezen.
Hoofdstuk 19: Over de Hemel en de gestalte der aarde en van het water, over het licht en de duisternis over de Hemel. - Jacob Boehme - Aurora of morgenrood in opgang