[1] Robert zegt verder: 'Kom, Robert, wees blij! Want het landschap is al heel dichtbij gekomen. En daar zie ik ook zoiets als een mens op de kleine berg staan, die mij schijnt te wenken!
[2] Zou dat soms de goede Jezus zelf zijn? Ja, ja, hij is het in levende lijve! Want nu zag ik duidelijk, hoe bij het uitspreken van zijn naam een sterke bliksem rechtstreeks van hem in mijn richting schoot. 0, dat zal eindeloos charmant zijn om me in het gezelschap te bevinden van die geest, wiens grootheid en onovertroffen diepe wijsheid ik zo vaak boven alles heb bewonderd!
[3] Ach jullie arme, domme mensen op aarde, die jezelf vanwege je aardse bezittingen en vanwege een zogenaamde hogere afkomst beter acht dan vele duizenden arme broeders en zusters, die jullie alleen maar 'gespuis' noemen! Ik roep jullie toe, dat jullie het allemaal bij elkaar niet waard zijn om in plaats van je hersens het vuil van een van je arme broeders in jullie edele hoofden rond te dragen! Als jullie net zo onnozel als zij zouden zijn, zouden jullie tenminste iets vermoeden van hoe het er hier uitziet!
[4] Kom maar hier, jullie voorname, meer dan half dode ezels. Hier zul je pas leren wat jullie zijn, en wat je afkomst, je geslacht en je goud is! Werkelijk, geen duivel zal jullie bevrijden uit je duistere verbanning! Want degenen die de godheid jullie toezond als redders, hebben jullie van Abel af, altijd gevangen genomen en wreed vermoord. Maar nu roep ik luid:
[5] 'Jullie barre tijd loopt ten einde! Spoedig zullen jullie allemaal hier zijn en misschien vragen naar jullie trotse voorouders. Maar de eeuwige, duistere ruimte om je heen zal je ook in alle eeuwigheid geen antwoord geven! Uit jullie zal de godheid moeilijk ooit een slakkenhuis kunnen bouwen, laat staan een wereld! Maar God moge doen wat Hij wil! Ik echter ben nu buitengewoon verheugd dat mijn beste vriend, samen met het steeds lichter wordende landschap, al zo dichtbij is dat ik hem bijna zou kunnen toespreken. God zij geprezen voor dit geschenk!'.

«« 12 / 150 »»