[1] Spoedig hierna stond het gezel­schap van tafel op en dankte God zowel voor de lichamelijke voe­ding als voor de geestelijke, waar­na het merendeel van hen buiten de vrije natuur opzocht.
[2] Alleen Jozef, Maria en het Kindje met Jacob begaven zich naar de grote eetkamer waar Cy­renius nog met zijn gasten aan ta­fel zat.
[3] Met de grootste vriendelijk­heid verwelkomde hij zijn beste vrienden en wilde hij direct op­staan om plaats voor hen te ma­ken.
[4] Maar het Kindje zei: 'Blijf gerust waar je bent, beste Cyre­nius!
[5] Ik ben allang tevreden als Ik in je hart maar de juiste plaats mag innemen!
[6] Aan deze plaats aan tafel is Mij niets gelegen.
[7] Ik ga nu met de Mijnen naar buiten; kom Mij maar achterna zodra je maaltijd is beëindigd!'
[8] Vervolgens liep het Kindje ijlings met Zijn Jacob naar buiten om daar met hem en de andere kinderen te spelen.
[9] Aan enige gasten uit de stad echter was het uitzonderlijk ver­standige en zeer vertrouwelijke spreken van dit Kindje met Cyre­nius opgevallen,
[10] zodat zij vragen stelden met betrekking tot de leeftijd van dit Kindje.
[11] Het sprak immers als een volwassen man en wekte de in­druk van op zeer vertrouwelijke voet met de landvoogd te staan.
[12] Cyrenius zei echter ontwij­kend: 'Zitten jullie er soms over in, dat ik op kinderen bijzonder gesteld ben?
[13] Jullie hebben allemaal kun­nen zien hoe bijzonder rijk van geest dit Kind je is,
[14] maar hoe Het in nauwelijks drie en een half jaar tot die geeste­lijke rijpheid gekomen is,
[15] daarover kunnen jullie be­ter bij Zijn ouders navragen, die zullen jullie daarover ongetwij­feld het beste kunnen inlichten!
[16] Ik sta er trouwens versteld van, dat jullie als de naaste buren van dit gezin, deze mensen nog niet beter kennen!
[17] Enkelen hunner gaven ten antwoord: ' Ja, ja, maar hoe zou­den wij deze familie dan ook beter kunnen kennen?
[18] Ten eerste gaan zij nooit er­gens heen, en ten tweede hebben wij ook te weinig tijd om zelf deze bijzondere joodse familie een be­zoek te brengen, te meer omdat je eigenlijk niet weet wat voor lieden het zijn.
[19] Deze familie is zo vreemd mystiek gekleurd, dat je nooit kunt weten wat je eigenlijk aan ze hebt.
[20] Uit de schaarse inlichtingen van andere eenvoudige mensen is ons echter wel duidelijk dat dit een zeer vreedzaam gezin is dat veel goed doet aan de armen.
[21] Toch zijn er lieden, die be­weren dat zij dit huis meer dan eens als gehuld in een felle vuur­gloed hebben waargenomen, die dan echter van het ene ogenblik op het andere weer verdwijnt, en dergelijke dingen meer!
[22] Wij hebben dan ook niet de moed deze familie een bezoek te brengen;
[23] die oude is en blijft trou­wens een toonaangevende joodse tovenaar
[24] en met dergelijke mensen kun je beter niet in relatie treden!'
[25] Nu moest Cyrenius toch wel even lachen; hij zei dan ook: 'Nu, als de zaken hier zo staan, Iaat het dan zo maar blijven; van jullie heeft dit huis tenminste niets te vrezen!' De gasten keken Cyre­nius nu verbaasd en niet begrij­pend aan.

«« 240 / 302 »»