[1] Omstreeks dezelfde tijd stierf Herodes, de kindermoordenaar, die door zijn zoon Archelaüs werd opgevolgd.
[2] Het was Jacob, die dit aan Jozef en Maria mededeelde.
[3] Maar Jozef zei tegen Jacob: 'Niet dat wij je niet zouden gelo­ven, maar wat voor veranderingen moet dat voor mij meebrengen?'
[4] 'Dat laatste, vader, heeft de Heer mij niet opgedragen u mede te delen;
[5] maar, zoals de Heer nog steeds tot u gesproken heeft door de mond van een engel, zo zal Hij dat ook ditmaal doen.
[6] Want zou het niet in strijd zijn met de goddelijke orde, in­dien een zoon aan zijn vader zou wijzen welke weg te gaan!?'
[7] Jozef zei nu: 'Dus jij denkt dat de Heer dat zal doen?'
[8] Jacob antwoordde: 'Vader, .zo heb ik het zojuist in mijn bin­nenste vernomen:
[9] "Deze nacht nog zal Ik je in een heldere droom Mijn Engel zenden; hij zal je Mijn wil bekend maken...
[10] en zoals die het je zal aan­zeggen, zo moet je overeenkom­stig diens woorden dan direct han­delen"!'
[11] Toen Jozef dit van Jacob vernomen had, ging hij naar bui­ten om tot God te bidden, waarbij hij Hem dankte voor deze mede­deling vooraf door de mond van zijn zoon Jacob.
[12] Jozefbad langdurig en vol­hardend; pas na drie uren ging hij terug naar huis om te rusten.
[13] Toen hij nu zo op zijn bed lag te slapen en zijn vermoeide ledematen rust gunde, verscheen hem in een droom de Engel des Heren, die tot hem zei:
[14] 'Sta op, neem het Kind en Zijn moeder mee, en trek met hen naar het land Israël; want zij, die het Kind naar het leven stonden, zijn gestorven!'
[15] Toen Jozef dit vernomen had, stond hij dadelijk op en stel­de hij Maria ervan op de hoogte.
[16] Deze zei: 'De wil des Heren geschiede altijd en in eeuwigheid!
[17] Maar je spreekt slechts over ons drieën? Moeten jouw kinderen hier achterblijven?'
[18] Jozef sprak: 'Wel nee, vol­strekt niet; wat de engel tegen mij zei, geldt uiteraard voor heel mijn gezin!
[19] Op deze wijze sprak de Heer immers vaak tot de profe­ten, als ging het uitsluitend over hen.
[20] niettemin ging het in die toespraken van de Heer altijd over heel het Volk!'
[21] Dit werd door iedereen be­grepen, zodat de zonen vlug naar buiten gingen om alles voor het vertrek klaar te maken.
[22] Stomverbaasd kwamen zij echter weer terug; want alles stond al voor het vertrek gereed: er stond voor ieder afzonderlijk een ezel klaar, bepakt met alles, wat je op reis maar kunt nodig hebben.
[23] Jozef droeg alle staande en onroerende zaken over aan Jo­natha, die daar die nacht logeer­de, hij zegende hem en bezwoer hem over een jaar naar Nazareth te komen.
[24] Ook het Kindje zegende hem en kuste hem. Jonatha ween­de vanwege dit plotselinge ver­trek.
[25] De zon was nog lang niet opgegaan, toen Jozef en de zijnen de lastdieren bestegen en landin­waarts wegtrokken.

«« 257 / 302 »»