[2] Toen die dag aanbrak, riep Gurat zijn hele hofhouding bijeen en begaf zich daarmee, door de generaal geleid naar de enorme burcht van de priesters, die zoveel kamers had dat daar zo'n vijfhonderdduizend mensen gerieflijk ondergebracht konden worden.
[3] Toen Gurat deze grote burcht betrad, die hem goed bekend was, werd hij als voormalig collega door de nieuwe opperpriesters uitstekend ontvangen en bovenmatig gelukgewenst; maar toen hij bij de onderpriesters kwam, verroerde niemand zich en iedereen wendde zijn gezicht van hem af.
[4] Dat viel Gurat op en hij stelde de ernstige vraag aan de achterdochtige en onbuigzame onderpriesters waarom ze hem dusdanig bejegenden, omdat ze toch wisten dat hij de alleenheerser over heel Hanoch was alsook over het gehele, grote rijk.
[5] Maar de onderpriesters zeiden: 'Wij erkennen jou niet als heer over ons, maar als een rebel tegen onze rechtmatige door alle goden bepaalde opperste heerlijkheid! Wij moeten je wel gehoorzamen omdat je alle macht aan je hebt getrokken, maar wij kunnen je eeuwig nooit achten - en nog minder zalven en kronen!
[6] Wij zullen wel doen wat je ons zult gebieden, - maar onze aangezichten zullen eeuwig van je afgewend blijven en onze harten zullen altijd vol verachting zijn voor jou!
[7] Zoals wij ons echter ten aanzien van jou zullen gedragen, zo zullen ook de oude Hoofdgod en de nieuwe goden, die niets anders zijn dan van Hem uitgaande krachten, zich ten aanzien van jou gedragen!
[8] Wij heersten over het volk in Zijn orde, wij namen het zijn goud af als het grootste vergif voor het innerlijk leven en deemoedigden de hoogmoedigen met de slavenketting en met het verlammen van de tong. Maar wij begingen de fout dat wij het gele vergif voor onszelf hielden! Het heeft ons vergiftigd en verblind en wij konden de plannen van onze vijanden niet meer doorzien; daarom smachten wij nu hier als slechte zaakwaarnemers van de eeuwige belangen van de oude God!
[9] Wij kregen ons verdiende loon en zijn blij dat God ons zo genadig heeft gestraft, en dat wij ons bewust zijn van deze bezoeking; maar jij bent helemaal zowel van ons alsook van God afvallig geworden en zult nooit meer opnieuw de verbinding met Hem vinden!
[10] Aan het verlies van onze heerlijkheid is ons niets gelegen, maar wel aan het feit dat wij halverwege zijn gedood op een weg waarop wij het volk weer tot de oude orde teruggebracht zouden hebben!
[11] Maar nu is het gebeurd! Je hebt nu alle geesten in de mensen gedood; niets anders leeft er meer in hen dan de natuurkracht die jij voor de enige god aanziet!
[12] Daarom is ook het vat vol geworden, waarvan ooit aan Kaïn werd bericht en waarover Farak heeft geprofeteerd, en het gericht van God zit al op onze nek! Daarom spreken wij hier ook de vloek in plaats van de zegen over je uit! - Dat zijn onze laatste woorden tot jou!'
[13] Deze ontvangst viel niet in de smaak bij Gurat; hij werd woedend, liet al deze onderpriesters geselen, verplaatste hen toen naar de verre oevers van de zee en stelde vervolgens heel andere onderpriesters aan, die hem bijzonder welgezind waren.
[14] Met deze expeditie werd echter ook ieder spoor van Mij, de enig ware God, weggezonden, en het meest krachteloze en duistere heidendom nam zijn volledige aanvang.
[15] Die oude priesters kenden Mij tenminste nog voor zichzelf, maar nu kende niemand Mij meer. Want de heldhaftige opperpriesters waren nog nieuwelingen en nog niet ingewijd in de wijsheid der ouden en wisten weinig of niets van Mij!
[16] Maar wat verder, dat zal het vervolg laten zien!
«« 240 / 366 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.