[1] Maar toen Lamech evenals zijn metgezellen de grote vijand van alle leven pas echt te zien kregen, toen ze zijn gloeiende, grimmige, afschrikwekkend lelijke gedaante, zijn nog dampende hoofd zagen, met slangen in plaats van haren, die zich heftig naar alle kanten uitstrekten en zich om het hoofd wonden om zich dan weer als vastgebonden pijlen vanaf het hoofd met zo'n snelheid uit te strekken dat indien zij iemand zouden hebben geraakt hij doorboord zou zijn als door een afgeschoten pijl, - toen werden Lamech en zijn metgezellen zo geweldig bang, dat zij zich geen raad meer wisten.
[2] Maar toen Henoch zo'n nodeloze vrees bij Lamech en zijn reisgenoten zag, liet hij ze opzettelijk een tijdje beven. Pas na enige tijd wendde hij zich met grote ernst tot Satan en sprak hem met de volgende woorden aan:
[3] 'Luister, vijand van de Heer, onze en jouw almachtige God! Hoe is het met je wil, je geheugen en je gehoorzaamheid tegenover God gesteld?
[4] Wat heb je in mijn tegenwoordigheid aan de Heer beloofd toen Hij je door de hand van Kisehel liet tuchtigen?
[5] Denk jij, allerergste, dat mijn geheugen en het geheugen van de Heer net zo boosaardig kort zijn als het jouwe?!
[6] O jij aartsvijand van alle leven! Ik zeg je in naam van de Heer dat je je vreselijk vergist!
[7] Zie, de Heer heeft een en ander tegen je gezegd en jij hebt Hem ernstig beloofd dat je Zijn kinderen alleen door goed geordende beproevingen ten goede wilt leiden!
[8] Hoe is het echter na slechts enkele dagen met je belofte gesteld?! Je bent je God en je belofte die je getrouw zou nakomen en heel de harde tuchtiging totaal vergeten en je wilde ons hier te gronde richten door de razende woede van je grimmige vuur, terwijl je toch goed moet weten wie ik ben en wie deze broeders van mij zijn!
[9] Maar het is niet genoeg dat je ons wilde vernietigen door het vuur van je grote woede, en dat ik door de volle macht van God in mij je nu door de verwoesting van je schijnwoning op uiterst gevoelige wijze heb gestraft, - neen, je komt ook nog eens in een houding voor me staan alsof je mij en mijn broeders in één keer zou willen verslinden!
[10] O jij ellendige knecht van je eigen verderf en dood die in je is! God en mij, Zijn dienaar, wil je tarten, terwijl ik je toch in de naam van de Heer met één ademtocht kan doen verwaaien, zoals een orkaan los, nietig kaf uiteen doet waaien!
[11] Maar ik bezweer je nu door Gods eeuwige eindeloze kracht die nu in mij woont om jou verschrikkelijk te tuchtigen, dat je mij getrouw en waar zegt wat je eigenlijke bedoeling is en wat je allemaal nog wilt doen om je einddoel te verwezenlijken!
[12] Maar als je weerspannig tegen mij wordt, zal ik je in naam van de Heer zo bestraffen dat Gods hele, eindeloze schepping in al haar grondvesten zo zal schudden dat er nergens meer een steentje onbeschadigd zal blijven opdat het kan getuigen van deze daad ten aanzien van jou! Spreek dus nu!'
[13] Hierop begon Satan te beven en zei: 'Henoch, ik erken jouw macht en mijn totale onmacht ten opzichte van jou, jij bent een getrouwe van de Heer! Ontsla mij echter van die vreselijke schuldbekentenis en de bestraffing, die ik wel heb verdiend, en bepaal de plaats waar ik moet wonen om niet schadelijk te zijn voor de mensen van deze aarde; dan zal ik mij vrijwillig voegen naar jouw uitspraak!'
[14] Maar Henoch bleef bij zijn eis en gaf niet toe, maar gebood Satan des te dringender om te spreken over wat zijn slechte plannen waren.
[15] Maar Satan begon zich te verzetten en tegen te stribbelen, en wilde niet spreken terwijl Henoch het hem toch met klem had geboden.

«« 85 / 366 »»