Kritiek op Rome. Deze wordt door Bruno belicht. Over het nut van de nacht

Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 1)

«« 115 / 150 »»
[1] De spreker zegt: 'Vriend, je hebt die zaak met verbazingwekkende logica uiteengezet en ik moet je daarvoor uit naam van alle gasten danken! Maar nu komt er nog een belangrijke vraag; als je ook die overtuigend juist beantwoordt, dan heb je ons allen voor je gewonnen en we zullen je tot leider van ons gezelschap maken. De vraag luidt als volgt:
[2] Wanneer volgens jouw wijze uiteenzetting Christus de Heer en God van hemel en aarde is, dan vraag ik je welke geloofssekte op aarde het dichtst bij de waarheid is, en hoe het volgens Christus in alle ernst gesteld is met de rooms-katholieke kerk? Wie kent niet het oude, in de hoogste mate heerszuchtige handelen van de alleenzaligmakende? Het woord Gods, verschraald en verminkt, is daar slechts een huichelachtig uithangbord, waarachter een wolf zijn verscheurende hebzucht verbergt. Alle mogelijke stormen hebben geprobeerd om deze wolfsdraak het schapenvel van zijn lijf te trekken, maar tot nu toe helaas tevergeefs. Deze Moloch, deze zevenkoppige draak, deze oude wereldhoer gedijt en vegeteert onverwoestbaar voort en beoefent haar gewetenloze beroep zonder door de hemel van de wijs te worden gebracht!
[3] Wanneer Christus, die de schanddaden van de joodse priesters bij iedere gelegenheid toch uitdrukkelijk heeft afgekeurd, God is, en leeft zoals wij nu na de dood van ons lichaam, zeg ons dan eens: hoe kan Hij zulke gruwelen, nu al meer dan vijftien eeuwen lang, op hun beloop laten en rustig toezien, hoe deze zwarte dienaren Gods met Hem nog heel wat ergere schanddaden bedrijven dan die oudromeinse beulen, die Hem aan het kruis hebben geslagen? Meer dan viervijfde deel van de christenheid ziet de slechte handelwijze duidelijk in en zegt: 'Van alle christelijke sekten is Rome de oudste en zij moet dus ook het beste weten wat ze van Christus en Zijn leer moet denken! Door haar handelwijze, die recht tegen de leer van Christus indruist, toont ze echter dat ze zelf nog nooit in deze leer heeft geloofd en bijgevolg nog minder in Christus. Ze solt met Hem, ze verkoopt Hem; ja, ze zou Hem zelfs naar de hel vervloeken, wanneer Hij het zou wagen om zich ook maar enigszins met een andere sekte in te laten. Daardoor worden alle volgelingen van zijn leer in hun geloof geschokt en zijn op deze manier dan genoodzaakt zo'n leer vol verachting de rug toe te keren!
[4] Zeg eens, als Christus bestaat, ziet Hij dat dan niet of wil Hij het niet zien? Of is het misschien toch Zijn wil, dat de rooms-katholieke kerk zo verder blijft gaan als ze zich tot nu toe, schandelijk genoeg heeft gehandhaafd? Schept Christus in alle ernst welbehagen in zo'n handelwijze? Kent Hij werkelijk alleen maar Latijn en houdt Hij bovenal van de lege, nietszeggende ceremonie? Hij, die toch tijdens Zijn aardse leven toch tegen niets zozeer heeft gewaarschuwd als tegen die schandelijke ogendiensten! Dus vriend, los dit raadsel nog voor ons op en we geven ons dan helemaal gewonnen aan jouw God!'
[5] Bruno zegt: 'Vriend, jouw bedenking tegen Rome is zeker goed gefundeerd en het is werkelijk moeilijk om nog een goed woord over te hebben voor deze kerk. Desalniettemin moet de Heer toch een of andere reden hebben om haar te laten bestaan. Het is volkomen waar, dat het goddelijke woord van Christus zelfs bij de joden en mohammedanen heel wat meer aanzien geniet dan bij de roomsen, die van Christus maken wat ze maar willen en Zijn heiligste woord verdraaien zoals het hun in hun heers- en hebzuchtige kraam te pas komt.
[6] Deze nu al heel oude boom heeft in geestelijk opzicht bijna dezelfde degeneratie ondergaan als de oude kastanjeboom in Sicilië, dichtbij de Etna, wiens kern nu al bijna duizend jaar vermolmd, rot en dood is. Maar omdat uit deze boom, toen hij nog jong was, machtige wortels en wijd uitgestrekte takken zijn gegroeid, heeft hij in de loop der tijden tussen wortels en takken nieuwe stammen gevormd. Zo ontstond uit wat eens een gezonde boom was, een meerstammige boom, die alleen nog maar in de kroon, en allang niet meer in wortel en stam, tot één en dezelfde boom behoort. Deze boom draagt hier en daar nog wel schaarse vruchten, maar ze zijn smakeloos, hard en bijna niet te genieten. De reden daarvan zou wel kunnen zijn, dat deze boom zijn belangrijkste levenskern allang totaal verloren heeft. Wel hebben zich in de nieuwe loten uit de sterke zijwortels eigen kernen gevormd. Daarmee is echter de hoofdstam, van wiens gezondheid de smaak van de vrucht afhangt, weinig geholpen. Deze boom wordt nu meer als een historische curiositeit dan als een werkelijk bruikbare boom beschouwd en door het eenvoudige volk met allerlei sprookjes en fabels (die graag worden geweven rondom alles wat heel oud is) vereerd en door stekeblinde dwazen zelfs als een heiligdom aanbeden. Het beste aan deze boom is nog, dat hij bij een plotseling opkomend onweer de wandelaar een beetje bescherming biedt.
[7] Eveneens is dat het geval met de uiterst verdeelde staat, waarin zich de rooms-katholieke kerk bevindt. Zij heeft geen eigenlijke stam en geen kern meer. Uiterlijk heeft ze nog het aanzien van een levensboom, maar in wezen is ze dat even weinig meer als de oude Siciliaanse kastanjeboom nog een nuttige vruchtboom is. Ze vegeteert nog wel en heeft in haar ledematen nog een uiterlijk leven, draagt ook nog bloesems en vruchten, maar deze zijn niet meer te genieten; ze zijn hard en smakeloos en worden door enkele reizigers slechts gekocht als curiositeit. Zoals het gaat met de Siciliaanse natuurlijke boom, die eigenlijk allang dood is en nu zijn totale ontbinding tegemoet gaat, zo gaat het nu ook met de door ouderdom verzwakte geestelijke boom van Rome. Ik zeg je: spoedig zal Rome alleen nog maar bestaan in de geschiedenisboeken!
[8] Het is ongetwijfeld waar dat een groot aantal andere, jongere en gezondere bomen op haar plaats zouden kunnen staan, maar wanneer het God nog welgevallig is zulke curiositeiten te laten bestaan, waarvoor Hij zeker Zijn gegronde redenen heeft, waarom zouden die ons dan hinderen, als we er toch allang geen gebruik meer van hebben gemaakt en dat in de toekomst nog minder zullen doen!
[9] Overigens komt me de roomse kerk voor als een geloofsnacht, omdat ze bij haar zogenaamde godsdienstige plechtigheden steeds lichten aansteekt ten teken, dat het in haar ook op klaarlichte dag nog nacht is! De nacht heeft echter ook wel degelijk goede kanten, want ze geeft rust aan de vermoeiden. En waar hebben de geestelijk vermoeiden meer rust dan in de nachtkerk van Rome? Ze hoeven niet na te denken, niets te onderzoeken en niet voorwaarts te schrijden, maar alleen maar heel rustig te delen in de goede gaven van hun moeder (nacht) en kunnen daarbij rustig slapen. Worden zij dan echter wakker, gewekt door een of andere morele of politieke opdoffer, dan zoekt niemand zo naarstig naar licht als juist diegenen, die zich in de nacht bevinden!
[10] En dus geloof ik dat de Heer op deze gronden de rooms-katholieke nachtmensen verdraagt, evenals de natuurlijke nacht naast de dag, opdat de mensen in deze nacht des te grotere honger naar het licht zullen krijgen! Ik ben er tenminste nog altijd van overtuigd, dat de blinden steeds grotere vrienden van het licht waren dan de zienden. Zo zou het ook kunnen zijn, dat van de christelijke geloofssekten er geen enkele groep zo naar het ware licht zal zoeken als juist de volgelingen van deze nachtkerk. Ik denk dat het jullie daaruit tamelijk duidelijk mag zijn, waarom de Heer de oude roomse moeder verdraagt en waartoe ze eigenlijk dient!'
«« 115 / 150 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.