[1] "De uitdenkers van de zodiak waren kennelijk de oorspronkelijke bewoners van Egypte, die in de eerste plaats veel ouder werden dan wij en in de tweede plaats altijd een heel heldere hemel hadden en de sterren dus veel gemakkelijker en langduriger konden bestuderen dan wij onder onze vaak zwaar bewolkte hemel. Ten derde sliepen bijna de meeste mensen tijdens de hete dag en gingen pas 's avonds naar buiten om gedurende de koele nacht te werken, waarbij zij altijd de sterrenbeelden zagen. Zo merkten zij al gauw de steeds weerkerende figuren daarin op, waaraan zij namen gaven die te maken hadden met een natuurverschijnsel of een bij dit land behorend werk dat in een bepaalde periode de aandacht opeiste.
[2] Herhaaldelijk bestuderen van de zodiak leidde de waarnemers weldra tot de conclusie dat de zodiak een grote kring is, die, wanneer men deze in twaalf vrijwel gelijke delen verdeelt, in ieder van de delen een afzonderlijk sterrenbeeld bevat.
[3] Reeds de oudste mensen veronderstelden dat de sterren verder van de aarde verwijderd waren dan zon en maan, en daarom lieten zij de zon en de maan binnen de grote dierenriem hun banen trekken.
[4] Maar de dierenriem bewoog zich ook zo dat de zon, die weliswaar iedere dag om de aarde ging, door de beweging van de dierenriem na dertig dagen onder een ander teken kwam te staan. Dat de maan echter binnen een aantal dagen ook steeds onder een ander teken kwam te staan, verklaarden zij door zijn langzamere dagelijkse omloop om de aarde, waardoor hij nooit tegelijk met de zon op dezelfde plaats terugkwam. -Daarom noemde men de maan ook vaak 'het langzame gesternte'.
[5] Hoewel er enige geleerden waren die juist het tegendeel van de maan beweerden, kreeg de theorie van de langzame maan toch meer ingang.
[6] Wel, zo ontstond de oude zodiak, en nu zul je ook nog heel in 't kort horen, hoe de bekende twaalf sterrenbeelden aan hun wonderlijke namen kwamen!
[7] In het jaargetijde met de kortste dagen, dat vooral in Egypte altijd vergezeld gaat van regen (en met deze gemakkelijk te herkennen periode van dertig dagen liet men ook steeds een nieuw jaar beginnen), bevond de zon zich volgens de berekening van de ouden juist onder het sterrenbeeld, dat wij als 'Waterman' kennen. De vorm van het sterrenbeeld ontleende men aan de herder, die met zijn wateremmer naar de drinkwaterbak van de huisdieren loopt en de volle emmer daarin leeggiet. De ouden noemen zo iemand een waterman (Uodan). Zij noemden het sterrenbeeld daarnaar en ook deze periode. De domme fantasie van de mensen maakte al gauw een god van dit op zichzelf goed gekozen zinnebeeld en bewees daaraan goddelijke verering, omdat men deze god aanzag voor degene die de verdorde natuur weer tot leven bracht. -Kijk, lieve Helena, zo kregen het bewuste, eerste sterrenbeeld en de eerste, dertigdaagse regenperiode hun namen. Stappen we nu over op het tweede teken, dat men de 'Vissen , noemt.
[8] Toen Mathaël begon met de uitleg van het tweede teken, zei SIMON JUDA tegen de andere leerlingen: "Mathaël's uitleg is heel leerzaam, laten wij eens wat dichterbij gaan luisteren!"
[9] IK zeg: "Ga erheen en luister, want Mathaël is één van de eerste geschiedkundigen van deze tijd!"
[10] Dan verdringen zich alle leerlingen om Mathaël, wat Mathaël eerst wat verlegen maakte, maar SIMON JUDA zei tegen hem: Beste vriend, ga rustig verder! Wij kwamen alleen maar dichter bij je staan om iets heel nuttigs van je te leren!"
[11] MATHAËL antwoordt heel bescheiden: "Beste wijze vrienden, voor jullie kon mijn wijsheid wel eens niet zo veel voorstellen, want jullie zijn al oudere leerlingen van de Heer, en ik ben nauwelijks zestien uur bij jullie!"
[12] SIMON JUDA zegt: "Laat dat je niet van de wijs brengen, want je hebt al proeven afgelegd waardoor wij in menig opzicht al behoorlijk op de achtergrond zijn geschoven. Maar zo is de wil van de Heer. Wat Hij de een vaak in een jaar geeft, kan Hij de ander in een dag geven. Ga dus maar door met je uitleg van de dierenriem!"
[13] MATHAËL zegt: " Als jullie zoveel geduld en consideratie met mij hebben, zal ik maar doorgaan. Luister dus verder naar mij, lieve dochter van de Pontus!
[14] Na dertig dagen houdt de hevige regenval in Egypte gewoonlijk op en in de nog sterk gezwollen Nijl zit dan, net als in de zijarmen, steeds een grote hoeveelheid vis, die men in deze periode moet vangen. Een groot deel ervan wordt meteen gegeten, maar een nog groter deel wordt gezouten en in de wind, die in deze periode in Egypte altijd hard waait, gedroogd en zo voor het gehele jaar geconserveerd.
[15] In het genoemde land maakt de natuur deze handelwijze met de vissen noodzakelijk vóórdat de Nijl te veel zakt en de vele, grote zijarmen uitdrogen, waardoor een massale sterfte onder de vissen zou optreden, hetgeen een ontzettende stank zou veroorzaken.
[16] Wat in Egypte nu nog gebruikelijk is, zagen de oudste wijze bewoners van dit gezegende, grote land al als een noodzaak. Omdat men dus rn het begin van de bewoning van dit land in deze periode vis moest vangen, en de zon net aan het begin van deze vistijd in een nieuw sterrenbeeld kwam te staan noemde men dit sterrenbeeld het teken der 'Vissen', en men noemde daarna deze periode ook zo, en wel met de naam Ribar, ook wel Ribuze
[17] Omdat de mensen gedurende die tijd vrij vaak koorts kregen, ten dele door het genot van de zeer vette vis en ten dele door de met veel onzuivere dampen bezwangerde lucht, noemde men deze tijd later ook wel 'de koortstijd'. De menselijke fantasie veranderde dit kenmerk al gauw in een godin en men bewees haar, om gevrijwaard te zijn van deze maagaandoening, meteen ook weer een soort goddelijke verering. -Nu weet je ook de natuur en waarheidsgetrouwe geschiedenis van de naamgeving van het tweede teken uit de dierenriem, dus gaan we met het derde verder!
[18] Dit teken heet 'Ram'. Na de vistijd gingen de oerbewoners van dit land voor de schapen zorgen. De mannetjes werden actief en het was tijd om de schapen te scheren en men verzamelde de wol. Het grootste deel van dit werk duurde bij elkaar zo'n dertig dagen. Natuurlijk verrichtte men daar tussendoor ook veel andere, dagelijkse bezigheden, maar het eerstgenoemde was gedurende die tijd het voornaamste werk, en omdat de zon ook weer onder een nieuw teken kwam te staan, noemde men dit teken de 'Ram' (Kostron).
[19] Later wijdde men deze periode aan de strijd, vanwege de in die tijd veel voorkomende stormen. In deze tijd is alles in een gevecht verwikkeld: het ene element tegen het andere en de hitte tegen de kou of liever de koelte van dit land. De heftigheid van deze strijd leverde de menselijke fantasie al gauw een zinnebeeld, waaraan men later ook goddelijke eer bewees en dat men nog later, in tijden van oorlog, zelfs tot oppergod verhief. Als men echter de naam 'Mars' ontleedt, krijgt men het oeroude Mar iza, ook wel Maor' iza. En wat betekent dat? Niets anders dan: De zee verwarmen.
[20] In de twee voorafgaande perioden koelt de zee, duidelijk merkbaar voor de kustbewoners, af. Maar door de grotere kracht van de zon, door de strijd van de warme lucht uit het zuiden met de koude lucht uit het noorden en tevens door de in deze tijd meestal actiever wordende vulkanen en onderzeese lavastromen, wordt de zee langzaam maar zeker warmer. Omdat men dit zag als een gevolg van de in deze tijd optredende stormen, betekent de uitdrukking 'maor izat' zoiets als 'vechten'. Deze tijd werd daarom dan ook zinnebeeldig voorgesteld door een geharnast krijger, die men later zelfs tot een god verhief. - Dat is dan je derde hemelteken en het zal je nu wel duidelijk zijn welke betekenis je aan jullie oorlogsgod Mars moet hechten.

«« 102 / 246 »»