[1] MUREL zegt: "Luister, vriend Philopold, daar heb je me nu zaken uit de doeken gedaan die niemand ooit eerder vermoedde! Dat is toch wel een opeenstapeling van wonderen. Zeg me nu eens in volle ernst of je dat toch niet gefantaseerd hebt! Want dit klinkt zo vreemd en buitengewoon als een van de eerste fabels van het heidense geloof.
[2] Het kan trouwens ook best waar zijn; wat ik niet kan beoordelen, omdat mijn kennis van de sterren echt mijn zwakste punt is! Wie zou zich echter ook maar kunnen verbeelden dat de sterren, die kleine lichtpuntjes aan de hemel, werelden zouden zijn en dan ook nog grotere dan onze aarde, waarvan nog geen mens ooit het eind heeft gezien?!
[3] Ik vraagje, bezweer het mij; want je hebt in mij een te machtig verlangen gewekt om nu in deze zeer gedenkwaardige zaak verder ingewijd te worden! In Mozes is daar echt geen spoor van te vinden, zelfs niet de geringste aanduiding, want in zijn scheppingsgeschiedenis staat daarover geen enkel woord. Geen mens kan toch al begrijpen wat hij eigenlijk met zijn Genesis heeft willen zeggen!"
[4] PHILOPOLD zegt: "Vriend! Wie Mozes goed begrijpt, vindt ook dat daarin. Maar daar is natuurlijk meer voor nodig dan het zich in het geheugen prenten van de woordelijke tekst! Wie maar ooit God boven alles liefhad, kreeg van de geest van God de juiste verklaring en zal dan ook weten dat de Genesis van Mozes niet zozeer de feitelijke schepping der werelden weergeeft, maar veeleer en eigenlijk vóór alles de geestelijke opvoeding en vorming van de gehele mens en zijn vrije wil, in en overgaande in de goddelijke orde. Wie dat begrijpt en inziet, ziet dan ook weldra het andere in omdat het langs de weg der onmiskenbare analogie daarin is te vinden, hetgeen ik jou zelf heel concreet en duidelijk zou kunnen aantonen. Maar daarvoor zou nu de tijd te kort zijn.
[5] Maar ik heb iets anders, dat mij door de wondervolle genade van de Heer, die Zich hier in ons midden in alle waarheid zelfs lichamelijk zo bevindt als Hem alle profeten nauwgezet hebben aangekondigd, als een onweerlegbaar bewijs van boven in handen werd gespeeld.
[6] Toen de Heer ons van Kis uit in Kana bezocht, was er evenals nu ook een hemelse geest, bekleed met een etherisch lichaam, bij ons. Deze engel nam op bevel van de Heer de blinddoek van de ogen van mijn 1 ziel weg en op dat zelfde moment kwam het volle bewustzijn van mijn bestaan op een vroegere, andere wereld in mijn herinnering terug.
[7] Ik herkende meteen die heerlijke, grote wereld waarop ik vóór het bestaan op deze aarde lichamelijk heb geleefd en gewerkt, ja, ik zag zelfs mijn daar nog lichamelijk levende en werkende ouders en geliefde broers en zusters, en de engel bezorgde mij zelfs hier op deze aarde enige zaken die mij daar toebehoorden, die ik meteen als ontegenzeggelijk echt herkende.
[8] Toen zo'n reusachtig geestelijk licht voor mij ontstoken werd, zag ik ook, wat ik allemaal aan God de Heer, en nu zelfs de liefdevolle Vader, schuldig ben!
[9] Pas vanaf dat moment begreep ik de onschatbare waarde van mijn leven, alsook van het leven van ieder mens, en ik kan God de Heer en al mijn medemensen niet genoeg loven, liefhebben en prijzen!
[10] Vóór die wonderdaad stond ik echter als mens net zo vijandig tegenover het leven als jij, maar ik ben er bij voorbaat van overtuigd dat jij binnenkort net zo zult zijn en denken als ik nu denk en ben. Voor de waarheid van wat ik je nu verteld heb, kunnen vrijwel allen aan deze tafel volledig instaan, als je ze dat zou vragen.
[11] De grootste, geloofwaardigste getuige onder hen is wel de Heer Zelf, die jou naar mij toestuurde om van mij te horen of de mens, zoals jij dat denkt, God de Heer geen dank en geen lof en geen liefde verschuldigd zou zijn!"

«« 222 / 246 »»