Over de tweede dag.

Jacob Boehme - Aurora of morgenrood in opgang

«« 20 / 27 »»
[1] Van de tweede dag staat geschreven: En God sprak: Daar zij een uit­spansel in het midden der wateren en dat make scheiding tussen wolken en wateren. En God maakte dat uitspansel, en maakte scheiding tussen de wateren, die onder het uitspansel zijn en tussen de wateren, die boven het uitspansel zijn; en het was alzo. En God noemde het uitspansel Hemel. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest, de tweede dag. Genesis 1 : 6, 7 en 8.
[2] Deze beschrijving toont nogmaals aan, dat niet Mozes de schrijver van dit bijbelgedeelte is, want het is zeer eenvoudig en simpel beschreven, alhoewel het getuigt van een voortreffelijk verstand. Zonder twijfel heeft de Heilige Geest niet meer willen openbaar maken, opdat de duivel niet alle geheimenissen der schepping zou weten. Want hij zelf (de duivel) verstaat de schepping van het Licht niet, en hij verstaat niet, hoe de Hemel uit het water ontstaan is. Want hij kan het Licht en de heilige voortbrenging noch zien, noch begrijpen; hij kan alleen verstaan wat geboren wordt uit de wrange, bittere, zure en verhitte kwaliteit, waar­door ook de uiterlijke geboorte ontstaan is, welke zijn koninklijk slot is. Het is niet zo te verstaan, dat hij geen macht zou hebben, het element water aan zich te onderwerpen. Want de uiterlijke, verdorven geboorte behoort niet het element water, ook bij de toorn Gods; en de dood is daarin verzonken, evenals in de aarde. Alleen de geest, die spreekt door middel van Mozes' woorden, bedoelt hier een ander soort water, hetgeen de duivel niet begrijpen kan.
[3] Wanneer dit echter reeds lange tijd bekend zou zijn geweest, zo zou de duivel het hebben geweten en geleerd, vóór dat de mensen het wisten en hij zou, zonder twijfel, zijn hels zaad wederom ook hierin gestrooid hebben. Daarom heeft de Heilige Geest het verborgen gehouden tot op de laatste stond vóór de avond, waarop zijne duizend jaren zijn vol­eindigd. Alsdan zal hij wederom voor een korte tijd vrij gelaten worden, hetgeen te lezen is in de openbaring, Openbaring van Johannes 2O : 3. Dewijl hij echter thans losgelaten is, zo laat God overal in deze wereld lichten ontsteken, opdat de mensen hem (den duivel) zullen leren kennen en zich voor hem hoeden zullen.
[4] Dat een ieder erkenne, dat de duivel inderdaad losgelaten is in deze wereld. Aanzie de wereld bij dit licht en ge zult ontdekken, dat thans alle vier de nieuwe zonen, welke de duivel, toen hij uit de Hemel verstoten werd, heeft doen geboren worden, de wereld regeren. Deze vier zonen heten: hovaardij, gierigheid, nijd en toorn. Zij zijn het hart des duivels en zijn ziele-geesten. Daarom: aanschouw de wereld en ge zult ontdekken, dat zij geheel en al van één hoedanigheid is met deze vier zonen des duivels.
[5] Daarom zij men voorzichtig. Want dit is de tijd, waarvan alle profeten hebben gesproken; Christus zegt in het evangelie: Doch de Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde?
[6] De wereld meent, dat zij thans in haar bloeitijd is, dewijl zij het heldere licht boven zich ziet, maar de Geest toont mij aan, dat de wereld midden in de hel staat, want zij verlaat de liefde en heeft zich verhangen aan gierigheid en woeker. Bij haar is geen barmhartigheid. Een ieder roept: och, had ik slechts geld. De machtige zuigt de nederige het merg uit het gebeente en laat hem zwoegen in 't zweet zijns aanschijns.
[7] Er is leugen en bedrog, moord en roof; men kan met recht deze wereld noemen: des duivels woonplaats. Het heilige Licht is thans nog slechts geschiedenis en wetenschap; de geest wil daarin niet arbeiden. En men meent, dat dit het geloof is dat men belijdt. O, gij blinde en dwaze wereld, die vervuld zijt van de duivel. Dat is geen geloof. Ge weet, dat Christus voor u is gestorven en Zijn bloed voor u heeft vergoten, opdat gij zalig zoudt worden.
[8] Nu is dat alles nog slechts geschiedenis en wetenschap. Ook de duivel weet het, maar het baat hem niet. Zo ook gij, dwaze wereld. Ge laat het bij de wetenschap, gij past het niet toe en beleeft het niet. Daarom ook zal de wetenschap u oordelen.
[9] Wilt ge echter weten, wat het ware geloof is, zo merk dan op het vol­gende: Uw hart moet niet met de vier zonen des duivels, met hovaardij, gierigheid, nijd en toorn, heulen, vol van boosheid, leugen, bedrog en moordzucht, en niet uw naaste de bete uit de mond stoten uit gierigheid. Ge moet ook niet dag en nacht op list zinnen, hoe ge de duivel wel het meest ter wille kunt zijn en hoe ge het best aan uw wereldse lusten zult kunnen voldoen.
[10] Zo spreekt de Geest volijverig in deze wereld: Dewijl uw geest en uw wil van één willen is met de duivel, zo zijt ge niet één met God en al bidt ge mij elk uur aan en buigt uw knie voor mij, zo heb ik toch geen lust in uwe werken. Wat brandt ge mij wierook? Meent ge, dat ik de duivel tot mij toe zou laten of de hel binnen zou laten in de Hemel? Keert terug en strijdt tegen de boosheid des duivels; nijg uw hart tot de Heer uwen God en wandel naar Zijn wil. Of meent ge, dat ik onoprecht ben, gelijk gij? Alzo zeg ik u: wanneer uw hart niet met God één is, vol liefde, zo zijt ge een huichelaar, een leugenaar en een moordenaar voor God; want God verhoort niemands gebed wanneer het hart zich niet in gehoorzaamheid geheel tot Hem wendt. Wilt ge strijden tegen Gods toorn, zo moet ge de helm der gehoorzaamheid en der liefde aandoen, anders zult ge niets bereiken. Bereikt ge niet, dan is uw strijd tevergeefs en ge blijft een dienaar des duivels. Wat baat u uw wetenschap, wanneer ge niet strijdt! Immers niets. Het is er mee, als met een mens, die een grote schat verborgen weet, maar deze niet zoekt, terwijl hij hem toch zou kunnen vinden en hij sterft, bij al zijn wetenschap, toch van de honger. Dit zegt de geest; vele heidenen, die de wetenschap niet hebben en niettemin strijden tegen de boosheid, zullen vóór u het rijk der Hemelen bereiken. Wie zal hen veroordelen, wanneer hun hart God lief­heeft? Al kennen zij Hem niet, zij arbeiden toch, in Zijnen Geest in ge­rechtigheid en reinheid des harten; vol liefde jegens elkander. Zij ge­tuigen, dat Gods wet in hun hart is. Rom. 2 : 15. Dewijl gij het echter weet en ge doet het niet, terwijl zij het niet weten, maar het wel doen, zo zijt gij door hen geoordeeld en tevens uw weten en gij zult als een huichelaar en een onwillige dienstknecht bevonden wor­den, die gesteld is in de wijnberg Zijns Heren, maar daarin niet arbeiden wil. Wat meent ge, dat de vader zeggen zál, wanneer hij het u toever­trouwde pond van u zal opvorderen, en ge hebt het in de aarde begraven? Zal Hij niet zeggen: Gij boze en luie knecht, waarom woekert gij niet met het pond, opdat het rente opbrenge; en ik zou het mijne met interest terug hebben ontvangen.
[11] Het lijden van Christus is nuttig vooreerst den heidenen, die slechts één pond ontvangen hebben en den Vader vijf pond terug hebben gegeven; gij zijt onnutte dienstknechten.
[12] Wanneer men juist verstaan wil, hoe God de wateren der aarde heeft gescheiden, zo zal men grote dingen ontdekken. Want het water, dat op de aarde is, is even verderfelijk en dood als de aarde zelf en behoort ook tot de uiterlijke geboorte, die in de dood gevangen ligt, evenals de aarde en de stenen. Niet zo, dat deze geheel en al door God verstoten is; dat niet, want het hart behoort nog tot de siderische geboorte, waarin de heilige geboorte plaats vindt. Maar de dood is inherent aan de uiterlijke geboorte; daarom zijn de wateren gescheiden geworden. Nu spreekt ge: hoe kan dat zijn? Ziet naar het water, dat in de diepte is, in deze aarde, hetwelk van een hoedanigheid is met het element lucht en vuur. Dat is het water der siderische geboorte, waarin het siderische leven zich beweegt en waarin hoofdzakelijk de Heilige Geest werkt; de derde en innerlijke geboorte brengt ook daardoor de toorn Gods voort. Dat zelfde water is ook gelijk aan de lucht. Dat echter water, lucht en vuur in elkander overgaan en bij elkander behoren, kan elk verstandig mens zien en begrijpen.
[13] Want ge ziet menigmaal in de diepte van het water; doch slechts een kort ogenblik, want al spoedig zijn er weer regenwolken, die het opper­vlak van het water ondoorzichtig maken. Dat gebeurt, wanneer de sterren van boven en het water op aarde wordt ontstoken. Dan ontstaat water, hetwelk niet geschieden zou, wanneer de toorn niet in de siderische ge­boorte zou wonen. Dewijl echter alles verdorven is, zo moet het water dat boven is het wrange, zure, bittere der aarde te hulp komen en haar vuur blussen en verzachten, opdat het leven en ook de heilige geboorte temidden van de dood en de toorn Gods het licht kan zien.
[14] Dat ook het element vuur in de diepte in lucht en water regeert, ziet ge bij de bliksem; ook ziet ge, hoe het licht der zon het element vuur op de aarde ontsteekt, terwijl het menigmaal in het gebied van de maan, zeer koud is.
[15] God heeft de twee soorten van water van elkander gescheiden; de ene soort heeft Hij op de aarde en het andere in de diepte doen zijn, waar ze altijd geweest is. Dewijl echter de toorn ook in het water, dat in de diepte der aarde is, aanwezig is, zo ontstaat er steeds, door het ont­steken der sterren en van het water een dusdanig water, dat aan de dood in de uiterlijke geboorte onderworpen is. Hetwelk, dewijl het met innerlijke geboorte van één hoedanigheid is, de Salniter der verdorven aarde te hulp komt en de toorn verzacht, opdat in de siderische geboorte alles levend wordt en de aarde, door de dood het leven voortbrengt.
[16] De poorten van het geheimenis.
[17] Dat er echter een uitspansel is tussen Hemel en aarde, beduidt het vol­gende. De gehele ruimte van de maan tot aan de aarde is begrepen met al haar werkingen in de toornige en begrijpelijke geboorte en de maan is daarvan een godin.
[18] Zo staat ook het huis des duivels, des doods en der hel in het gebied, dat ligt tussen de maan en de aarde. Dewijl nu de toorn Gods in de uiterlijke geboorte in de diepte door de duivelen en alle goddelozen, dagelijks door de grote zonden der mensen, wordt ontstoken, zo heeft God het uitspansel, hetwelk Hemel heet, tussen de uiterlijke en de innerlijke geboorte gesteld. Want de uiterlijke geboorte van het water kan de innerlijke geboorte van het water niet verstaan, dewelke “Hemel” heet.
[19] Hemel is het firmament, de vuurzee uit de zeven geesten der natuur, waaruit de sterren met het woord fiat=word geschapen zijn.
[20] Nu komt de innerlijke geboorte des Hemels in aanraking met de aarde en het water van de aarde met de aarde zelf wordt gevangen gehouden. Ware dat niet zo, zo zou het water zich, bij de omwenteling van de aardbodem, verdelen; ook zou dan de aarde in stukken uiteen vallen en in de diepte verzinken. Nu houdt echter dat uitspansel tussen de Hemel en de aarde het water gevangen. Zoudt ge nu vragen: wat is dat dan voor een uitspansel, dat ik zien noch begrijpen kan?. Het is de scheiding tussen de reine goddelijkheid en de verdorven natuur, die men doorbreken moet, wanneer ge tot God wilt gaan. Het is het uitspansel, hetwelk niet geheel ligt onder de toorn Gods, maar dat ook niet geheel rein is en waarvan geschreven staat in het boek Joh. 15:15. “De Hemelen zijn niet zuiver in Zijne ogen.”
[21] Op de jongste dag zal de toorn zijn weggevaagd. Want er staat geschreven: Hemel en aarde zullen voorbij gaan, maar Mijne woorden zullen geenszins voorbij gaan. (Mattheus 24:35 en Marcus 13:31.) Nu is echter het onreine, dat er is: de toorn; het reine is het Woord Gods, welk Hij h=gesproken heeft. In 1 Gen. 1 staat: Er kwam scheiding tussen het water boven het uitspansel en het water onder het uitspansel.
[22] De poorten der Godheid
[23] Merk hier op het verborgen geheimenis Gods.
[24] Wanneer ge nu de ruimte rondom de aarde aanschouwt, zo moet ge niet zeggen, hier is het niet, dat God in Zijn Heiligheid woont. Want de Drievuldigheid, God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest woont daar alom en het ganse uitspansel kan hem niet bevatten. Alles is als één lichaam, de uiterlijke geboorte, de innerlijke geboorte, het uitspansel des Hemels en de siderische geboorte, waarin de toorn Gods ligt. Het vlees is vooreerst de uiterlijke geboorte, welk een huis des doods is; de tweede geboorte is de siderische, waarin het leven zich openbaart, en waarin lichaam en toorn met elkander strijden. Dit weet de mens zelf zeer goed.
[25] De siderische geboorte brrengt te midden van de uiterlijke geboorte, d.w.z. in het dode vlees, het leven teweeg. De derde geboorte staat tussen de siderische en de uiterlijke geboorte en heet de ziel. En deze kent en begrijpt de uiterlijke mens niet, de siderische geboorte begrijpt het óók niet, maar iedere oergeest begrijpt slechts datgene, waaraan hij verwant is. En de ziele-mens moet door de poort des Hemels tot God doordringen en met God leven, anders kan de gehele mens niet in de Hemel en tot God komen. Want een ieder mens, die zalig worden wil, moet alle drie de geboorten eerst in deze wereld verwerkelijken. De mens kan niet geheel rein en zonder zonde zijn, want de geboorte, de Hemelen voornoemd, zijn ook voor God niet rein. (Joh. 15:15) Altijd worstelen liefde en haat met elkander; daarom noemt god zichzelve ook een toornige, naijverige God. Exodus 2O : 5 en Deuteronomium 5 : 9.
[26] Zoals nu de mens is naar zijn lichamelijke verschijningsvorm, zo is ook het lichaam Gods in deze wereld; in het water wordt het leven geopen­baard. En in de natuur, als het ware het lichaam Gods, is de verstarring, het wrange en het bittere van de dood, waarin het water ook dood is. Hierin ligt nu de duisternis, waarin zowel koning Lucifer met zijne Engelen, als alle goddeloze mensen gevangen liggen, alsook de geesten die afgezonderd zijn en die de verdoemde mensen toebehoren. Deze geboorte, deze verschijningsvorm is niet in staat het Hart Gods waar te nemen, hoe dat kan; met geen enkel zintuig. Zij is zo geworden door koning Lucifer in zijn hovaardij. De andere geboorte- of verschijnings­vorm is de siderische.
[27] Ge moet het leven der zeven Oergeesten goed verstaan. Liefde en haat leven beide in hen. Deze geboorte dringt door de uiterlijke, verstarde verschijningsvorm heen; door de dood en brengt leven in de dood, d.w.z. in de verstarde aarde, in water, in het vlees van mensen en dieren, van vogels, vissen en wormen. En tot in deze geboorte, deze ver­schijningsvorm kan de duivel doordringen, verder niet, en daar is zijn woning. Daarom kan de duivel niet weten, dat er nog iets anders, een nieuw beginsel is in het andere gedeelte van deze verschijningsvorm. Tot hiertoe is de mens met zijn inzicht en kennis van de aanvang -der wereld af gekomen; het andere, dat we Hemel noemen, heeft de geest tot nu toe voor de mens verborgen gehouden, opdat de duivel daarvan niet zou weten en zijn gif wederom daarin zou laten werken. Dit andere deel der siderische geboorte, welke in de liefde wortelt, is het uitspansel des Hemels, dat de duivelen en hun haat gevangen houdt. Zij kunnen er niet in komen, want in de Hemel woont de Heilige Geest, die uitgaat uit het Hart van God en tegen de boosheid strijdt en Hem een tempel bouwt temidden der boosheid. En in deze Hemel woont de mens, die God vreest, want deze Hemel is zowel in mensen als in de ruimte boven de aarde. En zoals de ruimte boven de Hemel is, zo is ook de mens. Beiden zijn onderhevig aan liefde en haat, tot na de afscheiding der ziel. Dan, als de ziel zich van het lichaam afscheidt, blijft zij alleen in de Hemel der liefde, of in de Hemel der haat. Wat zij gekozen heeft bij het verlaten van het lichaam, dat is haar eeuwige onveranderlijke woning en zij kan daar nimmer meer uit geraken, want er is een grote kloof tussen beiden, hetgeen Christus zegt, wanneer hij spreekt over de rijke jongeling. Lucas 16 :26. In die Hemel wonen bij ons de heilige Engelen en in het andere gedeelte de duivelen; in deze Hemel leeft de mens tussen Hemel en hel en hij moet van de boosheid menige verzoeking en vervolging onder­vinden en zich menigmaal laten martelen en pijnigen. De haat heet het kruis en de Hemel heet het geduld; de geest, die daarin opstijgt heet de hoop, die met God van één hoedanigheid is en strijd voert met de haat en het geloof, dat van één hoedanigheid is met God en strijdt met de haat, tot het overwint. 1 Joh. 5 : 4.
[28] Hierin is de gehele Christelijke leer vervat; wie anders leert, die weet het niet en zijn lering heeft geen grond en zijn hart jammert en stelt zich te weer en weet niet wat het doen zal. Zijn geest zoekt eeuwig­durend naar rust en vindt ze niet. Hij is ongeduldig en zoekt immer naar iets nieuws en wanneer hij dit vindt, zo maakt hij hiervan een afgod, als had hij een nieuwe schat gevonden; er is geen standvastigheid in hem. Hij zoekt steeds iets anders.
[29] Gij theologen, alhier gaat de poort des geestes voor u open. Wilt gij nu niet zien, en uwe volgelingen leiden langs grazige weiden in plaats van op de dorre heide? Zo ge dit verzuimt, zo zult ge dit voor de rechter­stoel Gods moeten verantwoorden. Ziet dan toe. Ik neem de Hemel tot getuige, dat ik hier zeg, wat ik verplicht ben te zeggen, want de geest drijft mij daartoe, zodat ik mij daartegen niet verzetten kan, wat er ook zou gebeuren.
[30] De heilige poorten.
[31] De derde geboorte in het lichaam Gods, dat deze wereld uitmaakt, is onder het uitspansel der Hemelen verborgen en deze Hemelen zijn van één hoedanigheid ermee. Deze derde geboorte is het almachtige en heilige Hart Gods, waarin onze Koning Jezus Christus zetelt ter rechter­hand Gods als Heer en Koning van het ganse lichaam dezer wereld, die met Zijn Hart alles omvat en in stand houdt. En deze Hemelen zijn ook zijn rechterstoel en zijn Oergeesten heersen in het lichaam dezer wereld en alles is met Hem verbonden wat in de siderische geboorte, in de liefde zetelt. Het andere deel dezer wereld is met de duivel verbonden. Ge moet niet denken, zoals Johannes Calvijn heeft gedacht, dat het lichaam van Christus niet almachtig is en niets begrijpt, dan wat Hem­zelf betreft. Neen, mensenkind, gij dwaalt en verstaat de Goddelijke Kracht niet; een ieder mens omvat in zijn siderische Oergeesten de ganse ruimte oftewel het lichaam dezer wereld en die ruimte omvat de mensen. Alles is als één lichaam, maar met verschillende leden. Hoe zou het dan mogelijk zijn, dat de Oergeesten in het natuurlijke lichaam van Christus niet van één hoedanigheid zouden zijn met de Oergeesten der natuur? Zijn lichaam toch is immers ook uit de Oergeesten der natuur en Zijn Hart is ontsproten aan de derde geboorte, hetwelk het Hart van God van alle Engelen en alle Hemelen, ja, den gansen vader omvat. Gij calvinisten, laat hier uw mening varen. Gij dwaalt; martelt uw zelven niet. God is een Geest. (Joh. 4:24) en niet te vergelijken met enig lichamelijk wezen, want in de lichamelijkheid schuilt de dood. Het lichaam van Christus is niet meer in de stoffelijkheid, in de lichamelijkheid maar in de goddelijke openbaring van de natuur; gelijk aan de Engelen zullen ook onze lichamen, in de opstanding niet meer de samen­stelling van vlees en beenderen hebben van thans. Maar zij zijn de lichamen der Engelen gelijk. En hoewel de vormen aanwezig zullen zijn en de krachten en mogelijkheden en ook alle vermogens, die de mens heeft en al de verschillende lichaamsdelen, behalve de geslachtsdelen, en de ingewanden, zo zullen we dan toch niet de zelfde harde substantie be­zitten. Christus zeide n.l. tot Maria Magdalena in de tuin van Jozef, bij het graf, na zijn opstanding: “Raak mij niet aan, want ik ben nog niet opgevaren tot Mijnen Vader, (Joh. 2O:17). Als wilde Hij zeggen: Ik heb nu niet meer het stoffelijk lichaam, al toon ik U mij zelven in mijn stoffelijk lichaam, want anders zoudt ge Mij, met uw eigen stoffelijk lichaam niet kunnen herkennen. Zo wandelde hij ook de veertig dagen na Zijne opstanding niet steeds zichtbaar voor de discipelen, temidden van hen, maar onzichtbaar, in zijn Hemelse Engelen­gestalte.
[32] Wanneer hij echter met Zijne discipelen spreken wilde toonde Hij zich­zelven aan hen in Zijn lichamelijke gestalte, opdat Hij natuurlijke woor­den met hen zou kunnen spreken; want de goddelijke woorden zijn voor degenen, die in de stof zijn, onbegrijpelijk; ook het feit, dat hij zich tot zijne discipelen begaf, door dichte deuren heengaande, toont voldoende duidelijk aan, dat Zijn lichaam niet stoffelijk meer was. (Joh. 2O : 19).
[33] Ook is het nodig, dat ge weet, dat zijn lichaam met alle zeven geesten in de natuur van één hoedanigheid is in de siderische geboorte, in dat gedeelte n.l. dat door de liefde wordt beheerst en dat in staat is, zonde, dood en duivel te bedwingen. Nu verstaat ge, wat God die dag, toen Hij het water onder het uitspansel gescheiden heeft van het water daarboven, gemaakt heeft.
[34] Zo ziet ge ook, hoe ge in deze wereld vooral in de Hemel, maar ook in de hel zijt en als het ware woont tussen Hemel en aarde in groot gevaar. Zo neemt ge ook waar, dat de Hemel in een mens woont, en overal waar ge ook gaat, staat of u neerlegt, is uw geest een deel van Gods Geest en voor zover uw Geest deel is van Zijn Geest Zijt ge in den Hemel en uwe ziel is in God.
[35] Daarom spreekt ook Christus: “Mijne schapen zijn in mijn hand en nie­mand zal ze uit Mijne hand rukken. (Joh. 1O). Zo ziet ge ook, dat ge, voor zover ge in boosheid leeft, ge in de hel leeft bij alle duivelen. Wan­neer uwe ogen slechts geopend waren, zo zoudt ge wonderen zien; maar ge vertoeft tussen Hemel en aarde en kunt niet zien. Ge wandelt op een smalle weg. Er zijn vele mensen, die menigmaal des Hemels en der helle poorten gekend hebben. Zij hebben aangetoond, hoe menig mens met een levend lichaam in de hel woont. Hen heeft men zeer bespot maar ten onrechte, want dit bestaat inderdaad. Wat dit te zeggen heeft, wil ik uitvoerig te bestemder plaatse uiteen zetten. Dat het water nu twee verschillende geboorten, aanzichten heeft wil ik hier, uit de natuur zelf bewijzen, want de natuur is de wortel, de moeder van alle talen, die in deze wereld zijn en in haar voltrekt zich de openbaring aller dingen. Want toen Adam voor de eerste maal heeft gesproken, heeft hij alle schepselen naar hunne gezondheid en innerlijke werkwijze een eigen naam gegeven. Dit is de sprake der natuur, maar niet een ieder is dit ge­geven, want dit is een geheimenis, hetwelk mij door de genade Gods werd medegedeeld, door den Geest, die mij welgevallig was. - Het woord: water, wordt genoemd in het hart en sluit de tanden. De bittere kwali­teit wordt niet aangedaan en het woord verlaat de mond tussen de tanden door; de tong helpt den Geest en is er mee van één hoedanigheid en de Geest verlaat vol macht de mond, door de tanden. Wanneer echter de Geest grotendeels naar buiten is getreden, komt de Geest der wrang­heid en bitterheid en is van één gevoelen en werking met het woord. Hij blijft echter op zijn plaats en is duidelijk in de lettergreep te onder­kennen. Dat nu de Geest in het hart een aanvang neemt, buiten het hart treedt, de tanden sluit en met de tong door de tanden naar buiten treedt, wil zeggen, dat het Hart Gods vol beweging en leven is, Gods Geest het houdt omvangen; dit is het uitspansel des Hemels. Zoals de tanden zich op elkaar sluiten en de Geest naar buiten treedt tussen de tanden door, alzo gaat ook de Geest vanuit het hart in de siderische geboorte.
[36] En zoals de tong daarbij gevormd wordt en van één willen is met den Geest, alzo vormt zich ook de ziel des mensen door en met den H.G. en kan daardoor mede de Hemel binnengaan en medezeggenschap hebben. Dat zij echter eerst later het zure en het bittere opwekt en dan zich tot een woord vormt, wil zeggen, dat wél alles is als één lichaam, maar dat toch de Hemel en de H. G. tezamen met het Goddelijk Hart één bepaalde plaats innemen, en de duivel, tezamen met de boosheid, noch de H.G., noch de Hemel kan begrijpen of ir, bezit nemen. De duivel vormt met zijn boosheid alles, in de uiterlijke geboorte; alleen wat in de stof is, zoals de wrange en bittere eigenschap zich tot woord vormt en daarmee van één hoedanigheid is. Dat echter de Geest in de aanvang, onbeperkt van de bittere en wrange kwaliteit zijn weg vindt, beduidt dat de poort Gods overal in deze wereld opgericht staat, waar de H.G. zijn werking uit­ oefent, en dat de Hemel overal geopend is, ook te midden van deze onze aarde. En de duivel kan in de Hemel niets begrijpen en niets waarnemen maar is als een morrend, grommend dier, dat eerst komt nadat de H. G. zich een tempel gebouwd heeft. De duivel is dit niet aangenaam; want hierdoor wordt zijn rijk bedreigd.
«« 20 / 27 »»