[1] Maar tot grote verrassing en verbazing van Zorel zeg IK tegen hem: "Wie zijn gebreken berouwvol erkent en boete doet in de ware, levende deemoed van zijn hart: is Mij liever dan negenennegentig rechtvaardigen die de boetedoening nog nooit nodig hebben gehad. Kom daarom nu bij Mij, boetvaardige vriend, want in jou heerst nu het juiste deemoedige gevoel, dat Mij liever is dan dat van hen die vanaf het oerbegin rechtvaardig zijn en in hun harten roepen: 'Hosianna, God in de hoge, dat wij Uw heilige naam nooit ontheiligd hebben door een willens en wetens begane zonde!' Dat mogen zij roepen en daar hebben zij ook het recht toe, maar dat maakt ook dat zij met veroordelende ogen naar een zondaar kijken en zijn nabijheid mijden als de pest.
[2] Zij lijken op geneesheren die zelf blaken van gezondheid, maar daarom bang zijn daarheen te gaan waar een zieke om hun hulp roept, uit vrees eventueel zelf ziek te worden. Is dan die geneesheer niet beter en achtbaarder, die geen ziekte schuwt en zich haast naar iedere zieke die hem heeft geroepen?! Ook al wordt hij soms besmet, dan ergert hij zich niet daarover, maar helpt de zieke en ook zichzelf. En zo is het goed!
[3] Kom daarom nu bij Mij, dan zal Ik je tonen wat Mijn leerling je niet kon tonen, namelijk de enige ware weg van het leven en de liefde en de ware wijsheid uit de liefde!"
[4] Door deze woorden van Mij kreeg Zorel moed en kwam schoorvoetend naar Mij toe.
[5] Toen hij bij Mij was, zei IK: "Vriend, de weg die tot het leven van de geest voert is doornig en smal! Dat betekent zo ongeveer: "Al het bittere, erge en onaangename wat je in dit leven van de kant van de mensen ondervindt, moet je met alle geduld en zachtmoedigheid bestrijden, en wie je kwaad doet, zul je niet hetzelfde terug doen maar het tegendeel, dan zul je gloeiende kolen op zijn hoofd stapelen! Wie je slaat, moet je niet met gelijke munt terugbetalen, incasseer liever nóg een klap van hem, om vrede en eenheid tussen jullie te bewaren; want slechts vrede is bevorderlijk voor de groei van hart en ziel in de geest.
[6] Wijs niemand af die je om een dienst vraagt of om een gave, vooropgesteld dat de van jou verlangde dienst niet tegen de geboden van God en de staatswetten ingaat, hetgeen je heel goed zult kunnen bepalen.
[7] Vraagt iemand je om een rok, geef hem dan ook nog de mantel erbij, opdat hij zal beseffen dat je een leerling uit Gods school bent! Als hij dat beseft, zal hij de mantel niet van je aannemen; neemt hij hem echter, dan is zijn besef nog uiterst zwak en treur dan niet om de mantel, maar omdat een broeder de nabijheid van het rijk van God nog niet heeft onderkend.
[8] Wie je vraagt om één uur met hem mee te gaan, ga daar twee uur mee, opdat jouw bereidwilligheid hem zal tonen uit welke school diegene moet zijn, die tot zo'n hoge graad van zelfverloochening in staat is! Op die manier zullen zelfs de doven en blinden de juiste aanwijzingen krijgen dat het rijk van God nabij is gekomen.
[9] Aan jullie werken en daden zal men herkennen dat jullie allen Mijn leerlingen zijn! Want het is gemakkelijker juist te prediken, dan juist te doen. Wat voor nut heeft het woord als zodanig, als het niet levend wordt door de daad? Wat heb je aan de mooiste gedachten en ideeën, als de kracht je ontbreekt deze ooit in praktijk te brengen?! Ook heb je niets aan mooie en ware woorden als je ze zelf niet eens vóór alles uit wilt voeren. Alleen het werk heeft waarde; gedachten, ideeën en woorden zijn waardeloos als zij niet hoe dan ook ten uitvoer worden gebracht. Daarom moet ieder die goed preekt, zelf ook goed handelen, -anders is zijn prediking niet meer waard dan een lege dop!"

«« 78 / 263 »»