[1] Meteen daarna riep Lazarus, volgens de instructie die Ik hem al in de grote eetzaal had gegeven, Rafaël, en op hetzelfde ogenblik was deze reeds in de kleine eetzaal, waar de Farizeeën zich met Lazarus bevonden.
[2] Toen Rafaël zo plotseling voor de Farizeeën stond, verbaasden ze zich erover, hoe hij er op de oproep van Lazarus zo snel had kunnen zijn.
[3] Toen Rafaël tot grote verbazing van allen daar nu voor de Farizeeën stond en zij hem met zeer betekenisvolle blikken onderzoekend bekeken, zei de tweede spreker, huiverend van een heimelijk diep ontzag: 'Zeg ons, geheimzinnige jongeman: is het inderdaad zoals onze vriend Lazarus ons daarstraks gezegd heeft?'
[4] Rafaël zei: 'Waarom twijfelen jullie daaraan? Hebben jullie zojuist dan niet zelf ondervonden, dat een mens van mijn leeftijd onmogelijk mijn vermogens kan bezitten? Ja, ik zeg jullie: zoals Lazarus het jullie nu iets te vroeg heeft onthuld, precies zo is het ook! Ik ben niet zoals jullie een aards mens, maar ik ben werkelijk een bode van de Heer! Mijn naam is Henoch; nu heet ik echter Rafaël omdat ik op deze wereld, toen ik in de oertijd als aards mens het vlees droeg, niet de dood van het lichaam heb ervaren, evenmin als de profeet Elia. Want God de Heer heeft mij in één ogenblik veranderd. Maar die genade heeft de Heer niet alleen aan mij bewezen, maar ook aan anderen, die Hem boven alles liefhadden.
[5] Maar jullie zijn steeds vol ongeloof geweest en zijn dat ook nu des te meer! Maar een dergelijke twijfelzucht strekt jullie niet tot eer! Wanneer jullie niet vrij geloven, zal ook geen uiterlijke of innerlijke macht jullie daartoe dwingen; want jullie wil moet volledig vrij zijn, omdat zonder de vrije wil, zoals vriend Lazarus dat al uitgelegd heeft, jullie geen mensen maar puur stompzinnige dieren zouden zijn, lijkend op de apen in de wouden van Afrika
[6] Ik zeg jullie nu: wie de vergankelijkheid van deze wereld en haar nietszeggende slechte ambten met hun beklagenswaardige aanzien nu nog meer kan waarderen en liefhebben dan de Heer, die nu lichamelijk onder de mensen verblijft en wij, Zijn hemeldienaren, met Hem, die is met al zijn wereldse verstand een grote dwaas en is de Heer niet waard, en Zijn hulp zal hem niet ten deel vallen. Wie de Heer herkend heeft en Hem niet zoekt, die zal ook door de Heer niet gezocht worden met Zijn genade!'
[7] De tweede spreker, die zich aan de mooie gestalte van Rafaël niet genoeg kon verlustigen, zei: 'Ja, ja, jij bent werkelijk een aartsengel! Ik geloof nu alles en nu is het grote verlangen in mij opgekomen om met de zeer verheven Galileeër samen te komen, voor Hem neer te knielen en Hem om vergeving te vragen voor alle grote zonden, die ik op deze wereld al begaan heb!'
[8] Dat zeiden daarop ook de andere negen Farizeeën en schriftgeleerden.
[9] En Rafaël zei: 'Nu goed dan, dan kunnen jullie je in de ochtend weer naar de tempel begeven! Als jullie ambtsgenoten, die nu bijna zonder uitzondering boosaardige en duistere lieden zijn, vragen wat jullie te weten zijn gekomen, dan antwoorden jullie: 'Wij hebben ijverig gezocht en hebben nuttige dingen vernomen. Maar wij vinden het nodig om het onderzoek voor ons heil nog verder voort te zetten om alles wat nodig is, te weten te komen en zo goed mogelijk mee te delen. Daarom zullen wij ook vandaag het onderzoek voortzetten en pas weer in de raad verschijnen, wanneer wij alles vernomen hebben!'
[10] Wanneer jullie dat zeggen zal men je graag laten gaan. Vervolgens komen jullie naar Bethanië en maken jullie je nergens meer zorgen om! Want voor al het andere zal door mij volgens de almachtige wil van de Heer wel gezorgd worden. Zeg echter niets over al het andere dat jullie hier gehoord hebben! Doe, zoals ik het jullie nu gezegd heb!'
[11] Daarop verdween Rafaël, en ook Lazarus nam afscheid van de tempeldienaren.
[12] De tempeldienaren spraken nu nog tot na middernacht met elkaar over wat ze beleefd en gehoord hadden, en sliepen daarbij in op de goede ruststoelen.

«« 10 / 220 »»