54 resultaten - Pagina 2 van 4
1 - 2 - 3 - 4
[7] Deze aardelong, die wel een inhoud van 1000 kubieke mijlen heeft, bevindt zich vlak onder de harde, vaste aarde en begrenst een oppervlakte van iets meer dan 5000 vierkante mijl. (* 1 Duitse mijl is 7.420 km) Deze long is een zeer groot celweefsel waarin zich veel holle ruimten (kamers) bevinden, die door kleinere en grotere buizen met elkaar zijn verbonden. Deze buizen hebben twee eigenschappen: ten eerste leiden ze de lucht in de kamers en voeren die weer af; ten tweede kunnen deze buizen zich vanwege hun gevoelige elasticiteit, net zoals spieren en pezen bij dieren, samentrekken en weer uitzetten, deze samentrekking en uitzetting wordt bewerkt door een voortdurende beweging van de polen of door wisseling van de positieve in de negatieve pool. De oorzaak van deze wisseling ligt in de zielensubstantie, zonder deze wisseling zou de vrije beweging in de lichamen niet mogelijk zijn.Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[9] Het wisselen van polariteit wordt, zover als dat fysisch verklaarbaar is, bewerkstelligd doordat - zodra de ziel de levens stof uit de ingeademde lucht in haar levende substantie heeft opgenomen - in de long slechts de stikstof achterblijft. Daardoor wordt de bij het inademen positieve pool in een negatieve veranderd, want de positieve pool correspondeert niet met het stikstofgas.
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Op deze manier treedt dan weldra de samentrekking van de buizen op en wordt weer nieuwe lucht ingeademd, waardoor dan natuurlijk de negatieve pool weer positief wordt en zo vice versa.
Hoofdstuk 8: Long en ademhaling van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Deze stookplaats in het dierlijk lichaam, milt genoemd, bestaat daarom uit een luchtige massa en kan in haar in alle richtingen lopend celweefsel het elektromagnetische vuur opwekken en onderhouden. Dit opwekken heeft plaats doordat ze door een voortdurende wrijving van haar celweefsels een elektromagnetisch vuur doet ontstaan en dat in talrijke buidelvormige vaten als in kleine elektrische flessen opslaat en als het ware aldoor ermee verzadigd is, om daarvan elk ogenblik het negatieve deel naar de maag en het positieve deel naar het hart te voeren.
Hoofdstuk 9: De milt van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[6] Wanneer het als eiwit uitziende sap vanuit de maag in de milt overgaat, dan blijft het een bepaalde tijd in de parelsnoerachtige bloedadertjes zitten en verplaatst zich met elke polsslag een parel verder. Tegelijkertijd wordt met elke polsslag een wrijving van de miltkamers opgewekt. Daardoor vullen deze kamertjes zich met elektrisch vuur, dat bij de maagstreek een positieve en bij de hartstreek een negatieve pool vormt. Vandaar dat de kamertjes in de streek van de maag meer scherpe kanten hebben, terwijl ze naar de streek van het hart meer eivormig worden.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[7] Door dit elektrisch vuur worden de kamertjes nu eens sterk vergroot, en dan weer sterk samengetrokken. Omdat de kanten van deze kamertjes door de cilindertjes onderling, alsook met elk bloedvatenkogeltje in verbinding staan, wordt daardoor bewerkstelligd dat de sappen in de bloedvaten meer en meer in een gistingsproces geraken. Door deze gisting wordt de overtollige koolstof, die ze nog bevatten, uitgescheiden en deze wordt door de kamertjes gedeeltelijk aan de gal, gedeeltelijk ook aan het vet afgegeven. Tevens ontstaan door deze gisting louter kleine blaasjes, die, als ze onder invloed van de negatieve elektriciteit komen, in elkaar schrompelen en lensvormig worden.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[8] De lensvormige blaasjes worden dan voor de helft met negatieve elektriciteit aangevuld, en krijgen daardoor een saffraanachtige gele kleur en treden zo reeds als bloed in de hartkamer. Het bloed is geen gelijkmatige vloeistof, maar een brij die bestaat uit kleine lensjes, die met zijn kleine lenzen - die aan de oppervlakte erg glad en glibberig zijn - de negatieve elektriciteit in het hele lichaam rondbrengt en verdeelt.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[3] Het geabsorbeerde, edele deel is de eigenlijke materiële stof van het bevruchtende zaad, dat eerst nog door het bloed wordt opgenomen en daardoor dan in bijzondere reservoirtjes wordt geleid, waarna het dan als positieve polaire kracht door de negatieve kracht van de zogenaamde teelballen geschikt wordt gemaakt voor de bevruchting. - Dit is dus de tweede belangrijke taak van de nier.
Hoofdstuk 12: De nier van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Hieruit kunnen jullie al enigszins opmaken, hoe bijzonder kunstig dit mechanisme geweven is; maar daar zou weinig mee gewonnen zijn, als deze draden de elektromagnetische stof heen en terug lieten wisselen. Daarom moeten op bepaalde punten - speciaal in de buurt van de omhooglopende kanalen - verzamelruimten zijn aangebracht, waarin deze stof zich kan verzamelen. Is zo' n kamertje helemaal opgeladen, dan werkt het in op de vloeistof in het kanaal en geeft die weer nieuwe kracht. Dat is één taak van deze vele verzamelkamers, die nu eens groot, dan weer klein zijn, nu eens negatief, dan weer positief; als de opstijgende vloeistof door de positieve elektriciteit te warm is geworden, neemt de negatieve dan weer het teveel in zich op en verandert tegelijkertijd, zodat het aan haar gelijk wordt; of duidelijker gezegd: wat de positieve elektriciteit teveel verhit, koelt de negatieve weer af.
Hoofdstuk 17: Het krachtig worden van de aardsappen - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Dat dan de negatieve altijd aan het kortste eind moeten trekken, spreekt vanzelf Want wat zwaar is en steeds zwaarder wordt, moet omlaag vallen. Waarom dan ook mensen, die hun hart met teveel aardse negatieve onbenulligheden volladen, het daardoor steeds zwaarder maken en daardoor ook ondoordringbaarder en dichter en ongeschikt voor het licht; ze zijn dan niet meer in staat in het rijk van het licht op te stijgen, maar maken zich wel steeds meer geschikt om neer te storten in het rijk der duisternis.
Hoofdstuk 23: De aardatmosfeer en haar neerslag - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[27] Mijn wilskracht is die grote band, die alle hemellichamen aan elkaar bindt en ze allemaal om en door elkaar beweegt. Ze is positief daar, waar Ze actief werkt; negatief in het eigen onveranderlijke zelfbehoud, dat de eeuwige orde zelf is. Zoals wanneer men zegt: 'Tot hiertoe en niet verder!' Dat 'tot hiertoe' is de wet van de eeuwig voortdurende werking en 'niet verder' is de negatieve pool of behoudende wet van de eeuwige ordening.
Hoofdstuk 79: Het magnetische fluïdum - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[14] Ook de zon heeft evenals de andere hemellichamen haarpositieve en negatieve pool, die ook precies hetzelfde werkt. Daardoor stromen uit de zonnekrater, die natuurlijk groter is, ook voortdurend soortgelijke stoffen als uit de aarde. Als deze twee uitstromingen elkaar nu in etherische wisselwerking ontmoeten, dan moet de zwakkere meegeven.
Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Wie een vlieg wel eens nauwkeurig heeft bekeken, moet wel opgemerkt hebben, dat ze overal op haar lijfje voorzien is van kleine haartjes en hoornachtige uitsteekseltjes. Zelfs de vleugels hebben aan de randen een onmetelijk aantal straalvormig uitlopende puntveertjes. Deze haartjes en puntjes zuigen elektriciteit op. De negatieve deeltjes van de elektriciteit die via hen worden opgezogen, zijn tevens de aantrekkende pool en ze stromen ononderbroken door de poten naar de stolpjes, waardoor deze gaan hongeren naar positieve elektriciteit. Daar deze positieve elektriciteit zich bij voorkeur op gepolijste vlakken verzamelt, is het heel vanzelfsprekend, dat de vlieg bij het lopen op elk gepolijst vlakmoet blijven vastkleven, daar tegengestelde polen elkaar aantrekken.
Hoofdstuk 16: De poten van de vlieg - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] In de hele schepping bestaat niets, dat meer dan twee polariteiten heeft, namelijk een bevestigende (positieve) en een ontkennende (negatieve). En zo is er ook alleen maar een boven en beneden, die tegenover elkaar staan: want het midden is niets anders dan een verbinding tussen boven en beneden. Eveneens is er ook buiten en binnen, materie en geest, goed en kwaad, het ware en het valse. Wanneer er dus sprake is van het doel van het bestaan van een wezen, dan kan zich dat niet verder uitstrekken dan tot één van deze twee polen. Laten we nu eens zien, waarvoor de vlieg zoal deugt!
Hoofdstuk 17: De vlieg als bewaarder van het evenwicht van de lucht elektriciteit - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] We zullen eerst de buitenste pool (de negatieve) nemen. Het zal iedereen opvallen dat zo'n diertje 's winters heel zelden te zien is, terwijl het in de warme zomer overal wemelt van deze kleine gevleugelde bewoners van de lucht. We zullen dadelijk weer een nieuw wonder aan ons diertje ontdekken! Waarom de vlieg vol haartjes en punten zit, hebben we al verklaard. Dit is echter niet de enige reden waarom dit diertje zo behaard en stekelig is.
Hoofdstuk 17: De vlieg als bewaarder van het evenwicht van de lucht elektriciteit - Jakob Lorber - Geheimen der natuur