191 resultaten - Pagina 12 van 13
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13
[6] Een tweede bestemming van bijna al deze diepten is, dat de zich daarin bevindende atmosferische lucht, die noodzakelijk is voor de instandhouding van al deze vormen, daar bewaard wordt zoals men water vindt in de bekkens op aarde. Men zal vragen waar deze lucht vandaan komt? Ik zeg jullie: waar ook die van de aarde vandaan komt, namelijk uit de grote voorraadkamer van de oneindige, overal met licht en ether gevulde ruimte! ’s Nachts, dat wil zeggen als de naar de aarde toegekeerde kant zonder licht is - vullen deze diepten zich helemaal met atmosferische lucht. Schijnt dan het zonlicht er zo langzamerhand overheen, dan vormt zich in deze talloze ketels een zeer rijkelijke dauw als neerslag van de zich daarin bevindende atmosferische lucht. Deze dauw verstevigt dan weer opnieuw alle delen van de maanoppervlak te en sijpelt ook als zuiver water door het hele hemellichaam heen, ter ondersteuning van de aan de andere zijde liggende waterbronnen en de weer daaruit voortkomende nevelen en permanente luchtlagen, - Kijk, dat is dus een andere belangrijke bestemming van de wonderlijk voorkomende oppervlakteformatie van de maan.Hoofdstuk 77: De oppervlakte en de geesten van de maan - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[10] Willen jullie nu weten hoe de maanmensen Mij vereren? Bij de maanmensen bestaat de verering van God, zowel op de geestelijke alsook op de lichamelijke kant van dit hemellichaam, uit niets anders dan het langzamerhand leren waaruit de ware Godsverering bestaat; tengevolge van dit leren beginnen ze God in geest en in waarheid te vereren en wel in zichzelf, maar niet zoals jullie het doen, slechts een uurtje per dag en daarbij ook heel lauwtjes en in hout en andere geestelijk geprezen dwaasheden. Ook bestaat die verering van God daaruit, dat diegenen, die hier hun lichaam drieëntwintig uur per dag hebben welgedaan, daarginds lange tijd zullen moeten leren, zulke extra fijne lichamelijke genoegens te ontberen, zich tot in de binnenste vezels van het leven te verloochenen en alles alleen maar van Mij te verwachten. Ze moeten hun geloof vaak door de veelvuldigste en zwaarste beproevingen heen, steeds weer als levend erkennen, maar niet zo als jullie, die of helemaal geen geloof hebben, of, als jullie er al een hebben, Mij, de levende God, dan omvatten met een even weinig vertrouwende kracht als waarmee je een houten, slecht gevormde crucifix omvat.
Hoofdstuk 78: Vier vragen met betrekking tot de maan - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[18] De opperpriester fluisterde een farizeeër in het oor: 'Laten we het geld aan Simon teruggeven, en dan deze bespreking met deze 'God zei ons genadig'-jongen, die ons nog in ondragelijke verlegenheid zal brengen, als beëindigd beschouwen! Of laten wij hem nergens meer naar vragen! Als hij ons iets vraagt, geven wij hem uiteraard wel een antwoord, maar dan een, waaruit zelfs een Satan geen weg meer weet! Nee, wij moeten ons door die knaap bij lange na nog niet laten koeioneren! Kijk dat fijne klantje daar nu eens staan! Gisteren was hij een ander. ..en vandaag wéér een ander!'
Hoofdstuk 12: De tweede dag van de bijeenkomst van de examencommissie in de tempelzaal. Mislukte poging de zitting op te heffen. - Jakob Lorber - Drie dagen in de tempel
[6] Toen die steen daar lag, sprak Ik er dwars overheen: 'Los op tot ether, het element waaruit je oorspronkelijk bestaat!'
Hoofdstuk 17: Wonderbaarlijke verdwijning van de ezel. Het wonder met de steen. Verbazing bij de Romeinse rechter over de wondermacht van het Jezuskind en over Diens verhelderende woorden met betrekking tot de komst van Zijn koninkrijk. - Jakob Lorber - Drie dagen in de tempel
[9] Immers, wat zouden al onze legioenen van zeer dappere krijgers ons kunnen baten, als we tegenover jou zouden komen te staan? Want jij hoeft het alleen maar te willen, en dan ondergaan ze reeds het lot van die steen! Op het moment waarop jij dat wilt bestaan ze niet meer, zijn ze opgelost in lucht en ether! Ik verklaar dus dat jij voor je volk ongetwijfeld een ware Messias bent en dat er geen macht bestaat, die zich ooit met jou zal willen meten; dat zou toch maar een vruchteloze strijd worden!'
Hoofdstuk 17: Wonderbaarlijke verdwijning van de ezel. Het wonder met de steen. Verbazing bij de Romeinse rechter over de wondermacht van het Jezuskind en over Diens verhelderende woorden met betrekking tot de komst van Zijn koninkrijk. - Jakob Lorber - Drie dagen in de tempel
[2] Waar begint nu in werkelijkheid de dierenwereld? Men vermoedt, dat het water de moeder van alle dierenvormen is; maar waar je met een microscoop in een waterdruppel dierlijke levensvormen ontdekt, staat het dierenrijk al op de duizendste trap van haar ontwikkeling. Tot de eerste klasse van het dierenrijk behoren de oneindig kleine bewoners van de ether. Ze vertegenwoordigen daar ongeveer wat men 'atomen 'noemt en zijn zo klein (wel te verstaan alleen maar voor je oog) dat op één punt, dat je alleen maar bij sterke vergroting als zodanig kunt ontdekken, vele triljoenen ruimschoots plaats hebben.
Hoofdstuk 2: De ontwikkeling uit het oerleven van de dierenwereld en de parelmossel - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[11] Naast het verteringsproces werkt de minerale kost als de zogenaamde zuil van Volta voor het ontbinden van het fijne waterstofgas, dat dadelijk naar vrije verkiezing uit het herhaaldelijk opgenomen water kan worden ontwikkeld en wel op de al eerder bekend gegeven manier* (* Zie vliegende vis.)
Hoofdstuk 4: De inwendig lichamelijke opbouw van duiven en andere vogels - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[2] Wordt zo'n ether nu innerlijk in verbinding gebracht met het lichamelijke organisme, waarin de zenuwgeest huist, dan wordt hij begerig door de hem verwante zenuwgeest opgevangen en gebruikt om de binnenste zenuwkamers te verzadigen.
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] Bij de ethernarcose echter is juist de ether het substituut van de zenuwgeest, zoals bij het natuurlijke droomleven de ether, die in de maag uit de spijzen komt. Daar kan de ethergeest zich wel vrij maken en geheel alleen de ziel ten dienste staan. Vandaar ook de herinnering van de ziel aan datgene wat ze in de geesteswereld zag*. (*De herinnering heeft betrekking op de opname van hetgeen waargenomen werd in de hersenen van de ziel, waarbij het veel zeldzamer gebeurt dat een verdere overdracht van deze indrukken op de fysieke hersenen plaats heeft en daardoor een bewuste herinnering aan het droomleven volgt)
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[9] Daarin ligt echter, wat heel gemakkelijk te begrijpen is, het onderscheid tussen deze verdovingstoestand door ether en de zogenaamde magnetische slaap**, (**Trance, resp. hypnose.) waarin de ziel haar lichaam kan beschouwen, omdat dat nog met de zenuwgeest is verbonden. Dat kan bij de narcose niet het geval zijn, daar beiden dan geen verbinding hebben met het lichaam.
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[1] De vogelwereld staat al op een hoge trap van levensvermogen. Het binnenste van een vogel bestaat uit een hart, dat op het hart van een mens lijkt, een bijzondere maag, darmen en een tamelijk grote long en lever. Deze ingewanden zijn aan de bovenkant door een noodzakelijkerwijs licht beenderenstelsel en van onderen alleen door een zachte huid omsloten. Het hart en de longen hebben dezelfde inrichting als die van alle warmbloedige dieren. Maag en lever evenwel vertonen grote verschillen. De vleesmassa bestaat uit lichte, witachtige vezels, verbonden door een weefsel met fijne zenuwen, dat de mogelijkheid geeft tot een grotere uitstrekking en samentrekking dan het vlees van andere dieren. De kop van de vogel heeft buitengewoon scherpe zintuigen. Een adelaar ziet, zoals bijna elke vogel, beter dan een mens ziet door een verrekijker; ook zijn gehoor overtreft verre dat van de mens. Zijn reuk is scherper dan die van een speurhond. Zo kan een adelaar een aas ruiken, dat een dag reizen ver ligt, en ook zij in smaak is zo uitgesproken, dat hij zelfs het zout, dat hij lekker vindt, in vast gesteente kan vinden.
Hoofdstuk 4: De inwendig lichamelijke opbouw van duiven en andere vogels - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[5] Van het hart gaan fijne organen uit, waardoor een wit sap wordt geleid. Waar deze organen uitkomen, daar vormt zich uit dit sap een netachtig weefsel. Heeft dit weefsel de juiste vorm gekregen, zodat het er uitziet alsof kleine trechtertjes aaneengeregen zijn, dan wordt het aan de ruggegraat bevestigd door zich vormende organen. Vervolgens laten deze organen daarvan los en richten zij hun monding in de trechtertjes. Daarna worden op dezelfde manier vaten, die van de maag uitgaan, door de lever ook in de monding van deze trechtertjes geleid. Wanneer alle vaten door het hart iets zijn verwijd, dan groeit er in elk van die vaten nog een nieuw bij, dat zijn monding eveneens richt in een van de trechtertjes
Hoofdstuk 4: De inwendig lichamelijke opbouw van duiven en andere vogels - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[7] In dezelfde tijd ontwikkelen zich door het darmkanaal eveneens uiterst fijne geleide organen. Zo heeft de hen (als vogelvrouwtje) twee afvoerkanalen: een om de uitwerpselen af te voeren, en een om het rijp geworden ei te leggen. Voor de uitmonding van het afvoerkanaal van de uitwerpselen verenigt zich het tweede kanaal daarmee door de eerder genoemde van het darmkanaal uitgaande organen. Zij vormen een wijde buis, die zich bij de eierstok in evenveel armen verdeelt als er trechtertjes zijn. Door dit orgaan wordt bij de paring een etherisch -geestelijke stof zeer snel in het centrum van de dooier gebracht. Deze stof is datgene, wat reeds eerder werd genoemd bij de vereniging van dierlijk leven uit het water en de aarde*. (* Namelijk levende natuurzielen-substantie)
Hoofdstuk 4: De inwendig lichamelijke opbouw van duiven en andere vogels - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[10] Waarom heeft de middelste krater die dubbele spiraalvormig gewonden uitmonding? Deze dubbele uitmonding, die van het middelpunt der aarde uitgaande zich steeds verwijdt, is te vergelijken met de darmen die van de maag uitgaan. Het is als het ware het hoofdkanaal, waardoor het negatief magnetisch fluïdum als een golvende vuurstroom met grote elektrische snelheid naar buiten wordt gebracht. Bereikt deze dikke dampende kracht langs de lange spiraalvormige windingen de oppervlakte, dan wordt ze ver in de regionen van de ether zichtbaar als een walmend vuilgeel vlammenlicht. Omdat deze vuurstroom naar buiten wordt gestoten in de daaraan weerstand biedende ether, wordt door dit onophoudelijk drijven langs de schroefvormige windingen de aarde gedwongen zich dagelijks om haar eigen as te draaien, welke dwang ze zelf heeft veroorzaakt. Dit is dus de werking van de hoofdkrater.
Hoofdstuk 12: De zuidpool - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[13] Als Ik erbij ben, schaadt ook het gif van de hel niet, laat staan dan deze ether, die natuurlijk goed is en bij juist gebruik goed moet zijn.
Hoofdstuk 13: Ether, zijn gebruik en zijn werking - Jakob Lorber - Geheimen der natuur