[2] 'Mijn Heer en mijn God: Ik arme oude grijsaard, smeek U mij te vergeven, als ik tegen U gezondigd heb, en met mij terug te keren naar huis!
[3] Het is uitgesloten dat ik zonder U kan teruggaan. Want als ik zonder U zou terugkeren, dan zouden ze zich allemaal verbitterd tegen mij keren en dan zullen ze mij met harde woorden straffen!'
[4] Het Kindje antwoordde: ' Ja, ja, Ik zal wel met je meegaan, want Ik ben niet van plan hier te blijven en Mij hier een onderkomen te verschaffen.
[5] Maar een ding verg Ik van jou, namelijk dat je deze tafel van Mij op je schouders neemt en voor Mij naar huis draagt.
[6] Voor deze last hoef je niet bang te zijn, want al ga je er dan enigszins onder gebukt, hij zal je niet buigen, en nog minder verzwakken! ,
[7] Hieraan gevolg gevend, nam Jozef het prachtige kruis op, terwijl Jacob de restanten van de maaltijd oppakte, en met het Kindje tussen hen in begonnen ze aan de terugweg.
[8] Na een poosje zei Jozef tegen het Kindje: 'Lieve Jezus, dat kruis is toch wel erg zwaar. Kunnen we niet eventjes uitrusten?'
[9] Maar het Kindje antwoordde: Als timmerman heb je zwaardere lasten gedragen die je niet door Mij waren opgelegd!
[10] En toen wilde je je ook geen rust gunnen voor je je vrachtje te bestemder plaatse had afgeleverd.
[11] Voor het eerst draag je nu een kleine last voor Mij, en nu wil je al na duizend passen rusten?
[12] O Jozef, draag toch Mijn lichte last zonder te rusten, dan zul je straks in Mijn Rijk je gerechte loon krijgen.
[13] Want weet je, aan deze kruisbalk kun je Mijn last gewaar worden, terwijl die door zijn geringe druk zal zeggen wat Ik op deze wereld voor jou beteken.
[14] En als jij deze wereld in Mijn Armen wilt verlaten, dan zal dit kruis voor jou worden tot een vurige wagen van Elia, waarin je dan voor mij omhoog kunt rijden!'
[15] Na dit gehoord te hebben, kuste de oude Jozef het toch wel tamelijk zware kruis en zonder enige rust droeg hij het verder;
[16] en het leek hem nu trouwens minder zwaar, zodat hij het gemakkelijk helemaal naar de villa droeg.
[17] Bij de villa was iedereen in gespannen afwachting en zag met grote bezorgdheid uit van welke kant Jozef, hopelijk met het Kindje en met Jacob, zou terugkomen.
[18] En toen dan Maria, Cyrenius en de anderen het drietal eindelijk in het oog kregen: toen kende hun blijdschap geen grenzen meer!
[19] Met open armen liep iedereen hen tegemoet; Maria nam onmiddellijk het Kindje en zij liefkoosde Het krampachtig.
[20] Cyrenius was hoogst verbaasd dat Jozef een balk als van een galg, een symbool van hoogste smaad en schande, op zijn schouders naar huis wilde slepen!
[21] Daarom richtte het Kindje Zich op zijn moeders arm op en sprak tegen Cyrenius:
[22] 'Ja waarlijk, dit teken van grootste schande zal eens een teken van de hoogste eer worden!
[23] En als je dat Mij niet zult willen nadragen, zoals Jozef dat nu doet, dan zul je straks niet in Mijn Rijk kunnen komen!' Deze woorden brachten Cyrenius ertoe verder te zwijgen en niet meer te vragen naar de betekenis van Jozefs last.
«« 215 / 302 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.