[1] Toen Maronius Pilla dit oordeel van Cyrenius te horen had gekre­gen, sprak hij met bevende stem:
[2] 'Wee mij! Alles is verraden! Het moet de keizer nu wel duide­lijk zijn geworden dat ik republi­kein ben! Wee mij, ik ben verlo­ren!'
[3] Maar Cyrenius zei: ' Ja, in mijn oordeel over jouw politieke instelling had ik het inderdaad bij het rechte eind, en ook in mijn vermoeden waarom je Herodes bij die kindermoord hebt gehol­pen.
[4] Daarom heb ik dan ook ge­handeld zoals ik deed.
[5] En voorwaar, was je niet net als ik een telg uit een der voor­naamste families van Rome, dan zou ik je zonder pardon een kopje kleiner hebben gemaakt,
[6] als ik je althans niet zou hebben laten kruisigen! Maar ik heb je begenadigd in de eerste plaats, omdat je door Herodes tot deze stap bent verleid en vervol­gens, omdat je samen met mij en keizer Augustus een van de voor­naamste patriciërs van Rome bent!
[7] Toch, zolang Herodes leeft, en zolang je niet volledig hersteld bent, zul je niet in je ambt worden teruggeplaatst!
[8] En hier mag je alleen verblij­ven op voorwaarde, dat je het werk, dat ik je zal opdragen, zon­der enige tegenspraak onder mijn voortdurende persoonlijke toe­zicht zult uitvoeren.
[9] In het voorjaar ga ik een dienstreis maken naar Egypte. Je zult mij dan vergezellen!
[10] Er woont daar, ergens bui­ten de stad, een oude, zeer wijze man. Bij hem zal ik je onder be­handeling stellen. Hij zal je wel zeggen wat je mankeert!
[11] Dan zal ook gauw genoeg blijken, in hoeverre al je uitspra­ken te vertrouwen zijn.
[12] Daarop moet je je dus maar goed prepareren, want daar zul je met meer geconfronteerd worden dan met het Orakel van Delphi!
[13] Daar zul je tegenover een rechter komen te staan, wiens ogen alleen al in staat zi jn om van brons vloeibare was te maken! Be­reid je dus goed voor, want hier houd ik je aan!'

«« 51 / 302 »»