De nederlaag van het leger der Hanochieten. De woorden van de listige leider van de overwinnaars. Koning Uraniëls vredesonderhandelingen. Invoering van de vruchtenmarkt buiten Hanoch. De raad van duizend.

Jakob Lorber - De Huishouding van God (deel 3)

«« 135 / 366 »»
[1] En zo trokken ruim een miljoen krijgers met scherpe spiesen, lansen en zwaarden naar buiten, verdeelden zich daar in tien afdelingen, elk bestemd om één van de tien steden aan te vallen.
[2] Maar de volkeren van buiten de stad hadden zich de krijgsplannen van de Hanochieten weten te verschaffen en maakten zich op om weerstand te bieden. Zij barricadeerden de toegangen tot de steden en bemanden ze met goed geoefende boogschutters, eveneens alle vensters en balkons van de huizen.
[3] Toen nu de Hanochieten onder luid geschreeuw bij de steden kwamen, vlogen hen onmiddellijk vele duizenden scherpe pijlen bliksemsnel tegemoet, waardoor er velen gedood en nog meer zwaar gewond raakten.
[4] Maar aangezien de Hanochieten deze wapens niet kenden, werden zij genoopt te geloven dat er boze geesten met de grote volkeren meevochten, en daarom vluchtten degenen die nog overgebleven waren in grote haast naar Hanoch terug; want zij dachten dat de boze geesten hen zelfs tot in de stad met hun dodelijke pijlen achterna zouden rennen en daarom verborgen zij zich dan ook in hun huizen.
[5] En toen de volkeren van buiten merkten wat voor een schrik en wat voor een verwarring zij onder de Hanochieten hadden teweeggebracht, besloten zij nu ook Hanoch aan te vallen.
[6] Maar de reeds bekende raadgever, die de volkeren van buiten tot hun hoogste aanvoerder hadden benoemd, zei tegen de leiders van de tien steden:
[7] 'Laten wij ons niet aan die onderneming wagen! Hier zijn wij duidelijk in het voordeel; als wij naar Hanoch gaan en de stadspoorten zijn gesloten, dan stellen wij ons voor niets en nog eens niets bloot aan de stenen die vanaf de hoge ringmuur gegooid worden.
[8] Met geweld is deze stad nooit te veroveren, en het zou ons binnen haar muren geen haar beter vergaan dan het hen binnen de muren van onze huizen en onze versperringen is vergaan, waarbij hun leger voor ruim meer dan de helft door onze pijlen vernietigd is en wij na de veldslag - zoals jullie weten - ongeveer veertien dagen bezig zijn geweest om alle doden te begraven.
[9] De Hanochieten hebben nu van ons zo'n grondige les gekregen dat zij zeker tot het inzicht zullen komen dat hun ringmuur weinig helpt, en zij zullen ook spoedig inzien dat het beter is met ons als oprechte vrienden en broeders te leven dan zich als vijanden voor ons af te sluiten.
[10] Zij zijn rondom door ons belegerd en kunnen nergens bij ons komen; maar de honger zal hen zeker al gauw als vrienden in onze armen drijven, - en dan zullen wij hen de juiste vredesvoorwaarden voorleggen, die, zoals ik laatst al heb opgemerkt, niet in ons nadeel zullen uitvallen!'
[11] Deze raad werd weer algemeen aangenomen, en de raadgever had geen ongelijk, want reeds in de zevende week kwamen afgezanten van koning Uraniël uit Hanoch naar de bestuurders van de tien steden om hen vredesvoorwaarden voor te stellen - natuurlijk in het voordeel van de Hanochieten.
[12] Maar de door de raadgever goed geïnstrueerde bestuurders zeiden: 'Nu zijn wij ontegenzeggelijk jullie heren; daarom hebben jullie aan te nemen wat wij verlangen! En wil je dat niet, dan zal de honger jullie daartoe dwingen, want de belegering wordt geen ogenblik eerder opgeheven dan dat je onze voorwaarden zult aannemen!
[13] De voorwaarden luiden heel eenvoudig als volgt: wij willen om jullie stad buiten de muur een vruchtenmarkt opzetten, en jullie moeten de levensmiddelen bij ons kopen tegen een redelijke prijs; en duizend mannen van ons moeten in Hanoch aan de zijde van de koning in de raad opgenomen worden en door jullie worden verzorgd.
[14] Zijn jullie het daarmee eens, ga dan heen en breng ons de aanvaarding van de koning; maar zijn jullie het er niet mee eens, verhonger dan binnen je muren!'
[15] Daarop begaven de afgezanten zich weer naar Hanoch; en de koning zag zich gedwongen om door de zure appel heen te bijten.
[16] De boden keerden weer terug en brachten de goedkeuring van de koning over en reeds de volgende dag werd de vruchtenmarkt rondom Hanoch opgezet, en de bijna verhongerde Hanochieten kochten de eetwaren tegen iedere prijs.
[17] En zo trokken ook de duizend mederaadsleden naar Hanoch en namen de koning geheel in hun midden op, zodat hij naar hun pijpen moest dansen.
[18] Het vervolg zal echter tonen hoe er gefloten en gedanst werd.
«« 135 / 366 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.