De 'rooms-katholieke' hemel. In de uiterste middag

Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 1)

«« 47 / 101 »»
[1] Zoals jullie zien is de omgeving die wij zagen alweer verdwenen. Van de heuvels en de gebouwen op de heuvels is niets meer te zien; we bevinden ons midden in de middag. Dat kunnen jullie opmaken uit de in haar hoogste punt staande zon en uit de grote pracht van deze streek evenals uit de ons reeds bekende rivier die van hieruit naar de morgen stroomt. Jullie vragen: maar beste vriend, hoe is het toch mogelijk dat deze eindeloos allerzaligste morgenstreek nu helemaal voor onze ogen verdwenen is?
[2] Lieve vrienden, begrijpen jullie dan nog niet dat de 'morgen' de daadwerkelijke liefde' en de `middag' de onderzoekende wijsheid' betekent? We zijn echter nu weer `in het onderzoeken', dus op de weg van de wijsheid en zodoende in de middag en deze ligt buiten de liefde.
[3] Jullie zeggen nu wel: we bevonden ons eerst ook in de middag en konden van daaruit toch de streek van de morgen zien. Waarom kan dat nu dan niet? Waren we toen dan niet buiten het gebied van de daadwerkelijke liefde?
[4] Lieve vrienden, we waren toen ook wel in de middag, maar we bevonden ons aan de oever van de rivier en deze geeft aan, hoe liefde en wijsheid in elkaar grijpen en in het eeuwige leven overgaan. Toen waren we dus in het centrum tussen liefde en wijsheid en daarom konden we ook beide streken tegelijkertijd heel goed overzien. Omdat we toen werkelijk in de morgen zijn overgegaan, konden we ook van daaruit de streek van middag eindeloos ver overzien; waarom? Omdat de wijsheid uit de liefde voortkomt! Het is precies zo, als wanneer iemand het grondbeginsel van iets kent en daardoor ook zeker de werking daarvan zal zien en begrijpen. Maar wie alleen de werking ziet, kan van haar uit niet zo licht het grondbeginsel zien, behalve wanneer hij van het punt uitgaat waar oorzaak en gevolg in elkaar overgaan. Nu jullie dit zeker zullen inzien, zullen we ons dan ook ongehinderd naar buiten in de uiterste middag begeven, waar jullie dingen zullen zien die jullie zeer aangaan.
[5] Kijk, we zijn al op de plaats van bestemming. Maar nu zeggen jullie: beste vriend, daar voor ons zien we alweer een eindeloos ver uitgestrekte zee en aan de uiterste horizon zien we voor de eerste keer in deze geestelijke wereld wolken zoals we die op aarde op mooie heldere dagen aan de hemel hebben zien opkomen. Het lijkt ons ook dat de zon hier niet meer recht in het zenit staat, maar zich meer achter ons bevindt zodat we al een schaduw voor ons zien. Moeten we hier soms ook weer over het oppervlak van de zee wandelen?
[6] Mijn lieve vrienden, deze zee staat in verbinding met de zee die we al eerder in de avondlijke omgeving tegen zijn gekomen. Zij strekt zich. ook eindeloos ver uit in de richting van de avond tussen middag en morgen. Maar recht hiertegenover waar jullie de wolken zien, is zij begrensd door een oever, waarachter zich dan weer een voor jullie begrippen eindeloos groot landschap uitstrekt. Dit gebied wordt `de uiterste middag' genoemd, en daarheen zullen we ons dan ook begeven.
[7] Jullie vragen alweer hoe we hier over die zee zullen komen? Daartoe zullen we weer op onze gebruikelijke snelle manier reizen en zeggen: hier en daar, en we zullen zijn waar we willen zijn! Kijk eens om, we zijn reeds waar we willen zijn! Het gehele zeeoppervlak ligt al achter ons en kijk eens omhoog, we bevinden ons al onder de witte wolken. Jullie zeggen nu: beste vriend, de wolken stralen hier werkelijk heel mooi, maar de zon is niet meer te bekennen; waar is die dan gebleven?
[8] Vrienden, de zon schijnt hier ook wel, maar haar wezen wordt steeds zo door de wolken bedekt dat men haar licht slechts in gebroken toestand en de zon zelf maar zelden door de wolken heen ziet. Jullie vragen: wat is dit dan voor een omgeving en wat heeft zij te betekenen?
[9] Kijk, dit is de zogenaamde rooms-katholieke hemel, waarin de meeste vrome rooms-katholieken komen als zij liefdevol en nauwgezet naar hun geloof hebben geleefd. Daarom is deze hemel veeleer een `proefhemel' dan een echte blijvende. Hoe zich dit allemaal ten opzichte van elkaar verhoudt zullen we in de loop van de nadere beschouwing van deze hemel nog duidelijk te zien krijgen.
[10] Richt je blik maar eens wat landinwaarts, dan zullen jullie weldra een groot aantal van de jullie welbekende roomse kerken en kloosters aanschouwen. Daar, niet ver van ons vandaan staat op een vlakte al een heel statige kerk; we zullen zien wat zich daarbinnen afspeelt. Horen jullie het klokgelui? Jullie zeggen: waarlijk beste vriend, dat klinkt precies zoals we het zo vaak op aarde hebben gehoord. Luister nu nog wat oplettender; jullie zullen zelfs orgelklanken horen. Jullie vragen wat er nu eigenlijk in de kerk te doen is.
[11] Ik zeg jullie: we zullen juist op tijd zijn voor de eerste zegen. We zijn al bij de ingang van de kerk en zien het hoogaltaar waarop een heleboel kaarsen branden. Kijk nu hoe de geestelijke de monstrans pakt en op dezelfde manier als op aarde de vele aanwezigen de zegen geeft. Omdat we hiermee de zegen hebben ontvangen zullen we ook de mis bijwonen.
[12] Kijk, de hele ceremonie verloopt net als bij jullie op aarde en jullie zien dat de hele ceremonie van de mis onder begeleiding van het gebruikelijke orgelspel ten einde loopt en zojuist de tweede zegening begint. Jullie vragen: beste vriend, welke heilige wordt er dan op het hoogaltaar vereerd? We kunnen niet zien wat die afbeelding voorstelt.
[13] Laten we wat dichterbij gaan; kijk, zij is heel duidelijk en ook heel mooi geschilderd `de heilige drievuldigheid'. Het enige verschil is dan ook, dat hier in deze proefhemel op het hoogaltaar geen andere afbeelding mag voorkomen. Van de heide zijaltaren echter stelt het rechter de gekruisigde Heiland en het linker de Heilige Geest in de gedaante van een duif voor. Ook op deze zijaltaren mag niets anders voorkomen. Dat gebeurt opdat de hier aangekomenen niet tot een of andere afgoderij zullen worden verleid, waardoor ze een `zogenaamde heilige' dezelfde eer zouden bewijzen die volgens hun begrippen alleen aan God toekomt.
[14] Om die reden worden ook de zogenaamde heiligen met inbegrip van de pausen altijd ver gehouden van deze streek; en mochten hier al pausen aankomen, dan mogen ze toch niet als zodanig maar slechts als heel eenvoudige priesters worden beschouwd. Maar jullie zeggen: beste vriend, hoe ziet het er dan vervolgens uit met de zogenaamde `hemel', waarin de `drie goddelijke personen' op een lichte wolk bij elkaar zitten en alle zaligen met de engelen, eveneens op lichte wolken, rondom deze drie-eenheid knielen en zo God van aangezicht tot aangezicht aanschouwen en aanbidden?
[15] Wacht maar even totdat deze `godsdienst' afgelopen is, dan zullen we dadelijk de zogenaamde hemelbestijging door de geesten die nu deze eredienst bijwonen in ogenschouw nemen. Zoals jullie horen verkondigt de priester nu juist aan zijn kerkgangers de direct na de dienst op handen zijnde `hemelvaart'. Dus gaan ook wij de kerk uit en wachten buiten de gebeurtenissen af.
«« 47 / 101 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.