Vruchten die voor de hel rijpen

Jakob Lorber - De Geestelijke zon (deel 2)

«« 115 / 127 »»
[1] Laten we op onze 'zedige' jongedame terugkomen en haar nog eens volgen in een gezelschap, waar zij op grond van haar vrouwelijke bekoorlijkheden de koningin uithangt. Haar geliefde voegt zich ook bij het gezelschap. Maar wat doet nu zijn favoriete dame? Houdt ze zich misschien met hem bezig? O nee, ze houdt zich daarentegen met een heel stel andere bezoekers bezig en laat zich nu door hen van top tot teen bewonderen. Waarom eigenlijk?
[2] Omdat ik de wereld heel goed ken, zeg ik: ze doet dat niet om haar uitverkoren geliefde ontrouw te worden, maar alleen om hem te laten zien hoe enorm waardevol zij is. In zekere zin zegt ze hem daardoor indirect: besef goed wat voor een onbetaalbare schat je aan mij hebt!
[3] Haar minnaar echter, die dit niet begrijpt, neemt de zaak vanuit een heel ander gezichtspunt op. Al gauw wordt hij somber en wendt zijn ogen af van de plaats waar zijn geliefde zich het hof laat maken. Werpt hij ook af en toe nog een steelse blik naar de noodlottige plaats, dan is deze blik reeds vervuld van brandende jaloezie.
[4] Onze jongedame merkt het, maar verbetert haar gedrag niet in het minst. Wel echter begint ze haar spel nog verder op de spits te drijven om zich te wreken op haar minnaar, die haar grote waarde juist begon te miskennen op het moment, dat zij deze het voordeligst voor hem wilde ontplooien. Bij die gelegenheid probeert de minnaar zich zo gauw mogelijk uit het gezelschap terug te trekken, met het voornemen in zijn hart: wacht maar gemene dame, als wij elkaar nog eens onder vier ogen spreken, dan zal ik jou eens mijn mening zeggen op een manier die je zal heugen! Want nu verlang ik niets anders meer dan mij voor jouw ontrouw passend op jou te wreken.
[5] Ze ontmoeten elkaar en de vrucht van deze ontmoeting zijn de heftigste verwijten. Het gevolg daarvan is meestal een scheiding van de geliefden, slechts zelden een verzoening, die echter evenmin stand houdt als de eerste liefde. Scheiding of verzoening komen hier altijd op hetzelfde neer, want volgt er weer een hereniging, dan dient deze er gewoonlijk voor om elkaar de eigen waarde nog meer te laten voelen, waardoor zo'n hervatte relatie meestal niets anders is dan een verkapte wraak. Hervatten ze hun relatie niet, dan zullen ze toch allebei iedere gelegenheden aangrijpen om elkaar het leven zuur te maken.
[6] Uit louter wraak overschrijdt de jongedame al gauw alle grenzen van het schaamtegevoel en wordt behaagziek. Komt de oude minnaar niet met hangende pootjes terug, zoals zij verlangt, dan wordt ze vanuit datzelfde wraakgevoel een hoer, waarop de minnaar het laatste restje van zijn vroegere gevoelens uit zijn hart verbant. En heeft onze vroegere zedige jongedame de zoete prikkel van de wellust geproefd, dan brengt haar, zogezegd, geen God meer op het pad van de deugd terug. Wordt ze daardoor ongelukkig, dan schuift ze met een hart vol wrok meestal alle schuld af op die eerste minnaar, die haar bedoelingen en haar eerdere deugd schandelijk zou hebben miskend.
[7] En wat is dat achteraf gezien? Het is niets anders dan de reeds volledig ontwikkelde vrucht van het eerst zo hooggeprezen vrouwelijk schaamtegevoel. De naam van de vrucht luidt: onderste volmaakte hel! of ook wel: volmaakt rijpe hel, wanneer de uitwendige omhulling afvalt! Want wat zou zo'n ongelukkig meisje degene allemaal aandoen die zij, al is het onterecht, beschouwt als de oorzaak van haar ongeluk?
[8] Als het mogelijk zou zijn om op het moment dat ze haar woede de vrije loop laat, hem door duizend gloeiende slangen in stukken gescheurd te zien, dan zou deze wraak nauwelijks een verkoelende dauwdruppel op haar in woede ontstoken hart zijn.
[9] Wie dat niet kan geloven, moet zo'n ongelukkige jongedame maar eens gaan opzoeken en met haar in gesprek gaan over de bewuste persoon die haar ongelukkig heeft gemaakt. Hij zal in het gunstigste geval uit de mond van die vrouw, als het ware als uit een vulkaan, vuur zien spuwen; in het ergste geval zal ze zeggen: alsjeblieft, praat me daar niet meer over! Als jullie dat hebben gehoord, kunnen jullie je wel voorstellen hoe laat het is. We hebben nu in zoverre de vruchten belicht, zoals zij voor de hel rijpen. In hetgeen volgt zullen we de zaak nog gedetailleerder belichten.
«« 115 / 127 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.