[1] Toen Mathaël dat in zijn hart ontvangen antwoord voor de drie had uitgesproken, was hij zelf verbaasd dat hij die waarheid hoorde spreken door de innerlijke stem die hij eerder nog nooit zo duidelijk had ontvangen.
[2] Maar RAPHAËL zei tegen Mathaël: "Zie je nu, hoe wakker de Heer is, ook al slaapt Hij nu lichamelijk, en hoe je nu de stem van de Heer helder en duidelijk in je hart hebt gehoord en die ook nog met je mond hardop hebt uitgesproken?! Kijk, op diezelfde wijze vernemen ook wij des Heren woord en wil levendig en daadkrachtig in ons en wel zo dat wij dan één worden met Zijn woord en wil! Als wij dat echter zijn, dan zijn wij ook als zijn woord en Zijn wil de daardoor volbrachte daad' zelf, dus woord, wil en daad in een vorm! -Vriend Mathaël, begrijp je dat nu allemaal zuiver en helder?"
[3] MATHAËL zegt: "Net als je bij jezelf zo'n rustgevende overtuiging voelt dat je nu al alles begrijpt wat je maar ziet, komt er meteen weer iets waar je nog nooit van hebt gedroomd! Uit alles zie ik dat er zo'n onmetelijke volheid en diepte ligt in de goddelijke wijsheid, dat een geest deze nooit volledig zal kunnen begrijpen! Wij zullen daarom eeuwig steeds een overvloed van nieuwe dingen moeten Ieren en begrijpen! Maar dat is ook heel goed zo!
[4] Ik zou het helemaal niet prettig vinden als alles mij nu net zo duidelijk zou zijn als de Heer Zelf. Als er in de gehele oneindigheid niets meer zou zijn dat ik niet zou kennen, zou ik van het leven gauw genoeg hebben. Maar nu zijn er zo oneindig veel diepzinnige en zeer versluierde zaken, dat wij daarmee in der eeuwigheid niet klaar zullen komen. Ik moet nu openlijk toegeven dat daarnaast en daarbij, Gods zaligheid zeker niet benijdenswaardig zou zijn, als wij als Zijn schepsels en kinderen alles zo.duidelijk inzagen als Hij Zelf, en Zijn eeuwige en oneindige volmaakte wijsheid zou Hem ontzettend gaan vervelen, als Hij die alleen maar voor Zichzelf kon gebruiken!
[5] Maar Hij vulde daarom de oneindige ruimte met talloze werken die Zijn eindeloze wijsheid en macht weergeven, en Hij schiep denkende en ook met veel wijsheid begaafde wezens. Deze wezens, die steeds in hoge mate onder de indruk zijn van de diepe wijsheid en macht van God, onderzoeken en bewonderen zonder ophouden de goddelijke wijsheidsdiepte en macht van de ene Schepper en komen bij iedere nieuwe ontdekking weer helemaal in de ban van de bewondering en aanbidding en intense liefde!
[6] Wel dat alleen moet voor God de ware zaligheid zijn! Voor Hem als Schepper en Vader van engelen, werelden, mensen en kinderen moet het de grootste gelukzaligheid zijn, al degenen die Hem en Zijn woorden steeds beter Ieren kennen en liefhebben ook steeds zaliger te maken!
[7] Om ons mensen van deze aarde, jullie engelen van alle hemelen, en alle schepselen van de gehele oneindigheid een des te grotere zaligheid te bereiden, kwam Hij Zelf als mens naar ons op deze aarde om Zich letterlijk Zelf als mens van vlees en bloed aan de andere mens te openbaren. Vriend, schepsel of engel van eeuwigheid, of mens zoals ik ben, dat doet de Heer niet alleen terwille van ons, maar dat doet Hij ook terwille van Zichzelf. Want Hij zou in de loop der tijden van verveling vergaan als Hij met Zijn alwetendheid Zelf heel duidelijk gewaar moest worden, dat Hij als een in de hoogste graad vormloze, eeuwige, ofschoon volmaakte intelligentie, door Zijn schepselen nooit gezien en nog minder aangesproken zou kunnen worden en daardoor ook onherkend moest blijven!
[8] Zou het dan niet hoogst treurig voor een aardse vader zijn als hij bijvoorbeeld twintig lieve kinderen had, die allen blind en doof waren, zodat de liefdevolle vader dus nooit een woord met hen zou kunnen spreken en zich ook als mens nooit aan hen kon laten zien?! Stel je zo'n situatie eens levendig voor: een buitengewoon welgesteld vader met twintig qua uiterlijk wondermooi gevormde kinderen van beiderlei kunne, maar allen doof en blind! De vraag is dan: Zou zo'n vader niet al zijn geld ervoor over hebben om zijn toch zo lieve kinderen, horende en ziende te maken?! Maar wat een verdriet zou hij hebben, als er in de hele wereld geen middel zou zijn, om zijn kinderen te kunnen laten horen en zien?!
[9] Wel, wij mensen kunnen elkaar weliswaar horen en zien en beleven aan elkaar veel genoegen -vaak zelfs meer dan noodzakelijk -zodat wij daardoor zelfs de Schepper kunnen vergeten. Maar de heilig goede Schepper, de alwijze Vader, moest dit zalige genoegen, door Zijn kinderen ooit herkend, gehoord en gezien te worden, voor altijd geheel en al missen! Dat zou bij een eeuwige Vader, vol van de grootste en zuiverste liefde voor Zijn kinderen, toch niet voor mogen komen!
[10] In Hem leeft zeker meer verlangen om ons, Zijn kinderen, door Zijn uitverkiezing op het peil te brengen dat ons volgens Zijn orde in staat stelt Hem te zien, persoonlijk lief te hebben en vertrouwen te schenken, zonder dat dit ons bestaan schaadt, -dan om ons als kinderen te zien, die nog geen begrip hebben van het eigenlijke wezen van de eeuwige Vader.
[11] Ik meen daarom dat mijn veronderstelling niet te veel uit de lucht gegrepen is, als ik zeg: De Heer heeft niet alleen voor ons, maar ook voor Zichzelf, vlees en bloed aangenomen en Zich zo op de aarde naar ons, Zijn natuurlijk nog erg onbeschaafde kinderen, begeven! Hij had dat, wat Hij zou doen, ál eeuwen van tevoren gezien en wij zijn nu getuigen van de uitvoering van het eeuwige, grote plan! - Raphaël, zeg jij nu of ik nu goed of fout heb geoordeeld!"

«« 238 / 246 »»