[2] Welaan gij tovenaars, goochelaars, die met de duivel boeleert, komt bij mij en ik zal u wijzen, hoe gij met uw kunsten naar de hel gaat. Gij vleit uzelf ermee, dat ge de duivel onderdanig zijt en meent, dat gij goden zijt; ik wil hierover schrijven, want ik ben ook een natuurkundige g.~worden, maar niet op uwe wijze. Ik ontdek uwe schande door goddelijke openbaring, zodat het u tot een oordeel zij. Een oordeel over uwe wetenschap.
[3] Dewijl dan de boog der grimmigheid alreeds gespannen is, zo mag een ieder wel toezien, dat hij wakker zij, want de tijd is gekomen, om op te waken uit de slaap.
[4] De zevende verschijningsvorm of gestalte in de goddelijke kracht is de natuur of het uitvaren uit de andere zes Oergeesten. Want de wrange hoedanigheid trekt de Salniter van de zes andere geesten tot zich, zoals een magneet de Salniter van het ijzer tot zich trekt en wanneer dit is geschied, zo kunnen de zes andere geesten Gods hun werkingen uitoefenen. Deze zevende geest heeft de kleur en is van de soort als alle geesten, want hij is als 't ware de belichaming van de andere geesten. Zo ook worden uit deze geest alle vormen en gestalten geformeerd. Ook de Engelen zijn daaruit geschapen. Deze geest wordt voortdurend door de zes anderen voortgebracht; hij bestaat eeuwigdurend en zal nooit te niet gaan. Daartegenover brengt hij ook weer de zes andere geesten voort, want deze zijn door de zevende oergeest als door een moeder omsloten en zij betrekken hun voedsel, hun kracht en hun sterkte steeds weer uit het lichaam hunner moeder. Want de zevende geest is het lichaam en de anderen zijn het leven en in het midden bevindt zich het hart des lichts, hetwelk zij allen tezamen als een levenslicht steeds weer voortbrengen; dat licht nu is de Zoon en de vruchtbare beweeglijkheid of doordringing, dat door alle geesten komt tot uiting in het hart bij het uitbreken van het Licht.
[5] De Godheid is gelijk aan een rad, een wiel, dat zich met zijn velgen en spaken en zijn naaf omwentelt. Het is in elkander gevoegd alsof het zeven raderen waren, zodat het zonder het te verplaatsen naar alle kanten draaien kan. Men ziet steeds alle zeven raderen en de ene naaf in het midden daarvan in rechte lijn en kan toch niet begrijpen, hoe het wiel is gemaakt. Men verwondert er zich steeds weer over het wiel, omdat de omwenteling zeer wonderlik is, terwijl het wiel toch op zijn plaats blijft. Op een dergelijke wijze wordt de Godheid steeds weer opnieuw geboren en vergaat nooit en op de zelfde wijze ook ontstaat steeds weer het leven in Engelen en mensen.
[6] Naar de beweging der zeven goddelijke geesten worden de schepselen en de gestalten der vergankelijkheid geformeerd. Of het wezen der zeven Oergeesten ook al in hen tot uitdrukking komt, dat neemt niet weg, dat hun bijzondere eigenschap slechts in de zevende oergeest zijn uitdrukking vindt, welke de zes andere vormt en ook verandert. Daarom worden ook de gestalten en de vergankelijke vormen en creaturen veranderd, naar het voorbeeld van de zevende natuurgeest, waarin zij opgaan. De Engelen echter zijn niet alleen uit de zevende natuurgeest gevormd, zoals de vergankelijke schepselen, maar, daar de Godheid de schepping der Engelen bewerkstelligde, daar werd de godheid uit zijn verschillende bestanddelen tot één geheel samengevoegd, evenals dat met de Engelen het geval was.
[7] Denk aan de beide beginselen: vuur en licht; ieder afzonderlik te zien.
[8] Het was als één lichaam. Versta dit juist.
[9] Het lichaam van een Engel en het leven op de geboorte in dat lichaam ontstaat door de zes andere Oergeesten. De geest of het hart, waarin het licht opgaat en uit het licht de ziele-geest, die ook buiten of zonder het lichaam met de Godheid arbeidt, is het Hart Gods, waaruit de Heilige Geest ontspringt. En zoals in de zevende goddelijke natuurgeest, welke ontstaat uit de zes anderen, niet de ganse kennis en het volkomen inzicht der zes anderen ten volle geopenbaard wordt (want de 7e geest kan zijn oorsprong, de zes anderen niet peilen), zo kan een Engel óók niet de ganse goddelijke volkomenheid doorgronden. De geest, niet het lichaam kan het verstaan, dewijl deze arbeidt met het Hart en den Geest van God. De zevende oergeest is als het ware het huis of het eigendom der zes anderen. Zij bouwen dat huis naar hun welgevallen. Hij is als een lusthof, waarin de eigenaar van het huis naar zijn welgevallen allerlei vruchten, gewassen zaait en er vreugde aan heeft. Zo bouwen de zes geesten steeds deze lusthof en zij zaaien er hunne vruchten in en genieten van die vruchten tot versterking van hun lichaam en tot hun vreugde; dit is de tuin, waar de Engelen wonen en waarin zij wandelen. De wonderlijke verhoudingen evenwel, die aan de dag treden in de gewassen in deze tuin ontstaan door de werkingen en het liefdesspel der andere geesten. Wie de eerste van hen is in het spel der liefde, vormt de gewassen naar zijn inzicht en wijze, terwijl de anderen daarbij behulpzaam zijn. Nu eens is de een primair, dan weer een ander, soms de derde enz. Daarom ook bloeien er zo menigerlei gewassen, hetwelk voor het verstand der Engelen totaal onbegrijpelijk is. De zielegeest der Engelen echter begrijpt het volkomen. Dit is ook voor mij ten enen male verborgen, maar voor mijn ziele-geest niet. Zo lang deze met God verbonden is, begrijpt hij het. Wanneer hij echter in de zonden valt, zo wordt de deur voor hem gesloten. Dit doet de duivel, maar door grote geestesarbeid kan zij wederom geopend worden.
[10] Ik weet wel, dat de duivel in zijn toorn met deze openbaring in het hart van vele mensen de spot zal drijven, want hij schaamt zich er over, dat nochtans deze openbaring er is, ook mijn ziel heeft hij menige druk veroorzaakt, maar ik laat Hem besturen, die het zo gewild heeft. Hem kan ik niet weerstaan en al zou mijn aardse lichaam alzo te niet gaan, zo zal toch God in mij triomferen. Dit begeer ik ook en niets anders. Ik weet, dat uit mijn nieuwe lichaam, hetgeen op de dag der opstanding uit dit mijn tegenwoordig verdorven lichaam geboren zal worden, deze geest zal opvaren en dat dat nieuwe lichaam aan God en de heilige Engelen gelijk zal zijn. Want het triomferende licht en mijn geest toont het mij genoegzaam; ook heb ik de diepte der goddelijke dingen doorvorst en deze naar de mate mijner gaven en mijner stuwkracht beschreven; zij het dan vol zwakheid en onmacht; dewijl de in mij wonende zonden en de zonden, die ik geërfd heb menigmaal de deur hebben gegrendeld. De duivel heeft als een slechte vrouw voor de deur gedanst en zich vrolijk gemaakt en zich verheugd over mijn angsten en mijn gevangenschap. Evenwel zal hem dit weinig voordeel voor zijn koninkrijk aanbrengen. Daarom heb ik niet anders te verwachten dan zijn grimmige toorn, maar mijn vast vertrouwen in de held in de strijd, welke mij dikwijls van knellende banden heeft bevrijd, doet mij strijden tot op de dag van mijn verscheiden.
[11] Over de verschrikkelijke en ellendige vernietiging van Lucifer in de zevende natuurgeest. Het treurhuis des doods.
[12] Wanneer alle bomen schrijvers waren, en alle takken schrijfpennen, alle bergen boeken en alle gewassen inkt, zo zouden zij allen tezamen de jammer en de ellende niet kunnen beschrijven, die Lucifer met zijn Engelen heeft teweeg gebracht. Want hij heeft van het huis des Lichts een huis der duisternis gemaakt en van het huis des vreugden een huis der treurigheid; van het huis der lusten en der verkwikking een huis van honger en dorst. Van het huis der zachtmoedigheid een gestadig onweer en een bliksemen. Van het huis des vredes een eeuwigdurend jammer- en tranenhuis; van het huis der lachenden een huis vol schrik en beven. Hij heeft van het licht en de weldadigheid een eeuwige en helse pijn gemaakt. Van de lieflijke spijzen maakte hij gruwelen en onwelriekendheid, welke een gruwel was voor elke vrucht. Van het huis van de cederen van de Libanon maakte hij een steenachtig, rotsachtig huis des vuurs. Van de zoete reuk maakte hij stank. Hij veroorzaakte eenzaamheid en vernietiging, het einde van alle goeds, van het goddelijk lichaam maakte hij een duistere, zwarte, koude, verhitte, zich zelf verslindende en toch niet verterende duivel, welke de vijand is van God en Zijne Engelen en het ganse heir der Hemelen is tegen hem gekeerd. De geleerden hebben veel geredeneerd, gevraagd en nagedacht over de boosheid, die in alle schepselen aanwezig is. Ook in de dierenwereld zijn er giftige en boze dieren, wormen en gewassen. Hierdoor ontstaat bij sommige geleerden verwondering en zij zijn tot de slotsom gekomen, dat God het boze gewild heeft, dewijl hij zoveel kwaads geschapen heeft. Sommigen hebben aan de val des mensen de schuld gegeven; anderen aan de werking van de duivel. Dewijl echter alle schepselen en alle gewassen geschapen werden vóór de mens geschapen werd, zo moogt ge de mens niet hiervan de schuld geven, want de mens heeft niet het dierlijke lichaam ontvangen bij de schepping, maar zijn lichaam is eerst geworden zoals het is, bij zijn val. Zo heeft ook de mens niet de boosheid en het vergif in de dieren, de vogels, de wormen en de stenen gebracht, want hij had niet zulk een lichaam; wanneer hij de boosheid in de schepping veroorzaakt had, zo zou hij in eeuwigheid geen genade vinden. De arme mens heeft niet de vooropgezette bedoeling gehad te vallen in de zonde; neen, de duivel heeft hem aangestoken met zijn vergif. Dit zult ge alhier beschreven vinden, niet met de bedoeling, iemand te honen, maar uit liefde en tot een deemoedige lering, die ik uit de afgrond van mijn geest heb opgedolven. Tot een gewisse troost voor de arme, kranke, oude Adam, die thans zijn laatste reis aanvaarden moet. Want in Christus zijn wij allen als één lichaam. Daarom ook wil deze Geest van harte gaarne, dat zijn medeleden gelaafd zullen worden met een dronk van de edele wijn Gods, alvorens zij hun reis aanvaarden, opdat zij standvastig zijn in de grote strijd tegen de duivel, en de zege kunnen erlangen. Opdat de overwinning des duivels in deze wereld te niet worde gedaan en de grote naam des Heren geheiligd moge worden. Toen koning Lucifer met zijn Engelen zo volheerlijk, schoon en goddelijk was geschapen, als een Cherubijn en een koning in God, zo liet hij zich verblinden door zijn schone, edele gestalte, toen hij zag welk een heerlijke en schone geest er in hem woonde. Toen dachten zijn zeven Oergeesten dat zij zich konden verheffen en ontsteken. Zij meenden ook schoon, heerlik en machtig te zijn, zoals de ziele-geest. Daarmede wilden zij in hun ganse gebied met eigen kracht en macht heersen als een nieuwe God.
[13] Zij zagen wel, dat de ziele-geest van dezelfde hoedanigheid was als het hart van God. Daarom besloten zij zich te ontsteken en te verheffen, in de verwachting zó klaar, zó diep en zó almachtig te zijn, als de diepste diepte van het goddelijk hart. Want zij wilden het natuurlijke lichaam, hetwelk tot aanzijn was gekomen uit den natuurgeest Gods, verheffen, opdat hun zeven Oergeesten zó hoog en zó verheven zijn zouden als de ziele-geest. En deze zouden over het hart Gods moeten zegevieren, dat aan hen onderdanig zou moeten zijn, meenden zij.
[14] En tezamen, met de zeven geesten Gods wilden zij alles formeren en tot aanzijn roepen. En deze hoogmoed en eigen wil was gans en al gericht tegen God, want een Engel behoorde te blijven op de plaats, die hem was aangewezen en deemoedig te zijn en stil en niet de alwetendheid en het begrip te bezitten van de heilige Drievoudigheid. Neen, de zeven geesten behoorden zich in de staat waarin zij geboren waren, te gedragen zoals God het wenste.
[15] Zo is ook de goddelijke geboorte. De zevende natuurgeest grijpt niet terug naar Zijn Vader, die hem geschapen heeft, maar is degene, die, wat de zes andere oereesten vormen en uitbeelden, in zich doet verwerke naar des Vaders Wil.
[16] Ook zo grijpt geen der andere geesten terug naar den Vader, maar met de andere geesten vormt hij in het middelpunt des harten één complete wilsuiting, zo, dat het hart en de zeven geesten Gods één Wil zijn. Want dit is de wet der “begrijpelijkheid”, dat zij niet toestaat, dat het onbegrepene heerst, want de kracht, welke in het middelpunt uit alle zeven geesten als 't ware wordt belichaamd, is wel onbegrijpelijk en niet te doorvorsen, maar niet onzichtbaar, want het is de kracht, niet van énen geest, maar van alle zeven geesten.
[17] Zo kan nu ook een bepaalde geest in zijn eigen lichaam niet het Goddelijk Hart begrijpen en doorvorsen, want hij begrijpt slechts datgene in het Hart Gods, dat congeniaal is aan zijn eigen hart, maar de zeven geesten tezamen begrijpen het ganse Goddelijk Hart. Zo is het ook met de mensen. En bij de geboorte aller geesten, dewijl de ene steeds weer de andere voortbrengt, verstaat een elk der geesten alle anderen, maar slechts dan, wanneer zij opvaren in het Licht des Levens. Het hart echter is iets eigenaardigs, wanneer het tot aanzijn is gekomen. Een bijzondere persoonlijkheid en niet gescheiden van de geesten. Elk der geesten ook blijft aan zijn plaats gebonden en kan niet in een andere geest overgaan. Allen tezamen zijn zij de enige en ene Godheid. Dewijl nu het lichaam van Lucifer uit de natuur geschapen werd, zo was het geheel en al onrechtmatig, dat hij zich verhief buiten de macht, die hem toebedeeld was. Dit was tegen de goddelijke ordinantie. Ja, gij hebt u te hoog verheven, en ge wilde wellicht deze kunst de mensen óók leren, zodat zij ook zulke godheden zouden worden, als gij geworden zijt. Gij blinde en hovaardige tovenaars, dit is uw kunst, dat gij de elementen van uw lichaam, door uwe bezweringen en door verschillende eigenschappen verandert en ge meent hiertoe het recht te hebben, maar bewijs, dat het niet in gaat tegen God. Hoe zoudt ge menen, dat ge uzelf in een andere gestalte zoudt kunnen veranderen. Gij wilt de duivel nadoen en zijt niettemin verblind, ál hebt gij deze kunst nog zo goed geleerd. Gij weet de weg niet te vinden, want het hart doet de Oergeesten veranderen.
[18] Dit nu deed ook Lucifer, toen hij God zijn wilde. Zegt ge nu: hoe is dat mogelijk?
[19] Ziet, wanneer de lichamelijke Oergeesten hun wil gebruiken om toverij te plegen, zo is de zielegeest, die verborgen is in de hoedanigheden van sterren en elementen, en daarin heerschappij voert, een tovenaar en heeft zich in de toverij begeven. Het dierlijke lichaam echter kan dit zo gemakkelijk niet doen, maar het moet door tekenen en bezweringen en door allerlei, daartoe dienstige instrumenten betoverd worden, zodat de zielegeest het dierlijke lichaam onzeker maakt en het kan veranderen in de gestalte, die oorspronkelijk de bedoeling was van de Oergeesten. Het dierlijke vlees kan zich zelf niet veranderen, maar het wordt in een substantie voortgebracht, die is te vergelijken met dat van een dier, of met hout of iets dergelijks. Iets, dat in de elementen een bepaalde bedoeling en een bepaald aanzicht heeft. Maar de siderische geesten kunnen een andere vorm of gestalte aannemen, maar ook slechts zolang, als de natuur het hun toelaat. Want, wanneer zij zich, de natuur nml., in haar omwentelingen en doordringen van alles, verandert, zodat een bepaalde oergeest de eerste wordt, zo ligt haar kunst daar neder, en hare goddelijkheid, die er is in de eerste oergeest, neemt een einde. Bestaat zij langer, zo moet zij opnieuw, naar het beeld van de thans regerende oergeest geschapen worden. De natuur laat niet elk ogenblik met zich spotten, maar alles moet plaats grijpen naar de wil van die geest, die de eerste is. Niet dezelfde geest Gods, die in de natuur de eerste is, veroorzaakt toverij, maar deze ontstaat door de boosheid van de Salniter, dewelke Lucifer heeft aangestoken. Wanneer de macht van deze zelfde geest geëindigd is, zo kan het aangestoken vuur de maker der toverij óók niet meer dienen. Want het vuur des levens in de natuur is in deze tegenwoordige tijd niet het huis van satans geweld; nademaal de liefde in het vuur des toorns verborgen is, en Lucifer met zijn Engelen gevangen is in het gericht Gods, zo is zij het vuur des toorns, ontdaan van de liefde, deelachtig geworden en zijne tovenaars zullen, zonder twijfel, hetzelfde ondervinden.
[20] Dit schrijf ik hier ter waarschuwing, opdat gij de grond der toverij zult begrijpen; ik meen niet de heidense toverij te beschrijven, hiervan heb ik ook niets geleerd, maar de ziele-geest ziet de toverij, die het lichaam niet kan verstaan. Dewijl deze echter geheel en al gekeerd is tegen de Liefde en Zachtmoedigheid Gods, en daarvan een afkeer heeft, en de mensen verderf brengt, zo wil de geest deze tovenaars en allen, die de ordeningen Gods willen omzetten, in het vuurbad van Gods toorn onderdompelen.
[21] Over het ontsteken van het vuur des toorns.
[22] Toen nu Lucifer met al zijn Engelen zich verhief, zo ontbrandde het vuur des toorns ogenblikkelijk in het lichaam, en het volzalige licht in de zielegeest doofde uit en er werd een boze duivelse geest geboren; alles geschiedde naar de wil der Oergeesten. Deze ziele-geest nu was met de godheid in de natuur verbonden en was met deze van één en dezelfde hoedanigheid. Deze was als een moordenaar en een dief, die begeerde te moorden en te roven en alles onder zijn heerschappij te brengen. Hij ontstak alle zeven geesten in de natuur en er was niets dan een bitter, wrang, vurig woeden en verscheuren.
[23] Ge moet niet denken, dat de duivel de godheid overwonnen had; neen, maar hij heeft de toorn Gods opgewekt, welke in eeuwigheid in het verborgene had gerust, en hij heeft uit de Salniter Gods een moordhol gemaakt, want, wanneer men het stro met het vuur in aanraking brengt, zo brandt het. Ook zo dringt het vuur van Gods toorn in de natuur niet door tot de binnenste hartekern, welke de Zone Gods is; nog minder reikt het tot aan de verborgen heiligheid des geestes, maar het dringt door in de zes Oergeesten ter plaatse, waar de zevende oergeest geboren wordt. Want op deze plaats is Heer Lucifer tot een schepsel geworden en zijne heerschappij ging niet verder; ware hij echter in de liefde gebleven, zo zou zijn ziele-geest gereikt hebben tot in het middelpunt van het Hart van God, want de liefde doordringt de gehele Godheid. Toen echter zijne liefde werd uitgedoofd, zo kon de ziele-geest niet meer reiken tot in Gods Hart en zijn voornemen werd verijdeld. Hij woedde en zwoegde in de natuur, welke is de zevende oergeest Gods. Dewijl echter de kracht van alle zeven geesten in de natuur tot uitdrukking kwam, zo werden zij ook alle zeven door de toorn aangedaan, maar slechts naar het uiterlijke. Want het hart kon de duivel niet aanraken; zo ook kon hij het innerlijkste wezen der Oergeesten niet aanraken. De heerlijkheid der zeven Oergeesten was bij het allereerste aanraken al te niet gedaan en aanstonds door de ziele-geest in bezit genomen. Op dit ogenblik heeft koning Lucifer de hel en het eeuwige verderf voor zich gereed gemaakt. Toen nu de natuur zodanig werd aangedaan en door het vuur werd aangestoken, zo veranderde het huis der vreugden in een huis der droefenis. Toen dit geschiedde, zo doofde ook het licht in de natuur uit en alles werd duister en droevig; het water werd zéér koud en dik en werd als in kluisters gevangen gehouden. Dat is de oorsprong van het element “water” op aarde. Want voor de wereld tot aanzijn was gekomen, was het water zéér dun, ijl, zoals de lucht. Toen werd daarin het “leven” geboren, hetwelk thans zo ten dode gedoemd en verdorven is. De volzalige liefde, die opging in het licht des levens, verkeerde in bitter en boos vergif, in een moordhol en een angel des doods.
[24] Uit de toon, de klank ontstond een hard kloppen, een huis van ellende. In totaal werd het alles een zeer duister en ellendig gebeuren in het gebied van Lucifer.
[25] Ge moet evenwel niet denken, dat de natuur tot in haar diepste diepte verdorven en aangestoken is; neen, zij is dit slechts voor een deel. Het meest innerlijke echter, waarin de zeven Oergeesten leven en werken, bleef hetgeen het was, dewijl de duivel niet tot hiertoe kon doordringen. Thans echter is het meest innerlijke datgene, wat de boventoon voert. Zij zal de dorsvloer doorzuiveren en het kaf koning Lucifer tot een eeuwige spijze geven. Want, wanneer de duivel had kunnen schouwen en doordringen tot in het innerlijkste, zo zou terstond zijn ganse koninkrijk een brandende hel geworden zijn. Thans echter moet hij als een gevangene tot de jongste dag in zijn gevangenis verblijven, de jongste dag, die zeer nabij is. Lucifer heeft zijne Oergeesten tot in de diepste diepte aangestoken, en deze brengen nu een duivelse geest voort, dewelke voor eeuwig een vijand Gods is, heeft de Salniter tezamen getrokken, en de duivel niet dit te doen, een eeuwige verblijfplaats gegeven. Want hij kan niet in een ander Engelen-koninkrijk gestoken worden, maar hem moet een woonplaats overblijven. De Salniter werd hem ook niet terstond als enige woonplaats gegeven, dewijl de geesten nog daarin werkten en woonden. Want God wilde iets anders hiermede uitrichten. Koning Lucifer moest een gevangene blijven, totdat een ander Engelenheir uit dezelfde Salniter, terzelfder plaatse, zou komen. Dit nu waren de mensen.
[26] Welaan, gij rechtsgeleerden van Lucifer, spreekt hier recht over uwen koning. Spreekt uit of het zijn recht was, het vuur des toorns in de natuur te ontsteken. Zo niet, zo brande hij eeuwig en uwe leugens tevens. Dit zijn alzo de zeven soorten of gestalten van het zondebeginsel en de eeuwige vijandschap jegens God. Hierna volgen spoedig de vier nieuwe zonen van Lucifer, die hij in zich deed geboren worden; daarom is hij uit zijne plaats verstoten en werd hij de gruwelijkste der duivelen.
[27] Over de eerste zoon: de hovaardij.
[28] Nu doet de vraag zich voor: Wat heeft Lucifer er toch toe bewogen, zich boven God te willen stellen?
[29] Ge moet goed verstaan, dat Lucifer, buiten God om, in 't geheel geen drang tot hovaardij zou gehad hebben; zijn schoonheid leidde hem ten val. Toen hij zag, dat hij de schoonste vorst in de Hemel was, zo verachtte hij de werkingen en bedoelingen der Godheid en dacht, dat hij met zijn vorstelijke kracht over de Godheid zou kunnen regeren. Alles meende hij, zou voor hem moeten buigen. Toen hij evenwel bemerkte, dat hij zulks niet kon uitvoeren, zo ontstak hij zichzelf, met de bedoeling zijn doel op een andere wijze te bereiken; zo ontstond uit den Zoon des Lichts een zoon der duisternis.
[30] Over de tweede zoon: de begeerte.
[31] Deze tweede zoon was de begeerte. Deze kwam voort uit de hovaardij, want hij meende over alle koninkrijken der Engelen te kunnen heersen, als één enige God. Alles zou voor hem moeten buigen en met zijne kracht wilde hij alles formeren. Door zijn schoonheid meende hij alles in zich te hebben. Aan deze twee eigenschappen spiegele zich de tegenwoordige wereld en denke erover na, hoe dit alles vijandig is jegens God. Hiermede vaart zij naar de duivel en de wraak zal eeuwig daar zijn; roof en verslinding zal haar deel zijn en helse gruwelen.
[32] De derde zoon is de nijd, de afgunst.
[33] Deze ontstaat uit de hovaardij en de begeerte. Zij is stekelig en bitter als gal. Zij kwam ook voort uit de hovaardij, want de hovaardij dacht: gij zijt schoon en machtig. De begeerte dacht: alles moet het mijne zijn en de afgunst dacht: alles, wat mij niet gehoorzamen wil, steek ik aan. Maar terwijl zij dit deed, ging zij verder dan haar macht reikte, want hare macht beperkte zich tot de plaats, die haar toebehoorde en waaruit zij geschapen was.
[34] De vierde zoon is de toorn.
[35] Deze is het ware brandende, helse vuur en ontspringt ook uit de hovaardij. Want, toen hij in zijn hovaardij, zijn begeerte en zijn afgunst niet bevredigen kon, zo ontstak hij in zich zelf het vuur des toorns en gedroeg zich in de natuur Gods als een brullende leeuw, waardoor de toorn Gods werd opgewekt en al het boze zich baan brak.
[36] Hierover zou zeer veel te schrijven zijn. Gij zult het echter bij de behandeling der schepping beter kunnen verstaan. Daar namelijk vindt men vele levende getuigen, zodat niemand zal durven of kunnen twijfelen. Alzo is koning Lucifer het begin der zonden en een angel des doods en een verwekker van de toorn Gods, het begin van al het kwade en een verwoester dezer wereld. En wat er ook voor kwaads geschiedt: hij is daarvan de grondoorzaak. Hij is ook een moordenaar en de vader van de leugen en de stichter der hel. Een vernietiger van al het goede en een eeuwige Godsvijand en een hater van alle goede Engelen en mensen, met wien ik en alle mensen, die denken zalig te worden, alle dagen en alle stonden strijden en worstelen moeten, als tegen hun ergste vijand.
[37] Het uiteindelijke oordeel.
[38] Dewijl God hem echter als een ernstige vijand heeft vervloekt en tot eeuwigdurende gevangenschap heeft veroordeeld, en dewijl mij, door Gods geest, zijn helse rijk geopenbaard is geworden, zo vervloek ook ik hem, evenals alle heilige mensenzielen en zweer hem, als mijn eeuwige vijand, die mij menigmaal geteisterd heeft, af. En eveneens zweer ik af al zijne rechtsgeleerden en helpers en ik wil, door de goddelijke genade, zijn rijk geheel en al openbaar maken en bewijzen, dat God een God van liefde en zachtmoedigheid is, Die het kwade niet wil en geen lust heeft in 's mensen verderf. Hij wil juist, dat allen zalig worden. Psalmen 5 : 5. Ezecheël 18 : 23 en 33 : 11. 1 Tim. 2 : 4. Ik wil bewijzen, dat al het boze afkomstig is van de duivel en in hem ontspringt.
[39] Over de strijd en de verstoting van deze koning Lucifer en zijn Engelen.
[40] Toen zich nu de gruwzame Lucifer als een verderver en vernietiger van alle goeds betoonde, zo was het ganse Hemelse heirleger tegen hem gekeerd en hij tegen hen. Toen brak de strijd aan. En de grootvorst Michaël strijdt met zijne legioenen tegen hem en de duivel met zijne legioenen zegevierde niet, maar werd van zijn plaats verdreven als een overwonnene. Openbaring van joh. Hoofdstuk 12.
[41] Nu zou iemand kunnen vragen: Wat voor strijd mag dat zijn, waarin zonder wapenen gestreden wordt?
[42] Dit verborgene verstaat alleen de Geest, dewelke alle stonden en elke dag met de duivel strijden moet; het vlees kan dit niet verstaan. Ook de siderische geesten in de mens kunnen dit niet verstaan en het wordt door de mensen gans niet begrepen, tenzij de zielegeest één is met de innerlijke geboorte in de natuur, in het centrum; dáár, waar het Licht van God gekant is tegen het rijk des duivels. Wanneer de siderische geesten verlicht worden door de zielegeest, welke in het Licht met God één is, zo worden de siderische geesten brandend van ijver en zeer begerig naar het Licht; daarentegen wordt de ziele-geest des duivels toornig en schrikaanjagend en zeer afkerig. Dan ontstaat in de mens het vuur van de strijd, zoals ook in de Hemel dat vuur tussen Michaël en Lucifer losbrandde. De arme ziel moest zich laten verdrukken en verminken. Zo zij echter zegeviert, zo doet zij haar inzicht en kennis doordringen tot in alle delen van het menselijk bestaan. Want zij dringt met geweld door de zeven geesten der natuur, welke ik hier de siderische geesten noem en zij heerst in de raad der wijsheid. Dan eerst komt de mens tot de erkenning, van wat de duivel is en hoe het komt, dat hij hem zo vijandig gezind is. En hoe groot zijn macht is.
[43] Ook beseft hij dan, dat hij alle uren en elke dag met hem worstelen moet, hetgeen het vernuft, de wijsheid des mensen niet begrijpen kan, zonder deze strijd te strijden. Want de vleselijke geboorte des mensen is des duivels woonhuis, waarin hij, als in een vesting, met de ziel des mensen strijd voert en haar menige stoot toebrengt. Deze vleeswording nu is niet een lichamelijk aanzijn, dat geschikt is om het woonhuis der ziel te zijn. Neen, er wordt strijd gevoerd met het licht, dat in de mens is, door de kracht van God tegen de duivel. Daarentegen spuwt de duivel zijn vergif uit op de zeven Oergeesten, welke de ziel doen geboren worden. Hij doet dit, teneinde haar te verderven, opdat het gehele lichaam hem ten eigendom zou worden. Zo nu de ziel haar licht en haar inzicht in het menselijk gemoed wil doen doordringen, zo moet zij een verwoede strijd voeren. De weg is smal en zij wordt door de duivel menigmaal ter aarde gestoten; zij moet echter standhouden als een ridder in de strijd. Wanneer zij nu zegeviert, zo heeft zij de duivel overwonnen. Zo de duivel evenwel zegeviert, zo wordt de ziel gevangen genomen.
[44] Dewijl echter de vleselijke geboorte niet het eigenlijke tehuis der ziel is, en zij dit vleselijke lichaam, deze vleselijke woning niet erfelijk bezitten kan, zoals de duivel, zo duurt de strijd zó lang, als het vleselijk lichaam stand houdt. Wanneer dit echter verstoord, te niet gedaan wordt en de ziel onoverwonnen en vrij is, zo is de strijd volstreden en de duivel moet voor eeuwig van deze geest wijken.
[45] Dit is zwaar te verstaan en kan, te midden van deze strijd eigenlik in 't geheel niet verstaan worden; al zou ik hierover vele boeken schrijven, zo zoudt ge dit toch nog niet kunnen begrijpen, tenzij dan dat uw geest dit zelf zou wedervaren en het inzicht in deze dingen in u zou geboren worden. Zonder dat kunt ge het begrijpen, noch geloven. Zo ge het echter verstaat, zo begrijpt ge ook de strijd welke de Engelen met de duivelen gevoerd hebben, want de Engelen zijn niet vleselijk, op dezelfde manier als de mensen dat zijn; evenmin is de duivel dat. Want hun lichamelijkheid openbaart zich alleen in de zeven Oergeesten, maar de geboorte der ziel in de Engelen is van dezelfde hoedanigheid als God; bij de duivelen is dit echter niet zo. Daarom moet het u hier bekend gemaakt worden dat de Engelen in de kracht en door den Geest van God gestreden hebben tegen de duivelen en hen uit het licht van God verstoten hebben en in een hel gedreven, d.w.z. in een klein gebied, een gevangenis gelijk. Daar is hun gebied thans tot aan de jongste dag. Dan zal hun een verblijfplaats worden aangewezen, op de plaats, waar thans de aarde is en die plaats zal de brandende hel genaamd worden, welke in de duisternis zal zijn, alwaar de bron des licht niet in zal kunnen doordringen. Lucifer wacht daarop en hoort naar deze profetie, want ge zult de ontstoken Salniter, die ge zelf ontstoken hebt, tot uw eeuwig huis ontvangen. Maar niet in dezelfde vorm, zoals thans, neen, temidden van het vuur des toorns zullen alle dingen gescheiden worden en aan u zal het duistere, koude, ruwe, harde en bittere, tot een eeuwige woning worden gegeven. Daar zult ge een almachtige God zijn, als een gevangene, in een diepe kerker; ge zult aldaar Gods Licht niet zien, noch ooit bereiken, en de goddelijke toorn, vol bitterheid zal de grens zijn, van uw gebied, waaruit ge nimmer zult kunnen ontkomen!