[2] Want als men publiekelijk zonder onderscheid met alle aardse machtsmiddelen voortdurend aldoor gedwongen wordt knollen voor citroenen te verkopen, dan houdt al het denken op! Men moet zichzelf vanwege iedere heldere gedachte gewoonweg gaan vervloeken en zeggen: 'Verdwijn, zuiver licht van de hemelen! Als ik ertoe verdoemd ben een duivel te zijn, dan ben ik ook een duivel! Lis.tig of dom, daar komt het dan werkelijk niet meer op aan! Als ik een knol in plaats van.een citroen moet zijn, dan ben ik het; ik kan dergelijke ingesleten verhoudingen onmogelijk veranderen!'
[3] In de loop der tijd raakt de mens geheel en al thuis in zijn duivelse zaken en denkt bij zichzelf ' Als je al voor nar geboren bent en ook als zodanig werd opgevoed, blijf dan wat je bent! Als je maag maar in orde is, dan is ook verder alles goed! Eet en drink en geniet van het leven zo lang en zo goed als er maar van te genieten valt! ' Komt dan de laatste dag, het laatste uur, dan worden alle banden losgemaakt en alle wetten hebben voor hem, die in zijn niets is teruggekeerd, voor eeuwig opgehouden te bestaan!
[4] Waar de volkomen vergankelijkheid van alle bestaan thuis is, reiken leugen en waarheid elkaar allervriendelijkst de hand. Met dat vaststaande en ware vooruitzicht maakt het niets meer uit onder welke narrenkap men het leven op deze aarde geleid heeft. Zolang men echter leeft, moet men toch vanwege het eigen aardse welbevinden met zorg alles zo veel mogelijk van zich afhouden wat dat kleine beetje leven bitter en onaangenaam kan maken; al het andere is fantasie en drogbeeld. Wie het leven voor iets hogers aanziet, bedriegt zichzelf alleen maar.
[5] Deze mening stel ik echter niet als iets wat in de natuur der dingen zijn oorzaak heeft, maar wat slechts een gevolg daarvan is, omdat bijna ieder mens die van meet af aan tot een bepaalde kaste van wereldse narren behoort, wel tot deze mening moet komen, en zich deze tenslotte geheel eigen moet maken omdat hij niet anders denken, spreken en handelen mag dan de stereotype wetten van de kaste hem voorschrijven. Ik kan er één of duizend maal duidelijk van overtuigd zijn dat het met de Nazarener precies zo zit als u mij zojuist verkondigd hebt, maar wat heb ik daaraan? Zolang ik een gezworen lid van de kaste ben, rest mij toch zeker mets anders dan met de anderen uit volle borst te roepen: 'Weg met hem! Want hij brengt ons instituut in gevaar en vermindert diens noodzakelijke inkomsten!
[6] Heel heimelijk kan ik bij mezelf inderdaad denken: 'De hele kaste wil het, en heeft jou door het lot tot haar instrument gemaakt! En dus trek Ik er dan ook op uit en handel blind volgens de gekregen voorschriften, waarboven of waar beneden ik niets volgens mijn eigen mening kan en mag ondernemen!' En nog heimelijker denk ik bij mezelf: 'Is er met degene, die wij moeten vervolgen, werkelijk iets bijzonders aan de hand, dan zal hij gauw met ons klaar zijn en dan zullen wij als verliezers onze gewijde vertrekken wel amper meer te zien krijgen; maar als hij alleen maar weer een nieuwe opschepper is, wat we al duizend keer mee hebben gemaakt, dan komt hij er nog goed van af als men hem alleen maar te pakken kan krijgen! Want wat beoogt hij? Niets anders, dan het instellen van een nieuw en misschien nog erger kastenstelsel! ,
[7] O, in het begin ziet alles er heel goddelijk uit! Kijk maar naar het leven van Abraham en zijn eerste nakomelingen! Men ziet de Godheid vaak zelfs zichtbaar met hen omgaan en hen op de juiste weg leiden, -en let wel, wij waren daar natuurlijk niet bij! Maar in de tijd van Mozes, -hoe heeft het er toen uitgezien met de kinderen van Abraham! Mozes was weer iemand die de oude wijzen van Egypte behoorlijk goed bestudeerd moet hebben! Hij was in alle zwakke aspecten van het Egyptische hof ingewijd, had waarschijnlijk lust gekregen om zelfheerser van dit rijk te worden en ruimde daarom de legitieme prinsen van de Farao uit de weg.
[8] Het eerste plan mislukte. Hij ging op de vlucht en verzon een ander plan om het volk dat met hem verwant was, maar voor het overige dieper gezonken was dan de dieren, door geheime propagandisten flink op te ruien tegen de Farao, die door zijn wellust zijn mannelijke kracht verloren had. Toen hij vernam dat zijn volk klaar was voor de strijd, kwam hij zelf, uitgerust met zijn enorme tovermacht, en begon de koning te dicteren. En aan zijn volk, dat nog wel vage voorstellingen had van de vroegere goddelijke toestand van de oude patriarchen, presenteerde hij zich als een door Jehova gezondene en deed allerlei onbegrijpelijke wonderen die voor het volk heel overtuigend waren, en dus volgde het volk hem zoals een kudde schapen de belhamel.
[9] Hij wist heel goed, dat de zee de eigenschap had om dagelijks tweemaal te stijgen en te dalen. Lang van tevoren had hij uitgezocht, op welke plaats men er doorheen kon gaan. De hele bocht heeft slechts een breedte van amper twee uur gaans. Als het water van de zee laag staat, komt er in het midden van de bocht een stuk vaste stenen grond vrij met een breedte van meer dan een uur gaans; deze is altijd drie uur lang geheel vrij van water en voor de reizigers een goede brug om over te steken als de zee niet door storm wordt opgestuwd. Als men snel loopt, kan men er zelfs in ruim een uur doorheen komen, waarna men zich dus langs de kortste weg direct in de Arabische woestijn bevindt, die men anders over land nauwelijks in vier tot zes dagen kan bereiken omdat de zee zich nog meerdere uren gaans over dit rif uitstrekt en tamelijk diep is.
[10] Mozes berekende dat heel knap, omdat hij als geen ander aan het hof van de Farao heel gedegen kennis bezat van dit gebied. Hij voerde zijn grote menigte snel over het rif naar de Arabische woestijn en de zeer ruwe bergachtige streken, waar waarschijnlijk niemand bezittingen had behalve misschien zijn schoonouders. Daarom was deze omgeving met haar andere wonderlijke natuurlijke eigenschappen hem beslist wel bekend, en onze profeet wist deze vast en zeker goed te benutten.
[11] Maar genoeg hierover; laten we nog even naar de Israëlieten kijken die de zee oversteken, en dan zien we ze als het ware op de vleugels van de wind juist aan het eind van de weg komen, wanneer de Farao, nu in woede en boosheid ontstoken, zijn leger het bevel geeft langs dezelfde weg de Israëlieten achterna te stormen. Als de Farao vroeger was gekomen, dan zou onze goede Mozes er zeker niet heelhuids vanaf gekomen zijn; maar Farao's aarzelende houding en het uit de weg ruimen van allerlei hindernissen hebben zijn leger opgehouden. Mozes kreeg een belangrijke voorsprong en ontkwam heel voorspoedig aan de vijand die hem achterna zat. Toen nu de Farao Mozes via hetzelfde rif achterna ging, begon de zee, toen hij net het midden van het rifbereikte, zoals gewoonlijk zeer snel te stijgen en met zijn golven het leger van de Farao te overspoelen, dat begrijpelijkerwijs zijn zekere ondergang daarin vond."
«« 151 / 276 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.