De genezingen van de zieken in de herberg

Jakob Lorber - Het Grote Johannes Evangelie (deel 8)

«« 112 / 220 »»
[1] Nadat Ik ze dit allemaal had meegedeeld herinnerde de waard Mij vol vertrouwen aan de oude zieke moeder en aan de zieke knecht en vroeg Mij aan hen te denken.
[2] Daarop zei Ik: 'Kijk, bij God zijn alle dingen mogelijk! Wanneer jullie geloven, zullen de beide zieken, zonder dat Ik hen aankijk of aanraak, alleen door Mijn wil en Mijn woord volledig genezen worden!'
[3] Toen zei de man: 'Heer en wonderbaarlijke heiland, ik geloof uw woorden! Want een man zoals u, vervuld met wijsheid en waarheid als een profeet, heeft zeker nog nooit een onwaarheid gesproken! Wanneer het niet zo zou zijn, zou u dat niet tegen ons gezegd hebben. Maar omdat u zo tot ons gesproken hebt, geloven wij ook zonder meer dat u onze beide zieken kunt genezen door de macht van uw wil en woord; en daarom vragen wij u om alleen door uw wil en door uw woord onze beide zieken te genezen!'
[4] Ik zei: 'Welaan, dan wil Ik dat de beide zieken ineens volkomen gezond hun ziekbed verlaten! Ga nu naar hen toe, geef hun wat te eten en te drinken om hen te versterken, en daarna moeten ze buiten wandelen! Maar zeg hun niet direct dat Ik dat voor hen heb gedaan; pas na het middagmaal zullen ze Mij nader leren kennen!'
[5] De kinderen, die dat ook gehoord hadden, zeiden direct: 'God in Zijn hemelen zij alle lof, omdat Hij de goede mensen, die volgens Zijn geboden leven, zo'n kracht en macht gegeven heeft! Nu is onze grootmoeder vast en zeker al helemaal gezond en onze brave en trouwe knecht ook!'
[6] Daarop gingen de kinderen samen met hun ouders direct het huis binnen naar de zieken en tot hun zeer grote verbazing troffen ze beiden volkomen gezond, fris en opgewekt aan.
[7] Beiden verklaarden eensgezind dat ze het idee hadden dat een helderwitte vlam zich als een bliksem over hen had uitgestort, waarna alle pijnen hen verlieten en zij zich heel goed en gezond voelden, en dat ze het gevoel hadden dat ze zo gesterkt waren, dat ze gevoeglijk hun bed konden verlaten.
[8] Toen zei de heer van de herberg, die een zoon was van de moeder die ziek geweest was: 'Er is een gast bij ons gekomen die zei dat jullie beter zijn geworden, het bed kunnen verlaten en spijs en drank tot je kunnen nemen om verder aan te sterken; verlaat dus gerust je bed, trek frisse kleren aan, en neem dan spijs en drank en eet en drink naar hartelust!'
[9] Na deze woorden stapten de beiden, die nu genezen waren, uit bed, kleedden zich aan en namen daarna spijs en drank tot zich. Daarop wilden ze de onbekende gast zien; maar de zoon maande hen tot geduld en zei tegen zijn moeder, dat zij de gast na het middagmaal wel zouden leren kennen. En daar namen beiden genoegen mee.
[10] Maar wij rustten uit onder de bomen en keken naar de mooie omgeving die, omdat deze herberg zich op een tamelijk hoge heuvel bevond, van hieruit bijzonder goed tot zijn recht kwam. Want een klein uur hier vandaan naar het zuidoosten lag Bethlehem met zijn oude ringmuren en torens op eenzelfde heuvel; slechts een dal met vele akkers, weiden en tuinen scheidde onze herberg, waar de hoofdweg naar Bethlehem langs liep, van de stad van David. Maar vanaf onze heuvel zag men nog een heleboel plaatsjes en ook alleenstaande burchten en hoeven, en naar het westen ook grote en goed verzorgde wijngaarden, en in de wijde, reeds blauw gekleurde omtrek waren hoge bergen te zien, die in hun majesteit een nog grotere bekoring aan de hele streek verleenden. Daarom is het begrijpelijk dat onze Romeinen, die grote vrienden waren van mooie streken en landschappen, er heel erg van genoten om naar deze omgeving te kijken en voortdurend vroegen wat dit of dat was, hoe het heette, aan wie het toebehoorde en hoe. die en die andere plaats was, en wat voor bijzonder gedenkwaardigs zich in die grotere plaatsen had voorgedaan.
[11] En Lazarus, de beide herbergiers en af en toe ook de een of andere leerling hadden genoeg te verklaren. De Romeinen waren dermate in het beschouwen van de omgeving verdiept, dat ze bijna vergaten dat de hoofdman uit Bethlehem al ongeveer een uur lang ter wille van hen hier was en in grote ongerustheid verkeerde over wat hij allemaal wel niet van de machtige gebieders te horen zou krijgen.
«« 112 / 220 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.