Boeken lezen en zoeken

Tekst:   Boek:Hfs:

147 resultaten - Pagina 10 van 10

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10
[13] Daar, daar, kijk eens - O jee, o jee - daar komt een andere in onze richting: die ziet er dusdanig uit, dat je met ontzetting geslagen wordt! Dat is het hoofd van een echte boa constrictor, alleen de lange ezelsoren zwakken de lelijkheid een beetje af. Die starre ogen, dat onophoudelijk heen en weer schieten van de tong! Bij de mond, bij de oren en door de neusgaten schiet bij iedere zichtbare ademtocht een dikke donkerbruine walm naar buiten! O, o, lieve vriend, dat is toch al te erg, dat is afschuwelijk! Net als bij de andere is ook bij deze het lichaam weer helemaal in orde. Als je het gloeien niet meerekent, zou je haar zelfs heel weelderig kunnen noemen. Alleen het hoofd, het hoofd, dat is verschrikkelijk! Om Godswil, dat is een lelijkheid die elke beschrijving te boven gaat!
Hoofdstuk 75: Martinus' verdere gadeslaan van de helse toestand van de dames van het H. Hart van Jezus - Borems desbetreffende toelichting - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[4] Want als iemand in zijn huis gedurende de nacht een licht wil aansteken, moet hij toch eerst de nodige voorzieningen treffen, waardoor hij licht kan doen ontstaan. Moet hij dan niet een met olie gevulde lamp gereed hebben en een goede betrouwbare vuuraansteker? Wat moet hij met de vuuraansteker doen en hoelang zal hij werk hebben, tot hij daaruit het gewenste licht tot stand zal brengen? Er zal toch een tijdje voorbij gaan vóór het licht is. En een paar handelingen zullen er aan vooraf moeten gaan en het doel van al deze voorafgaande handelingen zal tenslotte het licht zijn. Als het licht eenmaal is ontstoken, dan kan pas tot een ander vruchtbaar handelen in het licht worden overgegaan; daarvóór kan daarvan echter redelijkerwijs geen sprake zijn!
Hoofdstuk 127: Bij de gesloten zonnedeur - De verhouding van licht tot werkzaamheid - Gedragswenken voor de sfeer van de wijsheid - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[12] De vegetatie van de landstreken is buitengewoon weelderig. De voornaamste kleur van de planten is roodblauw, terwijl die van de bloemen gewoonlijk in wit/lichtgroen of wit/lichtblauw overgaat. - Heel verscheiden is de vegetatie hier echter niet, en nog minder rijk aan soorten; maar des te weelderiger en reusachtiger groeit daar alles, wat er maar op de bodem voorkomt.
Hoofdstuk 44: Het zesde gordelpaar, overeenstemmend met Uranus. Beschouwing van de planeet - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Maar des te meer zijn er zowel aan de noordelijke als de zuidelijke grens vulkanen en derhalve ook dikwijls kokendhete bronnen, ja soms zelfs heel hete beken, waardoor in dit land de temperatuur eveneens voor een aanzienlijk deel verhoogd wordt. Want ten eerste wordt de lucht verwarmd, die door deze vlakten en dalen stroomt, en zo kan er niet gauw sprake zijn van een koude wind; ten tweede worden daardoor echter ook het land, of liever de aarde, reeds van binnenuit verwarmd en krijgt het dus, zoals gezegd, een hogere temperatuur, waardoor het dan ook heel vruchtbaar wordt en overal de opmerkelijkste vruchten voortbrengt.
Hoofdstuk 54: Wonderbaarlijke plantengroei op de planeet Miron (Neptunus). Veranderlijkheid van de levensvormen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Zo groeit er bijvoorbeeld een vruchtboom heel weelderig tot een bepaalde omvang en hoogte van ongeveer honderd klafter, en wel tot een leeftijd van ongeveer twintig tot dertig Mironjaren - waarbij niet vergeten moet worden dat een Mironjaar bijna dertien van jullie maanden duurt en geen zonnejaar, maar een maanjaar is. Als zo’n boom helemaal volgroeid is, dan vindt er bij die boom van de ene dag op de andere een plotselinge verandering plaats. Ofwel hij verdwijnt plotseling uit het bestaan, en op de plaats van de boom ontdekt de onderzoeker een groot aantal geheel nieuwe insecten, ofwel de boom werpt zijn takken af, die zich ervan losmaken ongeveer zoals de bladeren van jullie bomen in de herfst, en nu brengt de stam volkomen andere takken voort en mettertijd ook heel andere vruchten. - Als de boom in insecten verandert, dan leven deze een tijd, maar alleen op de plaats waar de boom heeft gestaan; daarna sterven ze af en ontwikkelt zich uit hun gemakkelijk ontbindende molm binnen korte tijd een geheel nieuwe plantensoort, die evenwel absoluut geen verwantschap heeft met de voorgaande boom. - Jullie moeten niet aannemen dat bij zo’n vormverandering iedere keer dezelfde insecten tevoorschijn komen. Dat is daar veeleer afhankelijk van de steeds verschillende posities van de manen; vandaar dat zo’n te gronde gegane boom op verschillende momenten en verschillende plaatsen in verschillende soorten insecten kan overgaan, waaruit dan weer nieuwe planten kunnen ontstaan, ofwel kan de boom na het afwerpen van zijn takken al naargelang van de genoemde omstandigheden in verschillende andere boomsoorten overgaan.
Hoofdstuk 54: Wonderbaarlijke plantengroei op de planeet Miron (Neptunus). Veranderlijkheid van de levensvormen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Noach was immers óók geen god toen hij zijn beide zonen, die zijn schaamte bedekten, zeer vruchtbaar zegende! En evenmin was de oude blinde Isaäk god toen hij Jacob zegende en hem de bijnaam Israël gaf, hetgeen zoveel wil zeggen als: 'Uit u zal het volk Gods voortkomen!' Was die zegen dan soms ook een loze?
Hoofdstuk 9: De belofte van het Jezuskind aan de Romeinse rechter en de woede daarover van de hogepriester . Hoe de mens kan worden tot een levend woord Gods, zelfs tot een god in God. De beweringen van de hogepriester door Jezus met hantering van de volkscatechismus weerlegd. - Jakob Lorber - Drie dagen in de tempel
[13] De (uit het water) vrij geworden (vredes)geesten verenigen zich al spoedig met de geesten die uit de vrije sfeer van het licht komen. Ze trekken elkaar wederzijds aan en verbinden zich langs vaak zichtbare, maar meestal onzichtbare zogenaamde elektromagnetische weg, die beter de 'natuur-liefde-weg' kan worden genoemd; ze vallen dan in regen, hagel of sneeuw neer en maken de aarde vruchtbaar.
Hoofdstuk 10: Over aardschokken en weersverschijnselen - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[8] De nuttige werking van deze berg verhoudt zich net zo tot het hogere doel van zijn bestaan, als het vruchtbaar maken van het aard rijk door het vergaan van de zaden in de aarde -zich verhoudt tot de veelvoudig levende vrucht. Daaruit kun je al een beetje opmaken hoe hoog het geestelijke boven het natuurlijke nut van deze berg staat.
Hoofdstuk 31: Wezen en oorzaak van het gletscher licht - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[3] Deze meegevende steunpilaren worden in de ongevoelige aardkorst geleidelijk vaster, zoals ook bij de dieren het kraakbeen langzamerhand vaster wordt, en tenslotte helemaal in stevige beenderen overgaat. Deze vaste beenderen van de aarde zijn hier en daar aan de oppervlakte van de aarde als oergesteente zichtbaar onder de naam oerkalk, ook graniet, somtijds kwarts. Deze steensoorten worden echter - naarmate ze hoger liggen - des te meer gemengd, dus ook onzuiverder, grover, harder en brosser. Haar uitlopers zijn gewoonlijk de hoge oergebergten, die zich in alle delen van het aardoppervlak heel duidelijk van de andere, later gevormde gebergten onderscheiden door vorm, hoogte en massa. De andere gebergten zijn later verschenen en hun wijze van ontstaan is jullie al bekend, evenals het feit, dat onder deze gebergten en ook onder andere landstreken zich onderaardse waterbassins bevinden die weer - wat jullie bekend zal zijn door speciale zuilen worden ondersteund, d.w.z. de overkapping boven deze bassins, opdat ze niet op een of andere manier zullen instorten en daardoor een groot stuk vruchtbaar land in een zee zou veranderen, wat reeds hier en daar is gebeurd.
Hoofdstuk 19: De voelende huid van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[4] Mozes schrijft daarover, wanneer hij zegt in 1 Gen. 1 vers 11-13. God zeide: Dat, de aarde uitschiete grasscheutjes, kruid, zaad zaaiende, vruchtbaar geboomte, dragende vrucht naar zijn aard, welks zaad daarin zij op de aarde: en het was alzo. En de aarde bracht voort grasscheutjes, kruid, zaad zaaiende naar zijn aard en vruchtdragend geboomte, welks zaad daarin was naar zijn aard: en God zag dat het goed was. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest, de derde dag. Dit is juist en zuiver beschreven; maar het ware begrip, de diepere be­tekenis blijft verborgen in de woorden en is nooit door de mensen be­grepen. Want de mens heeft sedert de tijd van zijn val, nooit het aller­innerlijkste der dingen kunnen begrijpen, zoals daar in de Hemelse ge­boorte. Want zijn verstand was gevangen in de uiterlijkheid der dingen en heeft niet in de Hemel kunnen schouwen en de innerlijke geboorte niet kunnen waarnemen, welke niettegenstaande dat toch ook in de verdorven aarde, ja overal tegenwoordig is. Ge moet niet denken, dat God iets nieuws hier heeft geschapen, dat er voorheen niet was; wanneer dat het geval was, zo zou er een andere God geweest zijn, hetgeen toch niet mogelijk is. Buiten deze eeuwige God bestaat niets en ook de poorten der hel bestaan niet buiten deze eeuwige God. Er is slechts een afschei­ding, een vijandschap ontstaan tussen de liefde, die in het licht staat en de boosheid, die in de duisternis ligt en zij beiden kunnen elkander niet begrijpen, hoewel ze als één lichaam zijn. De Salniter, waaruit de aarde ontstaan is, is er van eeuwigheid al ge­weest en was besloten in de zevende oergeest, welke de natuurgeest is; de andere zes Oergeesten brachten voortdurend de zevende oergeest tot leven en zij worden ook zelf door hem omsloten; zij zijn de kracht en het leven geweest van de zevende oergeest, zoals de siderische geboorte dat was in het vlees.
Hoofdstuk 21: Over de derde dag. - Jacob Boehme - Aurora of morgenrood in opgang
[17] Dat lichaam en ziel ten dage der opstanding wederom verenigd zullen worden, kunt ge zien bij het ontstaan der aarde. Want de Schepper sprak: Dat de aarde voortspruite gras, kruid en vruchtbaar geboomte, een ieder naar zijn aard. En zo geschiedde het, en zoals er voor de tijden des toorns Hemelse gestalten en vormen geweest waren, zo ont­stonden er nu aardse vormen. Alles werd, bij het grote oproer des duivels, door het Woord omsloten, dit alles is, naar Zijn eigen wezen tot openbaring gekomen. Was er op dat tijdstip roof en moord, zo zal dit op de jongste dag ook het geval zijn in nog sterker mate. Waar de siderische geboorte der aarde in de liefde staat en de uiterlijke geboorte aan de dood is onderworpen, daar zal dit ook zo blijven en het leven en de dood zullen gescheiden blijven. Waar zou de ziel des mensen ten dage der wederopstanding liever vertoeven, dan in haren Vader, dan in het lichaam, dat haar heeft doen geboren worden. Het dierlijke lichaam wordt teniet gedaan, maar de kracht houdt stand en daaruit komen voort schone bloemen, die evenwel in het vuur verbrand worden; niettemin ligt de kracht verborgen in de vier elementen en de ziel is er mee van één hoedanigheid.
Hoofdstuk 21: Over de derde dag. - Jacob Boehme - Aurora of morgenrood in opgang
[48] In deze beweging wordt het weder vet en weelderig, het neemt toe en breidt zich uit en de grootste diepte wordt zeer vreugdevol geboren uit het hart van de geest, alsof het een Engelachtige triomftocht wilde aan­vangen, en zich in Goddelijke kracht en vorm, volgens het recht van de Godheid, eindeloos vertonen. En daardoor verkrijgt het lichaam zijn grootste sterkte en kracht en het lichaam kleurt zich in de hoogste glans en houdt zijn zuivere schoonheid in ere. En als het nu vlug gemaakt wordt, dan heeft het zijn echte kracht en kleur, er ontbreekt niets aan; alleen dit, dat de geest zich met zijn lichaam niet tot het licht opheffen kan, het moet een dode steen blijven. Of hij nu al veel krachtiger is dan andere stenen, nochtans blijft het lichaam in de dood.
Hoofdstuk 22: Over het ontstaan der sterren en over de schepping van de vierde dag. - Jacob Boehme - Aurora of morgenrood in opgang
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10