9982 resultaten - Pagina 16 van 666
... 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 ...
[15] Zie, als je over Gods grote ordening wilt spreken, dan moet je verder zien dan alleen maar de smalle ruimte van jouw werkterrein!Hoofdstuk 74: Martinus' kritiek op de aard van het kwaad - Borems toespraak over de goddelijke ordening van het leven - 'Goed' en 'kwaad' als de beide tegenpolen in God en in de schepping - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[20] BISSCHOP MARTINUS zegt: 'Ja, broeder, ja, er zal zeker een grote losmaking moeten komen, waarbij er voor de hemel zeker weinig goede graankorrels, maar voor de hel ontzettend veel waardeloos kaf zal vrijkomen. Maar nu weer goed naar de zich voor ons afspelende scène gekeken!
Hoofdstuk 82: Het optreden van de dames van het H. Hart van Jezus - De helse storm op zee - Het vangen van het stormgespuis in een zak – Borems toelichting - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[1] Na deze woorden komen nu alle honderd blijmoedig van achter de afscheidingswand tevoorschijn en verbazen zich over de grote pracht en ruimte van de zaal. In het zuidelijk deel daarvan bevinden zich duizend eerdere gasten met nog enkele andere honderden, die tijdens de innerlijke bewerking van de monniken en nonnen mede gered werden.
Hoofdstuk 93: Pijnlijke weerziensscène onder de Chinezen - Het verhaal van de verraadster - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[3] MARTINUS zegt tegen de drie ook buitengewoon mooie mannen: 'Lieve, mooie vrienden, maken jullie je om deze drie dochters vooral geen zorgen. Want zij zijn bij mij in veel betere handen dan in die van jullie, die alleen maar wijsheid, en in deze wijsheid ontzettend weinig liefde hebben. Ik leer hen nu liefhebben en begrijpen wat liefhebben is. En dat is de wil van de grote God, die in Zichzelf de allergrootste, hoogste en zuiverste liefde is. Ik zeg, dat moeten ook jullie leren, dan zullen jullie eveneens hoger kunnen komen en niet steeds zowel lichamelijk als geestelijk in deze wereld van jullie blijven. Ik zal deze dochters opnemen in mijn huis. Maar jullie zal ik niet opnemen, als je niet kunt liefhebben. Zullen jullie echter ook in staat zijn om lief te hebben, dan is ook voor jullie een plaatsje te vinden!'
Hoofdstuk 141: Dreigende houding van de drie zonnemannen - Martinus' krachtige weerwoord - Gehoorzaamheid van de drie zonnemannen op aanraden van hun geesten - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[1] Bij deze beschrijving staan DE DRIE ZONNE DOCHTERS weer op en zeggen: 'O verheven vriend en meester van grote wijsheid! Als de grote God Zijn toekomstige kinderen zo behandelt, dan geven wij niets voor een dergelijk kindschap! Want als er dan misschien één uit duizenden door een ontzettend zelfverloochenend leven met het zo hard en moeilijk verworven kindschap alle bekwaamheden van de Allerhoogste zou hebben bereikt, dan zijn deze toch niets tegenover een dergelijk lijden! En driemaal niets, omdat ze alleen diegene ten deel vallen, die zijn hele leven lang zo goed mogelijk alle denkbare ellende geduldig heeft doorstaan.
Hoofdstuk 147: Kritiek van de drie schoonheden over het kindschap Gods op de aarde vol ontberingen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[5] MARTINUS zegt bij zichzelf: 'Maar dan wel ternauwernood! Want jullie zijn nu ontzettend bekoorlijk! De lichtste aanraking van een arm zou iemand als ik immers ogenblikkelijk in zo'n grote extase brengen, dat men uit brandende wellust als een opgeblazen kikker meteen uit elkaar zou kunnen springen!
Hoofdstuk 153: Geruststellende woorden van de drie zonnekinderen - Martinus opnieuw in verzoeking - De vrouwen van de aarde in harmonie met de vrouwen van de zon - Het bevel van de Heer om in de woningen van de zonnedochters te trekken - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[11] Omdat echter de volmaakte zonneplaneet met zijn buitengewoon grote ruimte in staat is een buitengewoon groot aantal menselijke wezens op te nemen, mag het jullie echt niet verwonderen, wanneer Ik jullie vertel dat de mensen op de zon bij elkaar een duizend keer zo grote ruimte innemen dan alle mensen van de planeten, manen en kometen, die rond de zon cirkelen, bij elkaar; en dan gaan we er nog vanuit, dat het ruimtelijke volume van het lichaam van een individuele zonnemens niet groter zou zijn dan dat van een mens op jullie planeet.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Op welke manier alle zonnen bij elkaar en iedere zon op haar beurt zo gaan stralen, dat het licht van een zon op het luchtoppervlak van een andere zon weerspiegeld wordt, zal jullie eveneens door een gemakkelijk te begrijpen voorbeeld meegedeeld worden. Stel je een kamer voor, waarvan de muren enkel van gepolijst spiegelglas zijn, dat reeds van een metaallegering voorzien is en derhalve een volkomen zuivere spiegel vormt. Stel je bovendien de ruimte van deze kamer nog voor als volkomen rond, en wel zo, alsof de kamer een grote, holle bol was. Hang deze kamer of veeleer deze holle spiegelbol nu vol met allerlei grote en kleine spiegelglad gepolijste glazen of metalen bollen. Breng echter precies in het midden van deze holle ruimte een kroonluchter aan, die een sterk licht heeft. Wanneer dat allemaal gedaan is, kijk dan naar al die gepolijste bollen, die in deze holle ruimte hangen, en zie hoe ze allemaal zonder uitzondering van alle kanten zo verlicht zijn alsof het uit zichzelf stralende lichamen waren. - Waar komt dat eigenlijk door?
Hoofdstuk 5: De uit zichzelf stralende hoofdmiddenzon. Het spiegellicht van de ondergeschikte zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Waar bestaat de materie eigenlijk uit? Jullie weten, dat de materie niets anders is dan een gevangenschap van het geestelijke ofwel de geesten. Maar reeds op aarde komen er door het tegen elkaar slaan van twee stenen dikwijls verscheidene streng gevangen geestelijke potenties tot uitbarsting. En waar in het inwendige van de aarde de druk van buitenaf te machtig wordt, doen zich ook direct of tenminste na niet al te lange tijd zulke hevige explosies voor, dat door de vurige activiteit daarvan dikwijls gehele, grote bergen en uitgestrekte landstreken in stukken gebroken en verwoest worden; en als jullie de oorzaak ervan willen achterhalen, zullen jullie een ruimte van nauwelijks meer dan enkele kubieke klafter vinden, waarin de in de materie ingesloten geestelijke potenties te sterk in verdrukking waren geraakt, hun barrières vernield en een uitweg gezocht hebben en toen op deze manier tevens een grote massa geesten tot een uitbarsting hebben gedwongen. - Wanneer zoiets dan met de aarde en op en in de aarde het geval is (wat hier evenals reeds eerder in een vergelijkende uitleg als conclusie werd vastgesteld), draag deze miniatuur-omstandigheid van jullie aarde dan nu eens over op de centraalzon. Daar zullen jullie zien, wat voor verdrukkingen de daarin gevangen geesten constant moeten verdragen, en wel om de erbarmende reden, dat zij als machtige gevangenen ook weer voortdurend door de machtige druk tot leven worden gewekt.
Hoofdstuk 7: Het eigen licht van de zonnen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Direct aan het begin hebben jullie gehoord, dat de aardbodem van de zonneplaneet niet zo hard en stug is als bijvoorbeeld die van jullie aarde; maar hij is overal als het ware elastisch, met name in de richting van de evenaar. Maar stel nu eens, dat de bodem daar even stug en derhalve gemakkelijk breekbaar zou zijn - wat zou er dan wel niet gebeuren als gevolg van de buitengewoon grote slingerkracht, met name aan de evenaar van de zon? - Niets anders, dan dat daardoor de ene berg na de andere en het ene stuk land na het andere met de grootste heftigheid van het oppervlak van de zon de oneindige ruimte in geslingerd zouden worden. Maar omdat de aardbodem van de zon zo taai is, is dat niet mogelijk, ook al zou de beweging nog eens zo snel zijn als nu.
Hoofdstuk 8: Oorzaak en wezen van de zonnevlekken - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Desalniettemin hebben de vele duizenden miljoenen mensen, die alleen in deze gordel wonen, toch buitengewoon veel ruimte, want één zo’n enkele heuvelrug van de zon heeft met zijn uitlopers niet zelden een veel grotere oppervlakte dan bij jullie Azië, Afrika en Europa bij elkaar. Daarom hoeft men zich ook absoluut geen zorgen te maken over de ruimte van de zonnebewoners. Bovendien zijn ook deze zonneheuvels absoluut niet te vergelijken met jullie aardse heuvels; want ondanks dat het ‘heuvels’ zijn, verheffen ze zich toch zeker nog vijf tot tien mijl boven de vlakte, wat het tienvoudige van de hoogte van jullie allerhoogste bergen op aarde bedraagt. Daarom is het uitzicht vanaf zo’n heuvel voor jullie begrippen ook werkelijk onbeschrijfelijk prachtig; want de buitengewoon verscheiden groepering van de grensgebergten, de grandioze woongebouwen van de mensen die op de heuvel wonen, en de grote, afwisselende verscheidenheid van de vegetatie, de tot in de wijde omtrek glanzende waterspiegel, de talloze verschillende kleuren van de dingen en met name de buitengewoon majestueuze en schitterend aangelegde leertempel maken het uitzicht vanaf zo’n heuvel zo buitengewoon prachtig, dat het werkelijk tot in het voor jullie onbegrijpelijke boven al jullie begripsvormen verheven is.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[32] Kijk daar heel in de verte, hoe daar weer een groot aantal grotere en kleinere lichtkogels in de wijd uitgestrekte watervlakte terugvallen. Maar richt jullie blik ook omhoog van de zon naar de oneindige ruimte, en zie hoe ook het zichtbare firmament door talloze ‘vallende sterren’, zoals jullie ze genoemd hebben, in alle richtingen doorkruist wordt. En zie verder nog hoe er van de krater, die zo wijd is dat hij vele planeten kan omvatten, enorme rook- en wolkenzuilen opstijgen die met grote snelheid weggolven - naar ver verwijderde planetengebieden!
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[29] De ingang van dit gebouw is eveneens niet gelijkvloers aangebracht, maar midden in een smalle zijde van dit gebouw is eveneens een geweldig bordes geplaatst, waar men via verscheidene trappen komt. Het bordes zelf is een tamelijk grote, vierkante ruimte, voorzien van een dak, dat op verscheidene vierkante, witte zuilen rust. Via dit bordes komt men eerst bij een twintig klafter hoge toegangsdeur (die eveneens open- en dichtgedaan kan worden). Binnen in het gebouw loopt dit bordes (dat binnen het gebouw breder is dan buiten) ongeveer twintig klafter gelijkvloers door; daarna pas leiden twee trappen naar beneden het eigenlijke gebouw zelf in.
Hoofdstuk 27: Woonhuizen en gemeenschappelijke nederzettingen op het eerste paar nevengordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] De reden, waarom deze planeten in zekere zin verlaten in de hemelruimte rondzweven, is het vroegere uiteenvallen van een vroegere planeet26 in vier stukken - bij welke gebeurtenis vele, zeer grote stukken in de grote kosmische ruimte verstrooid werden, waarvan er verscheidene behoorlijke grote stukken op vrijwel alle planeten en ook op de zon zelf vielen. Toch bleven er op deze wijze vier stukken27 als afgeronde planeten met hun wateren achter op de plaats waar ze uiteen waren gevallen, en deze kregen een nieuwe richting in hun baan rond de zon.
Hoofdstuk 35: De zuidelijke gordel van het derde gordelpaar - overeenstemmend met de asteroïden - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[25] Kijk, het is dus weer een andere maatschappelijke regel, die inhoudt, dat er tussen de omheinde grondgebieden altijd een behoorlijke ruimte voor de dieren wordt overgelaten, en dat ieder grondgebied rondom zeven ingangen moet hebben, die op dezelfde gemaakt zijn als de zogeheten wildroosters bij jullie omheiningen, waar alleen de grote mensen hun voeten op kunnen plaatsen, maar een dier absoluut niet.
Hoofdstuk 40: Planten- en dierenwereld op het vierde gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon