368 resultaten - Pagina 19 van 25
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25
[12] Daar is de bodem zacht en zacht de wijde velden,Hoofdstuk 0: Gedicht en voorwoord - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Want op een planeet, zoals bijvoorbeeld jullie aarde er één is, moet een van een levende kiem voorzien, grover zaad eerst in de aardbodem verteren en door deze daad het hulsje aarde, dat het omgeeft, dwingen om mee te verteren of veeleer zacht te worden, opdat de vrij geworden, levende kiem weldra uit deze zacht geworden hulsje aarde de bij hem passende etherische voeding kan opzuigen. Daarna moet hij echter een groot aantal wortels tussen de aardehulsjes in drijven, deze daardoor zacht maken en ze dan door zijn toenemende volume hardnekkig kapot drukken, om zodoende de verdere noodzakelijke voeding voor zijn plantengroei te verkrijgen.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] De aardbodem van jullie planeet is dood, hard, steenachtig, en niet in staat om zonder het licht van de zon iets voort te brengen. De aardbodem van de zon daarentegen is zacht en mild, niet steenachtig en niet zanderig, maar hij is zo zacht als het vlees van een mens. Ofwel, opdat jullie het nog beter begrijpen: hij is vrijwel overal elastisch, zodat niemand, die eventueel op de grond zou vallen, zich pijnlijk zou kunnen bezeren; want het zou zijn alsof hij op een met lucht gevuld kussen viel. Bij deze gesteldheid is de aardbodem echter niet zo taai zoals bij jullie bijvoorbeeld het zogenaamde ‘gummi elasticum’, maar hij is heel los, en hij is niet alleen in zijn geheel zo elastisch, maar reeds in de kleinste delen ervan, die op zichzelf louter met de werkelijke levensether gevulde hulsjes zijn.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[9] Is dat ook noodzakelijk op de volmaakte zonneplaneet? - Kijk, wat dat betreft is er een groot verschil. Omdat de aardbodem van deze planeet zo zacht, teer en mild is, grijpen de bij een plant behorende delen zonder zaad al rechtstreeks in de aarde zelf en schieten ze boven die aarde op als talloze, zeer uiteenlopende en nuttige gewassen, waarvan de schoonheid, kwaliteit en nuttigheid al het voorstelbare op alle andere planeten even veelvuldig overtreft als de zon met haar licht en haar grootte boven al deze kosmische kinderen van haar uitsteekt.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] De bewoonbare strook of veeleer gordel van de zon aan beide zijden van de evenaar heeft gemiddeld een bewoonbare breedte van iets meer dan 20.000 mijl. Deze gordel is tegelijkertijd ook het best bewoonbare gedeelte van de hele zon, en iedereen kan er doorheen trekken en reizen. De bodem van deze gordel is overal zo zacht als een kussen; vandaar dat niemand zichzelf ook maar de minste schade kan berokkenen, als hij op de grond valt.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[18] De grond ziet er uit alsof hij van donker gepolijst, doorzichtig goud was, of ongeveer zoals bij jullie een zeer mooi gepolijste topaas er uitziet; alleen is de grond niet zo hard, maar helemaal elastisch zacht.
Hoofdstuk 14: De woonhuizen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[20] De kubusvormige voetstukken, die met hun oppervlak meer dan een halve klafter aan alle kant buiten de piramide steken, worden als rustbanken gebruikt. Wanneer het namelijk tijd is om te rusten, gaan de leerlingen naar deze plaatsen en rusten daar naar behoefte uit. Deze rustbanken zijn buitengewoon zacht elastisch, ongeveer zoals een luchtkussen. De piramideachtige leuning is net zo zacht elastisch. Maar al zit iemand er nog zolang op, dan maakt hij er toch nergens een blijvende kuil in; maar wanneer hij opstaat is alles weer mooi in orde, zowel de bank als de leuning.
Hoofdstuk 18: Een eenvoudig type tempels op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Rond iedere zuil zijn op de vloer van het huis heel aangename en zacht gepolsterde ronde banken aangebracht.
Hoofdstuk 27: Woonhuizen en gemeenschappelijke nederzettingen op het eerste paar nevengordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Wat in de eerste plaats de grootte van de man betreft: hij is niet zelden van zijn voeten tot zijn kruin honderd klafter groot. - Wat voor kleur heeft hij? - Zacht wit, dat wil zeggen enigszins naar blauw overgaand, ongeveer zoals de kleur van een amethist; maar natuurlijk veel lichter van kleur. Hier en daar komt die lichaamskleur zelfs op jullie aarde voor, en wel met name bij de bergvolken van de Kaukasus in Azië, waar ook bijzonder teer gevormde vrouwen een soortgelijke kleur hebben, met name in de tijd dat de frequent voorkomende gletscherlucht over hen heen waait. Zo is ook de kleur van de bewoners van deze vierde gordel.
Hoofdstuk 36: Het vierde paar zonnegordels - overeenstemmend met de planeet Jupiter. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Ook al komen deze geesten van de vroegere zon nog zo grondig verlicht en doorgloeid aan op deze tweede zon, de oercentraalzon, toch komen ze zichzelf enkel voor alsof ze nagenoeg helemaal donker en volkomen zonder licht zijn. Daarom worden ze hier weer van niveau naar niveau binnengeleid en door de daar heersende geesten weer zo doorstraald, dat ze daardoor in staat raken weer naar een nog dieper gelegen en vrijwel eindeloos veel grotere centraalzon op te stijgen. Deze zon is tevens de laatste materiële voorbereidende school voor de eigenlijke hemel, die het oorspronkelijke thuis is van alle volmaakte geesten. Maar op deze laatste en tegelijk ook allergrootste middenzon van een hulsglobe bestaan er zeer veel niveaus, die de geesten, voorzien van een etherisch lichaam, moeten doorlopen voordat ze pas in staat raken opgenomen te worden in de geestelijke zonnenwereld, die de hemel heet. Dat is dus in enkele woorden de weg voor de op de zon volmaakt geworden geesten.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Tenslotte toont de leider hem heel dicht bij het brandende struikgewas nog een iets grotere tempel, die voortdurend met de helderste vlammen brandt; de vlammen hebben, met name wanneer men er steeds dichter bij komt, een zo indringende lichtstraling, dat ze zelfs voor het buitengewoon aan licht gewende oog van een zonnebewoner onverdraaglijk wordt. Daarom neemt de leider voor dat doel ook altijd al een passende sluier of liever een oogbedekking mee, waardoor de gast dan het buitengewoon sterke licht van de vlammen van deze tempel kan verdragen. Maar hoe helder deze vlammen ook zijn, toch branden ze niemand die er in de buurt komt (vanzelfsprekend: op waardige wijze!), maar ze waaien slechts zacht koelend om hem heen als een lauwe westenwind.
Hoofdstuk 22: De allerheiligste, zogenaamde brandende tempel. Diepere inwijding in de geheimen van de menswording van God en het kindschap Gods. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Wanneer zo’n dienaar dus tijdens zijn levenslange ambtsbeoefening zo’n district herhaalde malen doorkruist, rijst de vraag, op welke manier hij reist? - Dan zeg Ik, zoals ook jullie plegen te zeggen: enkel op de manier van de apostelen17. Hierbij kan alleen nog opgemerkt worden, dat het te voet gaan op de zon ten eerste veel gemakkelijker is dan op een planeet, omdat de aardbodem overal zacht en elastisch is. Ten tweede echter zijn de zonnebewoners, hoewel ze op deze gordel bijna twee keer zo groot zijn als jullie, toch veel lichter, omdat hun lichamen veel etherischer of in zekere zin fijnstoffelijker zijn dan die van jullie. Bovendien komt het de voetgangers op de zon nog heel goed van pas, dat ze zich door hun krachtige wil buitengewoon sterken en zich als gevolg van die sterking te voet veel sneller van de ene naar de andere plaats kunnen bewegen dan de snelst vliegende vogels bij jullie op aarde. Om die reden is het voor een zonnebewoner heel gemakkelijk om een berg, die naar jullie maatstaven verscheidene uren gaans hoog is, in twee, drie tot vier minuten te beklimmen.
Hoofdstuk 23: God de Vader Zelf als leider. Gezinsleven, huwelijk en voortplanting op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] De rest van het lichaam van de vrouw is, zoals gezegd, buitengewoon fijn en zacht en heeft doorgaans welgevormde rondingen. Het haar van de vrouw is van nature verblindend wit, terwijl de kleur van de huis er precies zo uitziet als wanneer jullie een bleek rozenblaadje zouden pakken en de zon daar doorheen laten schijnen. Want ook op deze gordel hebben de mensen een eigen licht; en wanneer een vrouw van deze gordel ‘s nachts op één van jullie bergen zou staan, zou zij nog een behoorlijk grote omtrek heel goed verlichten, echter niet met wit, maar wat haar lichaam aangaat met een bleek roodachtig licht. Alleen met haar haren zou zij een heel intens wit licht tonen, dat jullie zowel ‘s nachts als overdag niet met open ogen zouden verdragen.
Hoofdstuk 26: Over uiterlijke en innerlijke schoonheid. Meer bijzonderheden over gestalte, kleding en levensgewoonten van de mensen op het eerste paar nevengordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Hoe is hun gezicht gevormd? - Hun gezicht is absoluut mannelijk, dat wil zeggen: het is geen tronie, zoals er onder de mannen op aarde zoveel zijn; maar voor het overige meer afgerond en zachter dan bij het mannelijke geslacht op jullie aarde. De lippen zijn geprononceerd, dus ook de mondhoeken. De kin steekt tamelijk ver vooruit, is echter niet scherp gemarkeerd, maar is meer zacht afgerond en doorgaans baardeloos. Het rijkelijk aanwezige hoofdhaar is lang en heeft een donkerbruine kleur; ook de wenkbrauwen en de oogleden hebben die kleur. Het voorhoofd is hoog en bij de haren buitengewoon wit. De oren staan in een goede verhouding tot de overige delen van het gezicht, en zo ook de neus.
Hoofdstuk 36: Het vierde paar zonnegordels - overeenstemmend met de planeet Jupiter. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] De mensen van deze gordel behoren tot de allerzachtste, die er maar op de zon of een andere planeet wonen; ja, hun gehele gedrag heeft zo’n zacht en deemoedig karakter, dat jullie je daar absoluut geen voorstelling van kunnen maken.
Hoofdstuk 38: Karakter en manier van leven van de bewoners van het vierde gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon