384 resultaten - Pagina 24 van 26
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26
[29] Ook zou jullie wil zo verzwakt raken, dat jullie nooit met dezelfde wilskracht je tuinen en akkers zouden kunnen bewerken. Jullie zouden je dan slechts met die planten tevreden moeten stellen die zaad hebben en zich door middel daarvan voortplanten. Dan zouden jullie niet zoals nu voortdurend rijp voedsel aan de grond van jullie aarde kunnen onttrekken, doch bang en dikwijls heel ongeduldig de tijd moeten afwachten, waarin de een of andere vrucht tot rijpheid zou willen komen.Hoofdstuk 183: De ontvangstgroet van de zonnemensen aan de Heer – Diens toespraak tot de zonnewijzen - Deemoed als middel tot verlossing van de lichte last der nieuwe levensregels voor de schepselen - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[17] Zie, voor een mug zul je al gauw en gemakkelijk voldoende voedsel vinden, maar niet zo gemakkelijk voor een olifant en nog minder voor de reusachtige leviathan die brokken zo groot als een berg nodig heeft om verzadigd te raken!
Hoofdstuk 192: Martinus' verstandige antwoord aan Satan - Satan antwoordt op Martinus' voorstellen vanuit zijn grootheidswaan - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[12] Als nu echter iemand zou vragen: Waarom is die weg eigenlijk zo lang? - dan ligt het antwoord ook al klaar. Want zulke geesten hebben immers deze weg ook trapsgewijs afdalend vanuit de laatstgenoemde, binnenste, allergrootste centraalzon afgelegd en hebben op ieder zonneniveau nog meer materiële dingen in zich opgenomen. Om die reden moeten ze nu deze weg weer terug afleggen, om daarop van niveau tot niveau het laatste materiële atoom af te leggen, totdat ze dan pas in staat raken weer volmaakt en voor alle eeuwigheden der eeuwigheden over te gaan naar de werkelijke, allerzuiverste, hemelse zonnenwereld.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Elk van deze dakspanten heeft, al naargelang de doorsnede van de ronding groter of kleiner is, ook relatief grotere of kleinere afmetingen; dat wil zeggen: als de doorsnede van de ronding van het hele huis kleiner is, dan hoeven de dakspanten ook niet zo lang te zijn om elkaar bovenaan in de genoemde vorm te kunnen raken.
Hoofdstuk 14: De woonhuizen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Omdat cirkels elkaar echter maar op één punt kunnen raken, komt het voor dat er tussen drie of vier aan elkaar grenzende stukken grond een vrije, niet bezette ruimte ontstaat. Kijk, op deze vrije, niet bezette ruimten worden dan de ambtshuizen gebouwd.
Hoofdstuk 17: Scholen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[72] Wie echter zijn innerlijk tot leven wekt en zijn zielekrachten verenigt met de goddelijke geestvonk in zichzelf, heeft deel aan het kosmische bewustzijn van de geest. Vanuit dit ‘blikveld van God’ ontstonden alle geschriften van Lorber, die de diepste dingen raken en die wetenschap en religie tegelijk zijn. En zo mag iedere lezer van ‘De natuurlijke zon’ een blik werpen in die wondere wereld, die middelaarster van leven is voor alles, wat binnen haar bereik beweegt en ademt. Hoe armzalig is daarbij vergeleken toch de moderne wereldbeschouwing met haar ‘dode’ hemellichamen en gloeiende gasbollen temidden van een ijzige kosmische ruimte! En hoe aanmatigend is de mens, die alleen aan zijn aardbol leven en bewoonbaarheid toekent!...
Hoofdstuk 0: Gedicht en voorwoord - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Ook al komen deze geesten van de vroegere zon nog zo grondig verlicht en doorgloeid aan op deze tweede zon, de oercentraalzon, toch komen ze zichzelf enkel voor alsof ze nagenoeg helemaal donker en volkomen zonder licht zijn. Daarom worden ze hier weer van niveau naar niveau binnengeleid en door de daar heersende geesten weer zo doorstraald, dat ze daardoor in staat raken weer naar een nog dieper gelegen en vrijwel eindeloos veel grotere centraalzon op te stijgen. Deze zon is tevens de laatste materiële voorbereidende school voor de eigenlijke hemel, die het oorspronkelijke thuis is van alle volmaakte geesten. Maar op deze laatste en tegelijk ook allergrootste middenzon van een hulsglobe bestaan er zeer veel niveaus, die de geesten, voorzien van een etherisch lichaam, moeten doorlopen voordat ze pas in staat raken opgenomen te worden in de geestelijke zonnenwereld, die de hemel heet. Dat is dus in enkele woorden de weg voor de op de zon volmaakt geworden geesten.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[18] Wat zou er met dit lichaam gebeuren, wanneer men het deze zeer noodzakelijke, uiterlijke, etherische waterhuid zou afnemen? - Er zou precies hetzelfde mee gebeuren - en dus tenslotte ook met ieder afzonderlijk deel van dit grote zonnelichaam - als wat er zou gebeuren met een oog, wanneer men daar het uiterlijke hoornvlies van weg zou nemen, of van een ei de schaal, of van een plant de hele uitwendige bast, of van een dierlijk lichaam de huid of tenslotte van een planeet de uiterlijke korst. Datzelfde zou, zoals gezegd, het geval zijn bij een heel zonnelichaam, doordat het voor een deel zou vervloeien, voor een deel verdorren, voor een deel in het oneindige verstrooid raken, tenslotte helemaal ophouden te bestaan en zou vergaan. - Zo hebben we nu dus het bewijs geleverd, dat zo’n hulsglobe er als een volmaakt zonnelichaam noodzakelijkerwijs moet zijn en derhalve ook een innerlijk drijfveer, een hart of een algemene centraalzon moet hebben. En laat onze kritiserende natuuronderzoekers nu nog maar eens een poging doen deze theorie ook als een hypothese van geslaagde dichterlijke geaardheid af te schilderen.
Hoofdstuk 6: Het etherische, omvattende omhulsel van hemellichamen en stelsels van hemellichamen. De grootste verzameling hemellichamen: een hulsglobe - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Ook al hebben de bergwanden hier en daar nog een zodanige helling, dat ze met grote moeite en inspanning beklommen zouden kunnen worden, dan hebben de hoge bergen van de zon toch de eigenschap dat ze, hoe hoger ze oprijzen, ook steeds sterker wit glanzend worden, wat niet te verdragen is. De oorzaak hiervan is, dat naarmate de wanden van zulke bergen hoger zijn, ze door het ronddraaien van de zon ook blootgesteld zijn aan een des te sterkere druk van de zonnelucht; daardoor raken hun hulsjes, die het geestelijke omvatten en waaruit eigenlijk al hun materie gevormd is, eveneens in een des te heviger reagerende trilling die zich wil uitbreiden, en zoals jullie al weten is deze trilling ook de oorzaak van de steeds feller wordende eigen uitstraling.
Hoofdstuk 10: De middengordel van de zon. Landschap en bewoners daar. Uitbarsting van een zonnegezwel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Hoe zien ze er dan uit? - Stel je een ronding voor van ongeveer vijftig tot honderd klafter in doorsnee. Op deze ronding staan om de twee klafter, in jullie afmetingen, vierkante zuilen, waarvan iedere zuil minstens twintig klafter hoog is en een klafter in doorsnee meet. Bovenaan is op iedere zuil een zitting of kapiteel aangebracht, zoals jullie gewoonlijk zeggen, rond van vorm en met het mooiste draaiwerk versierd. Over de kapitelen zijn massieve dwarsbalken gelegd, die over de hele ronding de zuilen aan de bovenkant met elkaar verbinden. In de buurt van iedere zuil is boven de dwarsbalk een dakspant aangebracht, en alle dakspanten zijn van daar af zodanig schuin gezet, dat ze elkaar helemaal bovenaan raken in de vorm van een vierkant piramide.
Hoofdstuk 14: De woonhuizen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Waarin onderscheidt de woning van een ambtsdrager zich nu van die van een ander mens, die geen ambtsdrager is? - Die onderscheidt zich alleen maar hierin, dat de weg daar vandaan linea recta, zoals jullie plegen te zeggen, naar het ambtshuis is gericht, terwijl de wegen van de andere huizen recht naar die punten gericht zijn, waar de grenzen van de stukken grond elkaar raken. Overigens is de inrichting van het woonhuis van een ambtsdrager precies hetzelfde als die van een ander mens.
Hoofdstuk 17: Scholen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[16] De versieringen in deze grotere ambtshuizen, die gewoonlijk op die plaatsen zijn gebouwd waar vier stukken grond, soms ook vijf elkaar raken, richten zich altijd naar de voorgeschreven activiteit van de leerlingen. - Waar bestaat die activiteit uit? - Deze bestaat uit niets anders dan in het langdurig en geconcentreerd bekijken van allerlei dingen.
Hoofdstuk 17: Scholen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Daarna draagt de leider de gast op het boek aan te raken. En zodra de gast het boek aanraakt, doorstroomt hem onmiddellijk een vuur, en nadat dit hem doorstroomd heeft kan de gast de tekens heel goed lezen. - Wanneer de gast dan het boek begint te lezen, wordt hij door de allerhoogste bewondering aangegrepen en beschouwt op dit moment niemand gelukkiger dan zichzelf, aangezien hij nu voor het eerst woorden verneemt, die rechtstreeks uit de mond van God gestroomd zijn, en daardoor ook de wonderbaarlijk liefdevolle leiding van de grote God aanschouwt.
Hoofdstuk 22: De allerheiligste, zogenaamde brandende tempel. Diepere inwijding in de geheimen van de menswording van God en het kindschap Gods. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[28] Kijk, zo is op de zon alles, wat de uiterlijkheid aangaat, slechts een schrift, en dit schrift krijgt pas waarde wanneer de betekenis ervan volmaakt is. - Vroeger was dat op aarde ook zo; maar die tijden zijn al lang voorbij. Daarom geef Ik jullie dit nu, zodat de mensen zich, als ze daarvan op de hoogte raken, daar langzamerhand naar kunnen richten, als ze hier en aan gene zijde werkelijk gelukkig willen worden.
Hoofdstuk 23: God de Vader Zelf als leider. Gezinsleven, huwelijk en voortplanting op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[17] De hoofdgalerijen zijn natuurlijk eveneens van balustraden voorzien, zowel aan de binnen- als de buitenzijde. De balustraden van de hoofdgalerijen bestaan uit piramiden van louter briljant, dat wil zeggen dat de piramiden gemaakt zijn van een materiaal, dat net zo schittert als een grote, geslepen diamant bij jullie, wanneer de stralen van de zon erop vallen. Deze piramiden zijn tussen de gangen zo tegen elkaar geplaatst, dat ze elkaar van onderen raken en aan de bovenkant door een als het ware massief gouden, in zeer mooi lofwerk gevatte leuning met elkaar verbonden zijn. Deze leuning loopt van de ene tot de andere gang (die van de wenteltrappiramide naar de hoofdgalerij loopt); want hij kan immers niet ononderbroken doorlopen. Als dat zo zou zijn, zou men immers, om van een gang naar de hoofdgalerij te komen, over zo’n balustrade moeten klimmen; daarom moet er op iedere plek, waar zo’n gang van de wenteltrap naar een hoofdgalerij leidt, een onderbreking in de balustrade van de hoofdgalerij zijn. Dat geldt natuurlijk alleen voor de kant die naar de binnenzijde van de tempel gericht is; aan de buitenzijde loopt dezelfde balustrade van de piramide met een nog massievere leuning ononderbroken door.
Hoofdstuk 18: Een eenvoudig type tempels op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon