384 resultaten - Pagina 25 van 26
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26
[21] Wanneer nu de tijd nadert, dat de hoogste leraar en priester afdaalt naar deze tweede tempel, om daar uit te spreken: ‘God is de liefde!’, wordt ieder mens zozeer aangegrepen, dat hij het bewustzijn verliest, alsof hij gestorven was. Ja, door dit woord raken al deze mensen in zekere zin, in jullie begrippen uitgedrukt, in een soort allerhoogste staat van geestvervoering, en genieten in die toestand de gelukzaligheid van engelen. Wanneer zij weer tot zichzelf komen, rennen ze onmiddellijk de tempel uit, vallen voor de tempel op hun aangezichten en danken en loven en prijzen de grote God voor de voor hen allerhoogste genade, dat Hij hen door Zijn opperpriester waardig heeft geacht hen dit allerhoogste woord aller woorden weer een keer te laten horen. En nog geruime tijd daarna durft niemand de drempel van de tempel te betreden. Wanneer de tempel echter weer betreden wordt, vindt deze intrede altijd met de grootste deemoed en diep doorleefd plaats.Hoofdstuk 20: Een tempel van het hogere type - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[17] Hier is het heel moeilijk de juiste weg te vinden. Wie ook daar niet de smalste vindt - doet een vergeefse poging; want hij komt er niet door. Weliswaar vinden verscheidene mensen het smalste pad; maar dan schrikken ze terug voor de vlammen die hen op dit smalle pad herhaaldelijk raken, en daarom proberen ze een ander, waar minder vlammen te zien zijn. Dat is echter vergeefse moeite; want wie niet een kleine strijd met de vlammen wil doorstaan, komt niet op de plaats van het grootste geheim. Wie deze strijd echter niet schuwt, bereikt via de kortste weg behouden en wel de juiste plek en aanschouwt daar in het grootste liefdeslicht het wonder van de kruisiging!
Hoofdstuk 21: Het derde, hoogste type tempel. Het geheim van de menswording van God en van het kruis. Inwijding in de stand van opperpriester - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Het was nodig dit van tevoren op te merken, opdat jullie al van tevoren kunnen weten hoe het zit met deze nevengordels, en opdat jullie, wanneer jullie volledig op de hoogte zijn van deze gordels, ook met de planeet zelf behoorlijk vertrouwd kunnen raken.
Hoofdstuk 25: Het eerste paar nevengordels. Het landschap en de mensen daar. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Laten we eerste een voorbeeld van de symmetrie nemen. - Wanneer een zonnebewoner bij jullie in de kamer zou komen en daar de voorwerpen - zoals kasten, tafels, banken, wandversieringen en dergelijke meer - nog tamelijk goed geordend zou zien, zou hij ogenblikkelijk de handen boven zijn hoofd tegen elkaar slaan22 en jullie, wanneer hij enigszins hersteld was van zijn eerste ontzetting, heel nauwkeurig aantonen dat van een dergelijke wanorde het evenwicht van een hele planeet afhangt; en als deze uit zijn evenwicht is, moet mettertijd alles uit zijn evenwicht raken. Hij zou jullie aantonen, dat, wanneer niet de een of andere kast of een ander meubelstuk met uiterste kalmte en behoedzaamheid een paar millimeter wordt opgeschoven, over duizend miljoen jaar de hele zichtbare schepping in de grootste wanorde moet raken. En dat zou hij jullie niet alleen in natuurlijke zin, maar ook met buitengewoon scherpzinnige filosofische gedegenheid metafysisch uiteen zetten, en hij zou bijvoorbeeld zeggen: ‘Maar hebben jullie dwaze mensen dan niet in de gaten, dat vooral jullie gedachten zich noodzakelijkerwijs moeten ordenen en binden, op de manier zoals het huisraad in jullie woning geordend is? Maar in wat voor orde zullen die zich dan wel binden, wanneer ze naast een kast een stoel zien, op de kast een vaas die er geen enkele relatie mee heeft, in een andere hoek van de kamer een bed en daarnaast weer een tafel en naast de tafel weer iets wat daar geen enkele verband mee heeft - en dat allemaal op een vaste plek of, wat nog slechter is, steeds veranderend?’
Hoofdstuk 30: Huiselijke regels op het eerste paar nevengordels. Uiterst nauwgezette orde en het snuffelen naar wijsheid van de bewoners - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[22] Ga maar eens de woning van een echte geleerde vos binnen en sla daar zijn doen en laten gade; laat je ook uitleggen waarom het ene meubelstuk hier en een ander daar is neergezet. En wanneer jullie de geleerde man op zijn zwakke plek weten te raken, zullen jullie wonderen beleven, want hij zal jullie in historische en waarde en met mathematische nauwkeurigheid de ene reden na de andere weten aan te geven.
Hoofdstuk 30: Huiselijke regels op het eerste paar nevengordels. Uiterst nauwgezette orde en het snuffelen naar wijsheid van de bewoners - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Wanneer iemand nog een kind is, maakt hij nog maar kleine passen en kan hij met zijn voeten nog geen maat houden, omdat deze nog geen gevoel voor afmetingen hebben en voor een juiste beweging nog te zwak zijn; maar wanneer het kind helemaal gerijpt is en in alle opzichten mannelijk is geworden, dan hebben zijn voeten ook de juiste maatstaf gekregen waarmee hij grote vlakten kan afmeten. Zo moet ook ieder mens bij zijn eigen zwakheid beginnen en meer en meer in staat raken zichzelf in te schatten. Als hij zijn eigen maatstaf volledig heeft gevonden, zal hij met deze juiste maatstaf de goddelijke maat kunnen meten.
Hoofdstuk 32: Godsdienst en het sluiten van huwelijken op het eerste paar nevengordels - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[20] Nu wij dit allemaal weten, rest ons enkel nog om op de hoogte te raken van de maatschappelijke , huiselijke en religieuze inrichting; en als we dat weten, hebben we tevens alles van deze hele gordel bekeken.
Hoofdstuk 35: De zuidelijke gordel van het derde gordelpaar - overeenstemmend met de asteroïden - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Voordat we echter naar de nog belangrijkere maatschappelijke regels over zullen gaan, zal het nodig zijn enigszins op de hoogte te raken van de plantaardige en dierlijke wereld van deze gordel.
Hoofdstuk 40: Planten- en dierenwereld op het vierde gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Van zulke ingangen of liever doorgangen zijn er wel duizend in dit hele reusachtige gebouw. Als jullie je fantasie enigszins tot leven weten te wekken, zal het geweldige en wonderbaarlijke van dit gebouw jullie niet ontgaan. - Loop met de voeten van je fantasie mee naar boven naar de verdiepingen op de zeventigste trede van dit gebouw en kijk vanaf dit hoge terras de verre omtrek rond en overzie ook alle gebouwen, die wij tot nu toe al hebben leren kennen, dan zullen jullie overtuigd raken van de buitengewone pracht en grootsheid van zo’n gebouw.
Hoofdstuk 50: De hogeschool voor geestelijke kennis en de binnenste hoofdtempel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Een tweede gewas van bijna dezelfde soort is het zogenaamde ‘levende riet’. Dit groeit eveneens op tot een tamelijk hoge stam, soms met een hoogte van honderd klafter, en ziet er bijna net zo uit als wanneer jullie honderd trechters in elkaar zouden steken, wat er natuurlijk uitziet alsof jullie tamelijk grote ringen aan een stang hadden gedaan. Tussen deze ringen of trechters komt eveneens druppelsgewijs een zoet, kleverig sap naar buiten, dat met name bij de insecten erg geliefd is. Als de insecten zich echter vol gegeten hebben aan het sap, gaan ze aan hun maaltijd te gronde. Op deze wijze raken de ringvormige galerijen vol lijken van insecten. En heel spoedig vindt daar dan een overgangstafereel plaats en ziet men uit deze ringen allerlei kruiden opgroeien, waardoor deze in feite dierlijke boomstam dan een volkomen plantaardig uiterlijk krijgt. Hij ziet er bijna net zo uit als in jullie tuinen op aarde geknotte populieren die, zoals jullie al dikwijls gezien zullen hebben, het uiterlijk van groene zuilen hebben. - Als de eventuele vruchten van deze gemetamorfoseerde beplanting eetbaar zijn, worden die zonder meer door de bewoners in ontvangst genomen. Als de vruchten echter niet eetbaar zijn, dan worden ze natuurlijk onaangeroerd en onbeschadigd gelaten. - Deze rietboom op zichzelf is dus, enkel als stam beschouwd, eveneens onveranderlijk; maar door de metamorfose verandert zijn uiterlijk natuurlijk, doordat uit de planten, die op de hiervoor beschreven wijze uit zijn ringen ontstaan, nu eens dieren en dan weer planten kunnen ontstaan. - Kijk, dat is dus weer een gedenkwaardig gewas.
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Nu weten we dus, hoe dit instrument in elkaar zit. Nu is enkel de vraag: Hoe wordt dit instrument eigenlijk bespeeld? - Dat gebeurt ongeveer op de manier zoals jullie orgels, door middel van een klavier; alleen heeft het klavier een andere vorm en zijn de halve tonen anders ingedeeld dan op jullie klavieren. Want de toonladder, die jullie de diatonische noemen, is hier niet de basale toonladder; hun basale toonladder bestaat uit hele tonen, waartussen overal een halve toon zit. - Het klavier is dus ook zo. Dit bestaat eigenlijk uit twee rijen langwerpige, ongeveer een voet brede halve bollen. Dit klavier wordt het onderste genoemd. Tussen ieder onderste toets is, iets hoger en iets korter, eveneens een langwerpige, maar slechts een halve voet brede halve bol aangebracht. - Nu zullen jullie zeggen: Zouden vlakke toetsen niet beter zijn dan zulke ronde? - Voor jullie vingers zullen vlakke toetsen waarschijnlijk wel bruikbaarder zijn dan ronde; maar voor de sterke vingers van onze Mironbewoners zijn deze toetsen weer beter. Want als zij vlakke toetsen zouden hebben, zouden deze minstens nog eens zo breed moeten zijn om apart ingedrukt te kunnen worden - aangezien een vingertop van een Mironbewoner niet zelden twee voet breed is. Door de bolling naar boven van de toetsen kan de speler ieder toets, die een heel kleine val heeft, heel gemakkelijk en zonder de naastgelegen toetsen aan te raken apart indrukken. Nu zien jullie wel het voordeel van deze vorm van het klavier voor onze bewoners.
Hoofdstuk 64: Bolinstrument, muziek en muziekschrift, optica, mechanica en schrijfkunst op Miron - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Hoe is de taal van deze mensen? - Deze is hier tweeledig, namelijk de gebarentaal en de mondtaal. - Het is een merkwaardig gezicht, wanneer een reus met een dwerg praat. Zodra hij merkt dat de dwerg iets tegen hem wil zeggen, tilt hij hem direct op en houdt hem bij zijn oor. Als de reus echter iets tegen de dwerg zegt, houdt hij hem zover hij maar kan van zijn mond weg en praat dan zo hoog en zachtjes als hij maar kan, om te zorgen dat de dwerg door zijn klank geen kwaad geschiedt. Want als de reus met de gewone diepte en sterkte van zijn stem zou praten, zou de dwerg het woord alleen al door de lage toon ervan niet horen, en zouden de afzonderlijke vibraties van de stem hem te sterk schokken. Om dat te vermijden, nemen deze groten in hun omgang met de kleinen de grootste voorzichtigheid in acht. - Als zo’n reus op jullie aarde een tamelijk luid woord zou uitspreken, zou dat zo’n sterke aardbeving teweegbrengen, dat door de schok ervan verscheidene landen al hun steden kwijt zouden raken; en ook de bergtoppen zouden daardoor buitengewoon grote schade oplopen.
Hoofdstuk 66: Het zevende paar gordels en de reusachtige bewoners ervan - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Nu zal dit beeld dus toch wel begrijpelijk zijn. Weg met de kroon! Weg met de wortels! Splijt de stam! - opdat de eigenliefde naar buiten wordt gekeerd, tot liefde voor de naaste en voor God wordt en, aldus omgekeerd, aan de stralen van de eeuwige levenszon wordt blootgesteld! - Kijk, op deze wijze naar buiten gekeerd wordt de liefde zichtbaar en kan die in zichzelf onderzocht worden; en op welke plaats er ook een boor van innerlijke wijsheid wordt gezet, zal deze van de verlichte grondslag uitgaan en de bast ofwel de uiterlijke ring altijd het meest rechtstreeks raken, zonder die moeizaam te zoeken.
Hoofdstuk 70: Innigheid met God als grondeigenschap van religie en leven op het zevende gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Veel mensen zien wel in, dat hier onmogelijk waarheid in kan schuilen; als zich echter zo'n geval voordoet, dan geloven ze er inwendig toch aan en raken in een soort verlegenheid bij de gedachte, dat er toch wel iets van waar zou kunnen zijn.
Hoofdstuk 69: Over bijgeloof 2 - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[22] En waar het tenslotte heet: 'De ijver van Jahweh der heerscharen brengt dit tot stand', daar kan alleen maar plaats zijn voor de overtuiging dat deze knaap en niemand anders die Heer der heerscharen is -de Geest Gods zelf, Die Hem door en door vervult! Persoonlijk heb ik dat al vanaf het eerste ogenblik voorvoeld! Hoe zouden jullie dat dan niet kunnen hebben begrepen, terwijl het toch kennelijk jullie nog meer zou moeten raken dan mij, die slechts een ongelovige, een heiden is ?
Hoofdstuk 23: De Romeinse rechter leest Jesaja 9:5-6 en geeft daar zijn toelichting op. - Jakob Lorber - Drie dagen in de tempel