384 resultaten - Pagina 26 van 26
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26
[21] Uitgaande van de eerste ontstaansgrond van het licht moeten we begrijpen, dat van alle denkbare opgaven de volgende het moeilijkst is op te lossen:Hoofdstuk 25: De vlieg als verzamelaar van licht en leven - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[6] Nu wenden we onze blik naar de hemelmens, tegenover wiens grootte de grote wereldmens zich net zo verhoudt als een triljoenste deel van een atoom tot de grootte van de genoemde wereldmens. De hemel is in zijn menselijk aanzien zo groot, dat de talloze miljarden hulsglobes waaruit de grote wereldmens bestaat, gemakkelijk in de buis van een haartje op zij n lichaam plaats zouden kunnen nemen en daarbij nog al hun bewegingen daarin zouden kunnen maken, zonder ooit de wanden van dit haartje te raken!
Hoofdstuk 26: De vlieg als symbool van de deemoed - Jakob Lorber - Geheimen der natuur
[9] Bezie bijvoorbeeld de boom des levens of het geschreven Woord, zowel van het Oude als het Nieuwe Testament: hoeveel duizenden takken, twijgen en wortels kunnen jullie daar wel niet aan zien? - Niet één wortel, niet één tak, niet één twijg lijkt op de andere. Naar het uiterlijk schijnt alles elkaar tegen te spreken. Leerstellingen over een en hetzelfde luiden verschillend. Profetische voorspellingen over een en dezelfde gebeurtenis zijn door verschillende profeten ook verschillend aangeduid. Zelfs de vier evangeliën vertellen een en dezelfde zaak in andere woorden en verschillen ook in de verschillende aantallen die ze opgeven. Ja, zelfs menige plaats, waar feiten hebben plaatsgevonden, worden dikwijls niet volkomen overeenstemmend aangeduid, en evenzo variëren niet zelden de tijdsaanduidingen. - Wie nu van uiterlijk aanschouwen tot de innerlijke samenhang wil komen, zal de weg toch beslist kwijtraken en het centrum even moeilijk raken als iemand, die van buitenaf in een boom wil boren en wil beweren: zoals hij de boor op de boom heeft gezet, moet die tot de kern doordringen. Maar als hij naderhand de loop van zijn boor onderzoekt, zal toch zeker blijken dat hij met zijn boor de kern met verscheidene duimen gemist heeft. - Maar als hij eerst de boom splijt en dan vanaf de kern naar buitten toe boort, zal hij dan ooit de bast kunnen missen? - En waarom niet? - Omdat in de kern alles in één punt samenkomt. - Maar in het uiterlijke is de kern absoluut niet te vinden. Alleen door een blind toeval, zoals jullie zeggen, zou iemand het centrum kunnen raken. Maar wat zal hem dat baten? Zal hij daarmee nu in staat zijn bij iedere boom, die hij opnieuw aanboort, de kern te raken?
Hoofdstuk 69: De ware sleutel voor het begrijpen van alle religies en openbaringen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Legt men bijvoorbeeld twee stukken hout dwars over elkaar heen, dan zal op het punt waar ze elkaar raken een licht waarneembare werking ontstaan. Het onderste van beide gekruiste delen zal namelijk op het ogenblik van de aanraking met het bovenliggende stuk, diens gewicht met dat van hemzelf verenigen. Wil nu iemand de onderste dwarsbalk opheffen, dan heeft hij niet alleen rekening te houden met diens eigen gewicht, maar ook met dat van de daaroverheen liggende dwarsbalk, uit welk verschijnsel duidelijk en helder volgt, dat dit nieuwe aanrakingspunt een duidelijke verandering in gewicht in de onder hem liggende balk heeft teweeggebracht en dus een nieuw zwaartepunt. Wordt de bovenliggende dwarsbalk zelfs met de onderliggende door middel van een band of spijker verbonden, dan hebben beide delen hun gewicht veranderd, omdat beide het gewicht van de ander juist door dit verbindingspunt opnemen.
Hoofdstuk 6: Over de zwaartepunten en de sappen van de aarde - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[12] Kijk naar de grijsbruine wanden, hoe elk ogenblik ontelbare bliksemflitsen er doorheen schieten. Men hoort hier ook voortdurend een miljoenen voudig gedonder. En kijk, uit de kamers lopen brede kanalen, waardoor zich een geweldige vloed stort. De aanhoudende elektrische vlammen lossen die vloed op in sterk onder druk staande dampen. Met voor jullie niet te meten geweld, dringen deze dampen door andere kanalen verder onder verschrikkelijk geraas. Nieuwe vloedgolven storten weer de kamers binnen; weer is er een zieden, bruisen en sissen als er op de oppervlakte van de aarde nog nooit werd gehoord. Ga uit de kamer naar buiten en bekijk de bloedvaten, die zich op de eerder beschreven manier tussen de rijen kamers uitstrekken. Hoor hoe de geweldige vloedgolven door hen heen stormen, hoe hier en daar deze kanalen op de plaats waar ze nauwer worden, zich als grote reuzeslangen uit de oertijd huiveringwekkend samentrekken en dan weer uitzetten, om de in haar woedende, geweldige vloedgolven verder te stuwen. Zie hoe hier in het groot hetzelfde gebeurt en gebeuren moet als in de dierenmilt in het klein.
Hoofdstuk 10: De opbouw van de milt en de vorming van het bloed - Jakob Lorber - Aarde en Maan
[25] Immers, een bewering -zoals sommige kerken die uiten -als zou de goddelijke openbaring met het Nieuwe Testament van de Heilige Schrift zijn afgesloten, is bepaald niet te handhaven: dat zou zoveel betekenen als Gods liefdevolle Openbaring van deze zijde afkappen. Zeker, in Christus werd de verlossing voltooid voor alle mensen van alle tijden; maar God openbaart nog steeds om ons te helpen die verlossing steeds gemakkelijker op onszelf te betrekken; Goddank! Zijn Geheimen zullen in heel de eeuwigheid nooit uitgeput kunnen raken. Evenmin als de Liefde, waarmee Hij ons tot Zijn Kinderen en Erfgenamen maken wil -en dus zal. Want alleen Gods Vrije Wil is de enige absolute, daarentegen is de menselijke vrije wil beperkt: die zal op den duur -door de eeuwen heen -tegen de goddelijke Liefde niet opgewassen blijken.
Hoofdstuk 0: Voorwoord - Jakob Lorber - Drie dagen in de tempel
[3] Merk nu op: Hier moet ik het gehele Goddelijk Lichaam, als ik het zo mag aanduiden, in het midden, in het hart raken en het verklaren. Ge zult waarnemen, hoe alle zeven geesten steeds weder elkander doen geboren worden en ge zult opmerken, dat de Godheid geen begin en geen einde heeft. Aanziet daarom de lust uws geestes, en het eeuwige goddelijke vreugdenrijk, de Hemelse zaligheid en de lichamelijke vreugden die in eeuwigheid geen einde nemen.
Hoofdstuk 11: Over de zevende oerbron in de Goddelijke kracht. - Jacob Boehme - Aurora of morgenrood in opgang
[33] Wilt ge weten hoe het is, dan zal ik het u door een gelijkenis zeggen. Wanneer gij u naar hartelust baadt in rijkdom en macht, dan is het met u gesteld als met iemand, die in het water staat, maar geen grond onder de voeten voelt, en het water tot aan de mond voelt komen. Gij zwemt met de handen en houdt u in evenwicht, nu eens in de diepte dan weer minder diep en u hebt toch steeds een grote angst om de grond te raken, want dan komt het water zo dikwijls in de mond, dat de dood te wachten staat.
Hoofdstuk 25: Van het gehele sterrenlichaam, dat is de gehele astrologie of het gehele lichaam dezer wereld. - Jacob Boehme - Aurora of morgenrood in opgang
[8] Liggen op deze manier de zwarten overwonnen op de grond, dan laten de witte geesten nog een regen, die al uit vredesgeesten bestaat, over de overwonnenen naar beneden vallen. Zij zelf lossen zich op in een snijdend koude wind en binden daardoor de overwonnenen voor lange tijd aan het vroegere ijs van de troon. Daardoor komen de boze wezens weer tot rust en langzamerhand bezinnen deze zich gewoonlijk weer en komen mettertijd tot betere gedachten. Gebeurt dat, dan wordt de ijzige band weer tot stromend water en de verdeemoedigde geest wordt het weer mogelijk gemaakt van zij n vrijheid gebruik te maken. Verbetert hij zich, dan wordt hij weldra in de laagste rijen van vredesgeesten opgenomen. Verbetert hij zich echter niet en neemt hij weer deel aan een nieuwe aanval wat helaas meestal het geval is -dan wordt hij op dezelfde manier opnieuw gevangen genomen, maar elke keer langer in gevangenschap gehouden.
Hoofdstuk 32: Strijd van de geesten in de natuur - Jakob Lorber - Geheimen der natuur