69 resultaten - Pagina 4 van 5
1 - 2 - 3 - 4 - 5
[27] Bisschop Martinus roept nu weliswaar heel luid om Borem, maar deze komt niet meer opdagen. Hij roept ook om de Heer en om Petrus; maar ook van deze twee is nergens iets te bespeuren. Hij loopt nu weer naar de deur van Mercurius en ziet deze planeet wel, echter van grote afstand. Hij gaat naar de deur, waardoor hij vroeger bij nummer 1 de mooie kudde lammeren heeft waargenomen, ziet door deze deur echter niets dan de tamelijk verlaten weide, waarop hij die mooie kudde voor de eerste keer had gezien, voorzien van de lijst met hun namen.Hoofdstuk 53: De ontstemde bisschop Martinus - De scherpe terechtwijzing van Borem en zijn vertrek - De eenzame Martinus - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[3] Ik zeg: 'Dat waren geesten van een andere planeet; echter niet van een planeet van deze aardezon, maar van een ververwijderde, die zich in het sterrenbeeld, genaamd 'Haas' bevindt. De dichtstbijzijnde grote planeet van die zon (die bijna even ver van haar verwijderd is als Mercurius van de zon van deze aarde) is de geboortewereld van deze geesten. Wie deze zon nader wil leren kennen, moet zich het sterrenbeeld 'Haas' laten aanwijzen. In het linkeroor daarvan zal hij een heel klein sterretje van nauwelijks de vijfde grootte ontdekken; van de dichtstbijzijnde planeet van die zon zijn deze geesten afkomstig. Het zijn zwerfgeesten, wiens grootste zaligheid het is om steeds onderweg te zijn. Als ze echter naar deze aarde komen, wat overigens maar zelden het geval is, nemen ze rust en proberen kennis te maken met Mijn kinderen.
Hoofdstuk 112: Zwerfgeesten uit het sterrenbeeld 'Haas'. Licht en liefde en hun verschillende werkingen. - Jakob Lorber - Van de hel tot de hemel (deel 2)
[26] Hoe zou het zijn, als ik door de deur van Mercurius een echte salto mortale zou proberen te maken? Misschien zou ik daardoor mettertijd met deze planeet in nadere aanraking komen en daardoor misschien ook met de mooie Mercuriaanse, voor wie ik - God vergeef me mijn zonden - een echte, zoals men in het gewone leven pleegt te zeggen, brandende hartstocht voel. O, van haar nu zo'n half kusje en een beetje betasten van haar boezem, dat moet wel een echte godenlust zijn! Dus op naar de deur van Mercurius! Dat is meteen de volgende na deze.
Hoofdstuk 54: Martinus' alleenspraak - Kritiek op de kerk - Ontdekking van een vesperhoek - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[27] Ik ben er al. Dat is de deur, maar ze is dicht! Ik zal haar openmaken. Maar - wat is dat nu? Ah, dat is niet slecht! De deur ging open en in plaats van het uitzicht op de verre sfeer van Mercurius zie ik een wandkast, die rijkelijk voorzien is van voedsel. In het onderste gedeelte is ook een hele batterij wijnflessen neergezet. Ja, nu het zo ligt, blijf ik zonder meer hier. Het ga je goed, schone Mercuriaanse! Het ga jou ook goed, oneindige zonneruimte, zeer goed; want nu is deze smalle, goed voorziene tafel mij des te liever!
Hoofdstuk 54: Martinus' alleenspraak - Kritiek op de kerk - Ontdekking van een vesperhoek - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[4] Ook hebben onze zieners je al in Mercurius gezien, hoe je daar voor één van de schoonheden bijna helemaal wegsmolt. Nog eerder zagen ze jou bij de bewuste kudde lammeren, waar je heel spraaklustig was. En ze zagen je ook in het sterfelijk lichaam op aarde wandelen en waren getuigen van je niet zelden zeer vreemde handelingen. Daar was je wel heel spraakzaam; maar ons zonnedochters keur je geen antwoord waardig. O zeg toch, waarom je nog steeds zwijgt?
Hoofdstuk 136: De verrukte bisschop Martinus en de drie mooie zonnemaagden - Jakob Lorber - Bisschop Martinus
[4] Maar als de zon op zichzelf een volmaakte planeet is, dan moet ze zeer zeker ook alle planetaire bestanddelen in zich bevatten, die op alle overige om haar heen cirkelende planeten in sterk verminderde potentie aanwezig zijn. Derhalve moet er op de zon datgene met grote volmaaktheid te vinden zijn, wat in veel kleinere vorm en dus ook veel onvolmaakter voorkomt op de planeten Mercurius, Venus, de aarde en haar maan, op Mars, op de vier kleine afzonderlijke planeten Pallas, Ceres, Juno en Vesta, op Jupiter en de vier manen daarvan, op Saturnus en zijn ringen en zeven manen, op Uranus en de vijf manen daarvan en op een nog verder verwijderde planeet met zijn drie manen, en tenslotte op alle bijna twaalfduizend miljoen kometen, die zich nog op zeer grote afstanden rond deze zon bewegen.
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Deze twee volgende gordels zijn dus tegenhangers van de planeten Mercurius en Venus, welke twee planeten door de bewoners van deze twee nevengordels ook heel goed gezien worden, en wel Mercurius zo groot als jullie maan en Venus ongeveer de helft kleiner.
Hoofdstuk 25: Het eerste paar nevengordels. Het landschap en de mensen daar. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Van deze twee gordels correspondeert met name de noordelijke met Mercurius en de zuidelijke met Venus. En dus kan op de noordelijke gordel ook alles aangetroffen worden - natuurlijk wel op een veel volmaaktere wijze - wat op de planeet aangetroffen wordt. Evenzo biedt de zuidelijke gordel in volmaaktere vorm datgene, wat de planeet Venus bevat.
Hoofdstuk 25: Het eerste paar nevengordels. Het landschap en de mensen daar. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Maar opdat er bij het beschrijven geen verwarrende verwisseling in jullie gemoed optreedt, zullen we hoofdzakelijk alleen de noordelijke gordel aan onze beschouwing onderwerpen, en de zuidelijke gordel alleen noemen, wanneer die soms afwijkt van de noordelijke.. Want jullie moeten van tevoren nog weten, dat de planeet Mercurius en de planeet Venus vrijwel dezelfde gesteldheid bezitten. Zo zijn de bewoners van de planeet evenals de bewoners van de planeet Venus vrijwel uitsluitend wijsheidsmensen. Het verschil tussen hen is alleen gelegen in het feit, dat de bewoners van Mercurius wijs willen worden, en dat ook inderdaad worden, via de weg van eigen, aanschouwelijke ervaringen, waaruit ze dan allerlei veronderstellingen en wijze conclusies trekken; vandaar dat deze mensen ook als geesten nog buitengewoon reislustig zijn en de hele schepping met eigen ogen willen bekijken, om zich zodoende op de hoogte te stellen en zich naar hun innerlijkste wezen ervan te overtuigen, dat hun conclusies van wijsheid tijdens hun lichamelijke leven geen verkeerde conclusies waren. Dat is dus het wezen of in zekere zin de voornaamste eigenschap van de bewoners van de planeet Mercurius.
Hoofdstuk 25: Het eerste paar nevengordels. Het landschap en de mensen daar. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Als jullie de bewoners van Venus willen beschouwen, die zijn in feite hetzelfde als de bewoners van de planeet Mercurius; alleen beginnen ze met hun wijsheidsschool daar, waar de Mercuriusbewoners met hun scholing ophouden. Met andere woorden: de Mercuriusbewoners denken eerst na, aan de hand van de opgedane ervaringen, en kijken als laatste. De Venusbewoners kijken echter eerst en denken het laatst, aan de hand van de opgedane ervaringen.
Hoofdstuk 25: Het eerste paar nevengordels. Het landschap en de mensen daar. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[18] Wanneer jullie de mensen van de planeet Mercurius zouden kennen, zou Ik jullie zeggen: Ze zien er precies zo uit als de mensen van deze gordel, en de mensen van de zuidelijke gordel zien er ook zo uit als die van de overeenstemmende planeet. - Maar omdat jullie dat natuurlijk nog niet weten, moet Ik jullie deze mensen natuurlijk enigszins nader en aanschouwelijk beschrijven, en wel het eerst wat hun gestalte betreft.
Hoofdstuk 25: Het eerste paar nevengordels. Het landschap en de mensen daar. - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[4] Bij de voorgaande twee gordels hebben we gehoord en gezien, dat die overeenstemmen met de planeten Mercurius en Venus. - Maar met welke planeet stemmen deze twee gordels nu overeen?
Hoofdstuk 33: Het tweede paar gordels - overeenkomstig onze aarde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[14] Neem aan - en jullie kunnen dat gevoeglijk aannemen - dat de zon een volmaakte planeet is. Maar als de zon een volmaakte planeet is, wat zijn de planeten dan, zoals bijvoorbeeld Mercurius, Venus, de aarde enzovoort? - Jullie zullen zeggen: dat zijn manen van de zon. - Als Ik jullie nu vraag: Hoeveel van zulke manen heeft de zon?, dan zullen jullie zeggen: Mercurius 1, Venus 2, aarde 3, Mars 4, Pallas, Ceres, Juno en Vesta 8, Jupiter 9, Saturnus 10, Uranus 11 en Miron 12. - Maar nu zeg Ik: hoeveel manen heeft de aarde? - Jullie zeggen: één. - Hoeveel heeft Jupiter er? - Jullie zeggen: vier. - Hoeveel heeft Saturnus er? - Jullie zeggen: zeven. - Hoeveel heeft Uranus er? - Jullie zeggen: vijf. - Hoeveel heeft Miron er? - Jullie zeggen: volgens het eerste getal: drie - Dat zijn samen dus twintig manen - Wat zijn deze manen dus ten opzichte van de zon? - Jullie kunnen onmogelijk iets anders zeggen dan: dat zijn bijmanen. - Goed! Meer heb Ik niet nodig! - Nu begeven we ons weer naar Miron.
Hoofdstuk 65: Innerlijke, vreugdevol actieve religie op Miron. Voortplanting en begraven van de doden. Sterrenkunde als middel tot Godskennis - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[19] Nu zouden sommigen kunnen vragen: Om welke reden moeten bij de planeet Miron de hoofdmanen nog bijmanen hebben, terwijl dat bij geen andere planeet zo s? - Op deze vraag wil Ik eigenlijk geen antwoord geven, maar Ik benader die slechts voorwaardelijk. - Wie het uit geleerde kritische behoefte wil weten, nodig Ik uit om Mij eerst vanuit zijn geest te vertellen, waarom bijvoorbeeld de planeten Mercurius, Venus en Mars en de vier kleine planeten helemaal geen manen hebben? Waarom heeft verreweg de grootste planeet Jupiter slechts vier manen en de kleinere planeet Saturnus er, behalve zijn ringen, zeven? - Wie Mij dat grondig duidelijk kan maken, aan diens geest zal Ik ook de oorzaak van de bijmanen van de planeet Miron onthullen.
Hoofdstuk 65: Innerlijke, vreugdevol actieve religie op Miron. Voortplanting en begraven van de doden. Sterrenkunde als middel tot Godskennis - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Dat kunnen jullie al zien aan de huidige positie van de planeten. Want vroeger, vele miljoenen jaren geleden, stond de planeet Mercurius nog op de plaats van jullie aarde, de planeet Venus ongeveer op de plaats van de huidige planeet Mars en jullie aarde ongeveer op de plaats van Jupiter. Reken maar na, hoeveel de zon door haar kracht dichter bij deze planeten is gekomen! En jullie kunnen daar heel gemakkelijk uit opmaken dat de zon, zij het ook na vele duizenden jaren, zich van deze tegenwoordig nog vrij rondzwevende planeten meester zal maken. Daar en dan zullen de hardnekkigste geesten van zulke hemellichamen pas weer hun geordende lot bereiken - soms echter ook weer hun ongeordende lot, als gevolg van hun opnieuw verkregen intelligente vrijheid.
Hoofdstuk 73: Geordend en ongeordend opklimmen van de grondlicht-geesten van de zon. Het lot van de zonnemuiters. Ontwikkeling van kometen en planeten. Het eeuwige, onmetelijke scheppingswerk. Besluit - Jakob Lorber - De natuurlijke zon