30690 resultaten - Pagina 36 van 2047
... 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 ...
[22] Om deze reden is echter zowel het inwendige als het uiterlijk van zo’n ambtshuis buitengewoon prachtig en volgens de orde ingericht, zodat jullie je daar waarschijnlijk niet de minste voorstelling van kunnen maken. Want ten eerste zijn de honderd zuilen, waar de vier daken van zo’n ambtshuis op rusten, doorgaans met verheven, beeldende bewerkingen versierd, en deze zijn zo kunstig gemaakt, dat het lijkt alsof ze levend waren. Deze bewerkingen o versieringen op de zuilen, die voor het overige heel precies vierkant zijn, vertonen gelijkenis met de Egyptische hiëroglyfen. Het verschil is, dat al deze beelden onuitsprekelijk veel volmaakter en veelvuldiger zijn dan de hiëroglyfen van Egypte.Hoofdstuk 17: Scholen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[26] Kortom, in zo’n ambtshuis heerst in alle opzichten een voor jullie nauwelijks te begrijpen gelijkmatigheid. Het ene harmonieert met het andere, en bij de buitengewoon grote overvloed aan prachtige versieringen is er toch nergens overdaad. Zelfs de grond is zo gemaakt, dat die ongeveer lijkt op een mozaïek bij jullie. Alleen zitten daar geen verheven figuren in, maar de figuren lijken op de fijnste miniatuurschilderijen bij jullie; en ieder voorwerp is zo bedrieglijk echt nagemaakt, dat jullie je zelfs bij uiterst nauwkeurige beschouwing niet tegen de indruk zouden kunnen verzetten dat dit allemaal in reliëf en volmaakt beeldend werk is.
Hoofdstuk 17: Scholen op de middengordel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Want ten eerste hebben de mensen een onooglijker en minder mooie vorm, ze zijn klein en wat dik, en hebben ook voor het overige absoluut niets aantrekkelijks in hun uiterlijk. - Hun kleur is lichtbruin, maar gaat soms ook over in een tamelijk donkere tint. - De bouw van hun gezicht vertoont veel overeenkomst met de bewoners van jullie Groenland, enkele Laplanders en Eskimo’s. - Hun kleding lijkt echter niet op die van de zojuist genoemde volken op aarde, maar bestaat uit een soort schort, die om de hals wordt vastgebonden en van daaraf in verschillende plooien over het hele lichaam tot beneden de knieën reikt. Zowel voor de man als voor de vrouw heeft die dezelfde vorm. Voor de twee handen zijn aan beide kanten slechts twee gaten opengelaten, zodat de mensen hun handen hier doorheen kunnen uitstrekken om een of ander werk te doen; wanneer ze echter geen werk te doen hebben, trekken ze hun armen, die er toch al niet zo aantrekkelijk uitzien, weer onder hun mantel. Dat is dus de eerste armzaligheid.
Hoofdstuk 34: Het derde gordelpaar. De noordelijke gordel stemt overeen met de planeet Mars - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Ten tweede wordt de armzaligheid gevormd door de vegetatie en het dierenrijk. Want de vegetatie is beperkt tot slechts enkele soorten onaanzienlijke vruchtbomen, en het kweken daarvan geeft de bewoners van deze gordels nauwelijks voldoende voedsel. Het gras van deze gordel, dat daar maar heel spaarzaam voorkomt, lijkt ongeveer op het mos op aarde, dat jullie niet zelden op sommige oude bomen en af en toe ook op oude strodaken van armelijke plattelandshutten zien.
Hoofdstuk 34: Het derde gordelpaar. De noordelijke gordel stemt overeen met de planeet Mars - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Hoe pakken ze het dan aan? - Ze nemen een passende hoeveelheid goed boomzaad en trekken dan rond hun stuk grond een voor met een instrument, dat op jullie ploeg lijkt; alleen wordt deze niet door dieren getrokken, maar met speels gemak door de buitengewoon sterke mensen. In deze voor wordt dan door een vrouw het zaad gelegd, en door een daarachter volgende vrouw wordt de voor met een speciaal stuk gereedschap weer dichtgemaakt. Dit werk gebeurt zo snel, dat de snelste vogel de drie personen, die de omheining aanleggen, niet zou kunnen bijhouden. Als gevolg van de grote vruchtbaarheid van deze bodem zijn binnen korte tijd de gezaaide bomen twintig klafter hoog boven de aardbodem uitgegroeid. En in de loop van ongeveer drie jaren van jullie tijdrekening is zo’n levende omheining zo goed als voltooid.
Hoofdstuk 40: Planten- en dierenwereld op het vierde gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[24] Een egocentrisch mens lijkt op een punt, dat reeds door onze kracht vernietigd wordt. Wat zal er dan wel niet met hem gebeuren tussen de vingers van de goddelijke levenskracht? - Maar wanneer wij ons hart wijder maken door liefde voor onze broeders en zusters, dan maken wij - door levende, individuele punten in onszelf samen te trekken - onze eigen innerlijke wereld groter (en dat doet de liefde voor onze broeders en zusters allemaal) en vormen zodoende een krachtig orgaan om steeds grotere krachten op te nemen. Als dit orgaan overeenkomstig Gods wil volmaakt gevormd is, evenals de uiterlijke wereld die ons draagt, dan zal het ook het vermogen krijgen de volheid in zich op te nemen van de hogere krachten, die uitgaan van de oereeuwige, eindeloze volheid van de goddelijke levenskracht.
Hoofdstuk 42: De religie van de bewoners van het vierde gordelpaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[21] Daarentegen wordt er meer zorg aan de vegetatie besteed dan op de planeet. - Met name dienen we aandacht te schenken aan drie soorten bomen, die eigenlijk het belangrijkste voedsel voor de bewoners van deze gordel opleveren. Eén boom lijkt op de kokospalm bij jullie op aarde en groeit soms, met name in de middelhoge streken van het land, tot zo’n omvang uit, dat hij met zijn takken bijna jullie hele land zou kunnen bedekken. De stam van deze boom is niet zelden zo dik en sterk, dat jullie, wanneer die plat afgezaagd zou worden, op de stomp ervan tien steden zoals jullie stad Graz zouden kunnen bouwen. De hoogte van deze boom is overigens niet in verhouding met de sterkte ervan; want op zijn hoogst bereikt hij slechts driehonderd klafter. Maar des te sterker en wijd uitlopend zijn de taken, die voortdurend vol met vruchten hangen. En jullie kunnen wel aannemen dat zo’n boom in de tijd van een aards jaar zo’n twintig miljoen vruchten oplevert, waarvan elke vrucht een kubieke meter groot is39.
Hoofdstuk 45: Het zesde gordelpaar, dat met Uranus overeenstemt. Mensen, planten en dieren aldaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[25] Even opmerkenswaard is een tweede boom. Deze is weliswaar lang niet zo groot, maar komt in plaats daarvan vaker voor en heeft een buitengewoon heerlijke vrucht. De vrucht lijkt bijna op jullie druiven, alleen zitten er niet zoveel bessen bij elkaar aan één steel; maar de bessen die er zitten, zijn zo groot, dat jullie uit iedere bes zo’n vijftig liter rijp sap zouden kunnen persen. De bewoners van deze gordel drinken alleen het sap van deze vrucht en lessen daar hun dorst mee.
Hoofdstuk 45: Het zesde gordelpaar, dat met Uranus overeenstemt. Mensen, planten en dieren aldaar - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[7] Er zou iemand kunnen vragen: Waarom zijn voor dit doel de vertrekken zo buitensporig hoog? - Heb maar even geduld, dan zullen jullie direct zien dat de zaak niet zo ondoelmatig is als ze op het eerste gezicht lijkt. Want de kunstbeoefening van de bewoners van deze gordel, en met name het gebied van de mechanische apparaten, die noodzakelijk zijn om te bouwen, is buitengewoon groots en dikwijls ook heel gecompliceerd - zoals bijvoorbeeld hun uitzonderlijk grote hefmachines en ook hun werpmachines. - Haal je maar eens de reusachtige bouwwerken van deze mensen voor de geest; stel je voor tot op welke voor jullie nauwelijks te begrijpen hoogte zij stenen van verscheidene duizenden centenaar zwaar omhoog brengen. Wanneer jullie hier enige aandacht aan schenken, zal het beslist niet al te onbegrijpelijk voor jullie zijn dat er, om dergelijke doeleinden te bereiken, ook overeenkomstige middelen moeten zijn.
Hoofdstuk 49: Het kunstmuseum van de tempel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Het bewoonbare land lijkt zelf op een gordel en is zowel aan de zuid- als aan de noordzijde door vrijwel onbeklimbare bergen omsloten, waarover niemand gemakkelijk naar de zeegebieden kan komen, waar het voortdurend ongeveer even koud is als bij jullie in Noord Siberië. Op de zee drijft voortdurend het zogeheten drijfijs; daarom zou het ook niet erg raadzaam zijn om zich er met schepen op te wagen.
Hoofdstuk 53: Het zevende gordelpaar - overeenkomend met de langdurig onbekende planeet Neptunus (Miron) - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] [o gebeurt het op Miron herhaaldelijk, dat de een of andere vogel, vlinder of ander vliegend insect zijn eieren legt, en dat uit deze eieren, die gewoonlijk in de warme aarde gelegd worden, in plaats van een soortgelijk of ander dier een nieuw soort plant tevoorschijn komt, die een tijdje bestaat en dan weer volkomen afsterft. Uit de molm van deze uitgestorven planten, en niet zelden ook uit hun zaden, ontstaan dan in plaats van soortgelijke planten weer nieuwe dieren; soms kan men zelfs in behoorlijk grote en stevige zaadschillen of hulzen, wanneer men die openmaakt, reeds een tamelijk goed gevormd diertje aantreffen, dat een vorm heeft die lijkt op een reeds eerder gezien dier of van een geheel nieuw, nog nooit gezien dier.
Hoofdstuk 54: Wonderbaarlijke plantengroei op de planeet Miron (Neptunus). Veranderlijkheid van de levensvormen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Eén van de opmerkelijkste bomen van deze soort is echter wat daar het ‘vliegende brood’ heet. Hoe is het mogelijk om een vliegende plant, ja zelfs een vliegende boom te zien? - Dit verbaast jullie in eerste instantie wel enigszins; maar het navolgende zal de kwestie begrijpelijk voor jullie maken. - In meer moerassige gebieden groeit een soort boom, die sterk op de zogenaamde koraal- of ook wel hertshoornzwammen bij jullie lijkt. Deze boom wordt niet zelden vijftig klafter hoog en heeft van onderen aan de relatief zeer korte stam een omtrek van zestig klafter. - De boom bestaat in wezen uit louter cellen en buisjes, die door hun eigen aantrekkingskracht heel stevig tegen elkaar hangen en zo een geheel vormen, ongeveer zoals de zojuist genoemde zwam bij jullie; alleen met dit verschil, dat de cellen en buisjes van jullie zwam heel teer en breekbaar zijn, terwijl ze bij deze boom van onze planeet taai en elastisch van aard zijn. - Wanneer deze boom eenmaal zijn juiste grootte en de leeftijd van ongeveer tien jaar heeft bereikt, sluiten zich van onderen de inzuigkanaaltjes (want wortels heeft deze boom niet, omdat hij ook daar tot het rijk der zwammen behoort). Als deze inzuigkanaaltjes zich gesloten hebben, dan verdroogt het sap in de cellen en buisjes. Door het opdrogen van dit sap ontwikkelt zich dan in iedere cel en ieder buisje een bepaald gas, dat als gevolg van de elastische taaiheid van de buisjes niet kan ontsnappen. Omdat dit gas veel fijner en lichter is dan de zware atmosferische lucht van deze planeet. Gebeurt het dat de licht geworden materie van de boom door zijn eigen gas in zekere zin van de aardbodem wordt losgerukt; en vervolgens stijgt de boom als een luchtballon bij jullie de lucht in en blijft soms verscheidene dagen in de lucht vliegen. - Als mettertijd het lichte gas uit de cellen en buisjes door de natuurlijk heel nauwe poriën ontsnapt is, begint de boom weer naar de aardbodem te zakken. Als de bewoners van deze planeet zo’n tamelijk laag in de lucht hangende boom ontdekken, geven ze zich alle denkbare moeite om zich met haken en stokken van deze boom meester te maken. Als ze hem te pakken hebben, wordt hij direct in stukken gesneden en in de stralen van de zon nog verder gedroogd. Als hij naar hun inzichten droog genoeg is, wordt hij onmiddellijk als een goed smakend brood met huis en haar opgegeten - dat wil zeggen: niet in één keer, maar geleidelijk, al naargelang de behoefte.
Hoofdstuk 55: De trouwboom, het levende riet en de vliegende broodboom - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] Dit dier is tien keer zo groot als een paard bij jullie. - De kleur van het dier is ongeveer zo rood als een vuile dakpan bij jullie. - De poten zijn in verhouding tamelijk lang en enigszins naar buiten gebogen, met name in het gedeelte onder het kniegewricht, en zijn vanaf de buik tot aan de twee stompe, kameelachtige hoeven sterk begroeid met grof krullend haar. De achterpoten zijn net als de voorpoten naar buiten gebogen en zijn even behaard. Aan de buik hangen twee rijen tepels, die niet zelden een halve klafter lang zijn. Het mannetje heeft evenwel wat kortere tepels, maar des te geprononceerder zijn de geslachtsdelen; met name de balzak hangt tot aan de knieën van de achterpoten. De staart is vanaf de rug eveneens rijkelijk van grof krullend haar voorzien en is er heel druk mee om eventuele insecten van zijn lijf weg te jagen. De rugstreek heeft ook rijkelijk grof krullend haar. En zo ziet het middelste deel van het lijf, met name omdat het achterste tamelijk sterk opbolt, er qua vorm ongeveer uit als een reusachtige baviaan bij jullie, op de poten en de staart na. - Op het tamelijke plompe, volumineuze lijf staat een slanke zwanenhals; op deze sierlijke zwanenhals staat een kop, die lijkt op die van jullie muilezels; alleen ziet die er nog wat stomper uit dan de kop van een muilezel en heeft hij nog veel grotere en minder puntige oren dan jullie muilezels. De randen van de oren zijn eveneens sterk behaard, op dezelfde manier als de poten. En vanaf de onderkaak hangen een paar lange, helemaal naakte, grijzige tepels, die slechts hier en daar met enkele tamelijk lange haren begroeid zijn. Bovendien heeft het dier een muil die het heel wijd open kan sperren, waaruit het naar behoefte een verscheidene klafter lange tong kan steken. - Dat is dus de gestalte van het dier.
Hoofdstuk 57: Het dierenrijk op de planeet Miron. De damper, de donderaar en de windmaker - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Het volgende dier, dat wij uit de reeks viervoeters zullen beschouwen, is de gewone geit, die eveneens inheems is en door de bewoners als nuttig huisdier wordt gehouden. Dit dier is ongeveer tien keer zo groot als een grote koe bij jullie, maar lijkt noch op een koe noch op een geit bij jullie en is dus, zoals het op deze planeet voorkomt, op geen enkele andere planeet te vinden. - Hoe ziet dit dier er dan uit? - Het middelste deel van het lijf is buitengewoon omvangrijk, zodat de omvang van de buik niet zelden twaalf klafter bedraagt. De poten zijn in hun geheel in verhouding echter zo mager als stelten. In plaats van de hoeven van jullie geiten heeft dit dier, bijna net als jullie ganzen of eenden, tenen met een sterk vlies ertussen; van voren echter niet met spitse maar stompe nagels. Het achterste van dit dier loopt uit in twee echte kegels, die ieder meer dan anderhalve klafter boven de rug uitsteekt. Tussen deze twee kegelvormige billen zit een relatief lange, slurfachtige staart, die aan het uiteinde begroeid is met een matige bos haar. Behalve op de ruglijn heeft het dier korte haren; op de ruglijn staan veel lange, stijve borstels dicht op elkaar; deze zijn niet zelden meer dan twee el lang en soms even dik als een zwakke ganzeveer bij jullie. Daar waar de poten uit het lichaam komen, zijn ze echter omgeven door een ringvormige, dichte wrong van krullende wol; en evenzo ,maar dan kleiner, onder het kniegewricht. Voor de twee voorpoten verheft zich een volmaakt ronde hals, die even lang is als het lichaam en geheel en al met korte haren bedekt is. Op deze hals staat een kop die er bijna net zo uitziet als die van een kameel bij jullie, alleen verschilt hij ervan doordat er recht uit het voorhoofd drie tamelijk lange horens met scherpe punten steken, waarvan de middelste iets sterker en langer is dan de twee buitenste. - Precies in het midden van de buik hangen bij het vrouwtje, dat gemolken kan worden, vier sterke tepels naar beneden - waaruit de bewoners een heel goed smakende en zeer vette melk verkrijgen. - Zo ziet dit dier er qua vorm dus uit.
Hoofdstuk 58: De Miron-geit. De gronddrukker - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] Om deze reden hebben de mensen van deze planeet ook een heel bijzondere achting voor dit dier, die hier en daar zelfs tot een soort afgoderij verworden is. Maar omdat de bewoners van deze planeet tevens in verbinding staan met de geestenwereld van hun planeet, .is een dergelijke afgoderij nooit van lange duur, maar lijkt veeleer op een korte overgang, soortgelijk aan de geestvervoering van sommige onnozele dichters bij jullie, die niet zelden voor een uit hout of steen gevormd standbeeld liederen schreeuwen alsof ze voor een engelengeest uit de derde hemel stonden. Dat is eveneens afgoderij; maar zoals jullie al herhaaldelijk ervaren zullen hebben, nooit van al te intense of lange duur. Zo is het ook op deze planeet, en des te meer, omdat de verering van de bewoners altijd meer op een grote verwondering over de vermogens van dit dier dan op afgoderij lijkt.
Hoofdstuk 59: De Miron-koe - Jakob Lorber - De natuurlijke zon