793 resultaten - Pagina 43 van 53
... 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53
[5] De Vader is niet onbekend aan vele stralen-gasten,Hoofdstuk 0: Gedicht en voorwoord - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[8] genietend rusten van opgezogen stralen-zegen!
Hoofdstuk 0: Gedicht en voorwoord - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[71] Zolang de apparaten aan de grofstoffelijke materie ontspringen en de waarnemers in hun bewustzijn enkel aan de materie hangen, mag men ook in de toekomst geen definitief resultaat van het ruimteonderzoek verwachten. De exacte wetenschap maakt weliswaar gebruik van elektriciteit, licht, atomen en kosmische stralen, maar toch blijft het diepste wezen daarvan vreemd aan iedereen, die niet in staat is met een geestelijke blik door de sluier van de materie heen te dringen. Als tegenwoordig drie elkaar tegensprekende lichttheorieën om geldigheid strijden, hoe zou dan een enkele lichtstraal vanuit het heelal van de laatste waarheden moeten getuigen?
Hoofdstuk 0: Gedicht en voorwoord - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[20] Om deze reden kan de zon dus een volmaakte planeet worden genoemd, omdat alles, wat er maar op alle planeten voorhanden is, in de meest volmaakte zin ook op haar bodem in de grootste, steeds wisselende verscheidenheid als het ware levend aanwezig is. Uit wat er tot nu toe gezegd is, moet het iedereen duidelijk beginnen te worden dat de zon werkelijk een volmaakte planeet moet zijn, omdat ze een volmaakt toonbeeld is van al datgene, wat aan een planeet zelf, gerekend vanaf zijn middelpunt, in al zijn onderdelen vorm geeft en wat er aan het oppervlak ervan tevoorschijn komt. Want als dat niet zo zou zijn, hoe zouden de stralen van de zon dan soortgelijke dingen op de planeten tevoorschijn kunnen roepen?
Hoofdstuk 1: De zon als compleet beeld van de planetenwerelden. Algemene dingen over aardbodem en plantengroei - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[2] Jullie zullen vragen: Waarom eigenlijk? - Het antwoord is voor Mij helemaal niet moeilijk. Ook jullie zelf zouden het kunnen vinden, als jullie geest zich zijn geluier al meer afgewend zou hebben. - De reden is de volgende: Op de onvolmaakte planeten ontwikkelt alles zich, steeds hogere niveaus voortbrengend, tot aan de mens, en de mens vormt de laatste, meest volmaakte trede van de dingen en wezens. - Op de volmaakte zonneplaneet vormt de mens echter het begin van de reeks wezens en is daar de grondslag van - om reden dat deze allemaal zonder uitzondering uit hem voortkomen. Volgens de orde van zijn wil worden namelijk de laagste en diepste potenties door de stralen van het zonlicht overgedragen1 op de andere planeten, waar ze een aanvang nemen met de atomistische diertjes en wezens alsook met de zeer fijne schimmelplantjes van de ether, die tot nu toe aan iedere natuuronderzoeker onbekend zijn, en zich daarna, zoals bekend, tot aan de mens omhoog ontwikkelen2.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[13] Wat haar uiterlijk betreft is de materie van het zonnelichaam eigenlijk een enigszins steviger gemaakt zieleorgaan, waarin talloze geesten in zekere zin in een lichte gevangenschap worden gehouden. - Op het zonnelichaam is door Mijn genadevolle liefde echter ook nog een tweede, nog steviger substantieel lichaam geschapen, dat heel geschikt is om de geesten op te nemen, die in de zonnematerie gevangen zitten. Als nu dit lichaam - of veeleer een werkelijke zonnemens - verwekt wordt door de wil van een voormens, dan wordt door deze aldus verwekte mens onmiddellijk ook een geest opgenomen voor een verdere vrijheidsproef. Als die opname heeft plaatsgevonden, wat altijd onmiddellijk na de verwekking gebeurt, dan is de zonnemens er ook al, volmaakt levend en wel. Daarna worden hem Mijn wilsvoorwaarden bekend gemaakt en hem zijn eigen wilsvolmaaktheden getoond, krachtens welke hij een echte scheppende kracht bezit en niets anders nodig heeft dan alleen maar vast te willen, waarna de bodem van de zon hem ook datgene geeft, wat hij wil.
Hoofdstuk 2: De zonnemens in het algemeen - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Maar hoe jullie in het omgekeerde geval tevens hun ouders kunnen zijn, zal waarschijnlijk niet al te moeilijk te raden zijn. Ik zeg jullie: Jullie kunnen dat in dubbel opzicht zijn. Het ene opzicht is het volgende: Wanneer jullie kinderen eventueel vroeg sterven, dan is het zo dat zulke geesten, wanneer ze van betere aard en bereidwillig zijn, eerder terugkeren - op dezelfde wijze als jullie zojuist hebben gehoord dat sommige uit de zon uitgestoten geestenmassa’s, wanneer ze in de vorm van een aanvankelijke komeet bereidwillig worden, weer door de zon worden opgenomen, zonder een volkomen planetaire rijping door harde beproeving door te maken.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[12] Als nu echter iemand zou vragen: Waarom is die weg eigenlijk zo lang? - dan ligt het antwoord ook al klaar. Want zulke geesten hebben immers deze weg ook trapsgewijs afdalend vanuit de laatstgenoemde, binnenste, allergrootste centraalzon afgelegd en hebben op ieder zonneniveau nog meer materiële dingen in zich opgenomen. Om die reden moeten ze nu deze weg weer terug afleggen, om daarop van niveau tot niveau het laatste materiële atoom af te leggen, totdat ze dan pas in staat raken weer volmaakt en voor alle eeuwigheden der eeuwigheden over te gaan naar de werkelijke, allerzuiverste, hemelse zonnenwereld.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[15] Tussen de vroeg gestorven kinderen, die onmiddellijk op de zon worden opgenomen, en de daarna genoemde mensen, die pas later op de school van de zon worden opgenomen, bestaat het verschil, dat de op de zon opgevoede geesten van de kinderen onmiddellijk in de een of andere engelenvereniging van de eigenlijke ware hemel worden opgenomen, terwijl de mensen, die op een planeet rijp zijn geworden, zonder uitzondering de hele voorgeschreven weg moeten afleggen.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[1] Maar wat gebeurt er nu eigenlijk met degenen, die de wet van de orde van Mijn wil niet in acht hebben genomen? - Dezen verlaten dan hun lichamen en gaan naar een andere zonnesfeer, en wel de eerstvolgende innerlijke zon, waar ze weer door passend voorbereide lichamen worden opgenomen. Daarbij behouden ze het volle bewustzijn van hun vroegere bestaan, opdat zij daardoor gewaar worden dat die toestand een met zekerheid gevolgde straf is, aangezien zij in strijd met de levende wet van Mijn wil hebben gehandeld. Overigens bezitten zij ook hier hun volmaakte, machtige wilsvrijheid en kunnen ze doen als tevoren. Als ze hier weer buiten Mijn orde treden, dan komen ze daarna weer in een nog meer naar binnen gelegen zon en bij steeds voortgezette gevallen van overtreding van Mijn orde tot in de binnenste zon zelf, die tegelijkertijd ook de meest materiële en stevigste is.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[3] Voor deze situatie hoeven jullie alleen maar terug te blikken naar ‘Die Fliege’. Daar zullen jullie weldra zien, hoe het in de loop van de tijd verder gaat met deze uitgestoten geestelijke potenties. Soms komt het wel voor dat deze eerste planetaire beginpunten, die nog niet zo vast geworden, geestelijke potenties zijn, bij hun ommekeer weer door de zon worden opgenomen voor verdere vervolmaking, wanneer zij zich op grond van het hun gelaten bewustzijn naar de orde keren. In het andere geval wordt hun echter een zeer langdurige, onordelijke omzwerving als komeet opgelegd, waarbij ze dan steeds vasthoudender gevangen genomen worden en tenslotte gedwongen worden de gerichte orde van een planeet of uiteindelijk zelfs van een maan binnen te treden.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[11] Ook al komen deze geesten van de vroegere zon nog zo grondig verlicht en doorgloeid aan op deze tweede zon, de oercentraalzon, toch komen ze zichzelf enkel voor alsof ze nagenoeg helemaal donker en volkomen zonder licht zijn. Daarom worden ze hier weer van niveau naar niveau binnengeleid en door de daar heersende geesten weer zo doorstraald, dat ze daardoor in staat raken weer naar een nog dieper gelegen en vrijwel eindeloos veel grotere centraalzon op te stijgen. Deze zon is tevens de laatste materiële voorbereidende school voor de eigenlijke hemel, die het oorspronkelijke thuis is van alle volmaakte geesten. Maar op deze laatste en tegelijk ook allergrootste middenzon van een hulsglobe bestaan er zeer veel niveaus, die de geesten, voorzien van een etherisch lichaam, moeten doorlopen voordat ze pas in staat raken opgenomen te worden in de geestelijke zonnenwereld, die de hemel heet. Dat is dus in enkele woorden de weg voor de op de zon volmaakt geworden geesten.
Hoofdstuk 3: De ontwikkelingsweg van de zonnemens – in strijd met of overeenkomstig de goddelijke orde - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[5] Kijk, precies zo is het ook bij de zon, omdat haar eigenlijke lichtglans in de eerste plaats niets anders is dan het opnemen van alle stralen van een miljard zonnen, die op dit zeer wijd uitgestrekte spiegelende oppervlak van de zonnelucht ieder voor zich nagenoeg oneindigvoudig weerspiegeld worden - op precies dezelfde wijze als de zon zelf op een andere planeet veelvuldig weerspiegeld wordt, niet alleen op de voorwerpen van het vasteland, maar met name ook op het oppervlak van de wateren en het meest van al op het ononderbroken luchtoppervlak, dat een planeet omgeeft.
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[6] Nu zullen jullie de vraag stellen: Waarom is onze planeet de aarde, en ook vele andere planeten die wij zien, dan niet evenals de zon door een sterke lichtglans omgeven, aangezien iedere planeet zich toch evengoed als de zon temidden van al deze miljarden zonnen bevindt? In dat geval zou de maan immers met een even sterk licht moeten stralen als de zon, omdat ook hij de stralen van al diezelfde miljarden zonnen kan opnemen?
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon
[10] Neem nu aan, dat de zon meer dan een miljoen maal groter is dan jullie aarde, dan wordt het toch vanzelf duidelijk, dat daardoor alle nog zo ver verwijderde zonnen van dit zonnenal op het uitgestrekte luchtoppervlak van deze zon een aanzienlijk lichtbeeld tevoorschijn moeten roepen, en wel zo, dat daar zelfs de zonnen van ver verwijderde zonnegebieden, die zich op jullie aarde zelfs aan het sterk gewapende oog als een nevelvlek voordoen, een doorsnede van één, twee tot drie duim krijgen en zo sterk stralen, dat jullie daar vanwege de sterke glans nog geen seconde met het blote oog naar zouden kunnen kijken.
Hoofdstuk 4: Leer van het zonlicht. De dampkring als lichtend omhulsel - Jakob Lorber - De natuurlijke zon