[1] 5 augustus 1874
[2] Nu volgen het laatste uur en de vroege dood van een dandy, die behalve roken, gokken, lekker eten, zich bedrinken, alle mooie vrouwen het hof maken, voortreffelijk dansen en het spelen van walsen op een vleugel -ter wille van deze mooie wereld -niet veel anders kon, hoewel hij vrijwel zijn hele tijd op colleges en universiteiten had doorgebracht. Het ons hier getoonde exemplaar van een dandy was de zoon van tamelijk rijke ouders, die hun veelbelovende, buitengewoon vertroetel­de zoon natuurlijk alleen maar lieten studeren, zodra hij het abc geleerd had.
[3] Maar opdat het tere knaapje het bij de zware studie van het Latijn toch maar niet te moeilijk zou hebben, werd hij ten eer­ste in een heel goed kosthuis ondergebracht, opdat hij behoor­lijk te eten zou hebben en in natuurlijk opzicht zou toenemen -natuurlijk niet in wijsheid en genade voor God en de men­sen, maar alleen wat zijn lichaam betreft. En om te voorko­men dat het ingespannen studeren hem al te veel uit zou put­ten, mocht hij ieder jaar doubleren, ingeval hij niet in staat zou zijn, natuurlijk met heel weinig inspanning, een leergang in één jaar te doorlopen. Voor dat doel werden ook telkens de professoren, met name op de lagere scholen, op passende wijze gepaaid en werd er voor ieder onderwerp een zachtmoedige huisleraar aangenomen.
[4] Op deze manier sluisde men onze student weliswaar maar net door de lagere scholen heen; alleen werd er bij hem op die manier maar weinig of niets in zijn hoofd gesluisd. Het gevolg daarvan was, dat hij later op de hogere scholen bleef steken. En omdat hij gewoonlijk een hekel aan studeren had, legde hij zich dan ook hoofdzakelijk toe op de hierboven genoemde vrije kunsten, met name op het roken, gokken, buitensporig eten en drinken, enzovoort.
[5] Nadat hij zijn studies voltooid had en overal middelmatige examens had afgelegd, beproefde hij weliswaar zijn geluk in de kanselarij, maar de lucht van papier en inkt stond hem niet aan; van zijn moeder kreeg hij immers altijd zoveel geld, dat hij ook zonder kanselarij een leven als een cavalier kon leiden. Daarbij maakte hij alle nobele meisjes het hof en deed hij de een na de ander huwelijksvoorstellen, waardoor het dan ook gebeurde, dat louter door het wekken van verwachtingen op een huwelijk, veel van de door hem aanbeden liefjes inderdaad in verwachting, maar zonder huwelijk raakten­
[6] Behalve op deze liefjes, die met blinde hoop en daardoor, zoals opgemerkt, vaak met een weliswaar onaangename, maar daarentegen levende verwachting bedeeld werden, legde onze 'staatsman' zich ook toe op andere vrouwelijke wezens die hij, zonder eerst met hen over trouwen te spreken en hoop te wek­ken, altijd tegen een kleine vergoeding kon krijgen en waarbij hij niet bang hoefde te zijn dat deze schoonheden door hem in een andere staat van verwachting zouden kunnen geraken.
[7] Maar daarbij gebeurde het dan ook niet zelden, dat hij met syfilis in alle graden te maken kreeg en tenslotte zo hevig, dat zelfs de meest ervaren artsen op dit terrein hem geen advies of hulp meer konden bieden. Algehele uitdroging van de natuur­lijke levenssappen was het gevolg van deze luchthartige leef­wijze, voor welk kwaad Ik, de Heer, bij het scheppen van de wereld helaas puur vergeten ben een 'genezend kruidje' te scheppen. Vandaar dat onze kleine dandy zich dan ook nolens volens gereed moest maken om te sterven. Natuurlijk wel een heel onaangenaam verschijnsel voor een modieuze jongeling, die de wereld met haar zoete venusvreugden zo buitengewoon lief had gekregen. Maar het is nu eenmaal zo, dat iedereen de weg van het vlees moet gaan. En zo moest tenslotte ook deze dandy, die zijn grootste zaligheid in het vlees vond, des te meer de eigenlijke 'weg van het vlees' gaan­
[8] Kijk eens naar het bed, hoe hij zich kromt en krimpt en naar lucht en water snakt; maar hij krijgt niets meer naar bin­nen, omdat al zijn slikspieren uitgedroogd zijn en niet meer in staat zijn om ook maar één druppel water naar zijn maag te brengen. Zijn adem is kort en heel pijnlijk, omdat de longen al vrijwel helemaal verdroogd zijn. Ook zijn stem is helemaal gebarsten; alleen korte, krachteloze halve woorden kan hij nog onder grote pijn uitstoten, en daarbij lijkt de klank op die van een slechte fagot in de handen van een leerling. Hij zou nog wel als een dandy willen vloeken en tenslotte ook nog wel enkele geleerde frasen uit Voltaire of Sir Walter Scott willen stamelen; maar de algehele uitdroging staat dat niet toe, en de hevige pijnen in alle verborgen levenshoekjes geven hem ook de tijd niet om zijn gedachten nog een keer voor dat doel op één punt te concentreren. Vandaar dat hij daar stom en roche­lend ligt, alleen af en toe stoot hij een schrille, krakende fagot­klank uit zijn volkomen uitgedroogde keel.
[9] Kijk, zo verloopt dikwijls het einde van zulke woestelingen op aarde. En omdat wij aan deze zijde ook niets meer te bekij­ken hebben, omdat de dood ieder moment kan intreden, zul­len wij ons direct naar gene zijde wenden en zien hoe onze 'man' daar zal binnenkomen.
[10] Zie, daar is zijn bed, net zoals op de wereld! Nog steeds ligt hij er op dezelfde manier in. Maar tegelijkertijd zien jullie bij zijn bed maar één engel staan met een brandende fakkel in zijn hand, om met de geestelijke vlam ervan de laatste drup­pels levenssap van de dandy te vernietigen!
[11] Bij zulke mensen verschijnt er maar één engel, omdat bij hen de ziel en de geest zo goed als dood zijn. Alleen de wurg­engel, die over het vlees en de zenuwgeest gesteld is, heeft hier iets te doen, namelijk dat hij het vlees en de zenuwgeest zo hevig mogelijk pijnigt en brandt, om daardoor de uiteengere­ten zielenresten en hierin de eveneens verbrijzelde geest in de zenuwgeest terug te drijven -en op die manier de aldus ster­vende mens voor de eeuwige dood te bewaren!
[12] Hij (de engel) zal bij deze mens ook niets zeggen, maar hem alleen met zijn fakkel vanuit de natuurlijke wereld naar de geestelijke wereld overbranden; dat is wat er gewoonlijk met deze mensen gebeurt en ook moet gebeuren, omdat zij ronder die laatste genadige ingreep hun hele bestaan zouden verlie­zen.
[13] Deze handeling is dezelfde als die in de vertekende heiden­se sage van Prometheus. Want de meer geestelijk ingestelde oermensen zagen dergelijke verrichtingen in de geestenwereld, die destijds evenwel zeer veel sporadischer voorkwamen dan in deze tijd die veel zinnelijker is dan Sodom en Gomorra. Er zijn daarvan dan ook nog sagen bewaard gebleven, die echter na enkele duizenden jaren uiterst misvormd raakten­
[14] Hier dient zich ook weer dezelfde Prometheus aan -in zijn eigenlijke, niet misvormde werk. Maar kijk, nu heeft de een­zame engel zijn werk voltooid en het vlees van onze bon-vivant blijkt geheel en al tot as te zijn verbrand. Zie nu, uit de as verrijst heel langzaam en traag -geen prachtige, verjongde vogel Phoenix, o nee -maar een domme aap, die er uitziet als een oude, afgeleefde baviaan! Hij is helemaal stom, alleen kan hij wat zien.
[15] Het dierlijke uiterlijk vindt zijn oorzaak in het feit dat zulke mensen gedurende hun woeste leven de fijnere specifieke menselijke zielendeeltjes door hun wellust volkomen verspild hebben en alleen de grovere dierlijke deeltjes overhouden. Bij deze man is tenminste nog de apenziel overgebleven. Maar er zijn anderen die zichzelf tot de afschuwelijkste amfibieën ver­prutsen!
[16] Bij deze mens is het 'water van zijn leven' ook nog niet vast te stellen; want nu moet hij, zoals jullie gewoonlijk zeggen, 'de wei in' en wordt hij overgedragen aan geesten die over zulke ontaarde dierenzielen gesteld zijn. Misschien spelen zij het met veel vlijt in honderd jaar klaar om deze ziel weer een men­selijke gedaante te laten aannemen.
[17] Meer valt er van deze ziel niet te beschrijven; daarom de volgende keer een ander voorbeeld.

«« 5 / 15 »»