[1] Vervolgens wendde het Kindje Zich tot Sixtus, de oudste jongen van de kinderen van Cyrenius en zei tegen hem:
[2] 'Sixtus, als jij daarginds aan de kop van het gebaande pad nu eens tien kuiltjes zoudt willen ma­ken, allemaal een klein eindje van elkaar; je weet wel waarvoor die bestemd zijn,
[3] en als je dan de tien knikkers nog even wilt halen, die Jacob uit leem voor ons als speelgoed heeft gemaakt, dan kunnen we een pot­je gaan knikkeren; je weet nog wel hoe. .. jij hebt het Me zelf geleerd!'
[4] Sixtus deed meteen wat het Kindje hem vroeg!
[5] Toen de tien kuiltjes nu klaar waren en de knikkers ge­haald, zei het Kindje tegen Cyre­nius:
[6] Wil je Mij nu even los laten, dan kan Ik uitleggen en voordoen hoe dit spel gaat; jullie kinderen, val Mij nu niet in de rede want nu moet Ik Cyrenius zelf de gang van zaken toelichten!'
[7] Met veel pathos richtte het Kindje Zich nu tot Cyrenius, en zei:
[8] 'Nou, het spel gaat zó: je gaat drie passen van deze kuiltjes afstaan, en dan gooi je een knik­ker.
[9] Als je erin slaagt om daar­mee in het tiende, het laatste en verst verwijderde kuiltje te ko­men, dan ben je de koning van dit spelletje; kom je in het negende. dan ben je minister, in het achtste ben je een veldheer!
[10] In het zevende kuiltje ben je een landvoogd, in het zesde een rechter, in het vijfde een priester , in het vierde een boer, in het der­de een vader, in het tweede een moeder en in het eerste een kind!
[11] Hoe het spel dan verder gaat, zal Ik wel uitleggen, zodra de kuiltjes bezet zijn.
[12] Lachend pakte Cyrenius nu een knikker, en wierp die over het pad, en de knikker rolde dadelijk in het eerste kuiltje.
[13] Het Kindje vroeg hem: 'Ben je tevreden met dit resul­taat? Zo niet, dan mag je -omdat je beginneling bent -nog twee­maal gooien!'
[14] Maar Cyrenius zei: 'Nee, heerlijk Leven van me, Jezus-lief, ik blijf maar waar ik nu ben!'
[15] Nu zei het Kindje: 'Nu zijn jullie aan de beurt om te gooien, één voor één, Ik gooi wel als laat­ste!'
[16] Nu wierpen de kinderen hun knikkers, maar zij bezetten niet alle kuiltjes: sommigen kwa­men met tweeën en drieën in een kuiltje!
[17] Ten slotte wierp het Kindje en kwam­ net als anders altijd - in het tiende!
[18] Een van de meisjes wond zich daarover op en zei: 'Moet die kleine Jezus dan altijd koning zijn?'
[19] Maar nu zei het Kindje te­gen het meisje: 'Moet je daarom nu zo lelijk tegen Mij doen? Jij had toch een beurt vóór Mij?! Waarom doe je dan ook zo on­handig?!
[20] Als je vervelend tegen Mij blijft doen, dan zal Ik meteen weer een muis tegen je opstoken: daar ben je immers zo bang voor?!'
[21] Nu zei het me is je niets meer en stelde zich verder tevre­den met haar eenzaamheid in het tweede kuiltje.
[22] Toen bleek dat het negen­de, het achtste, het zevende en het zesde kuiltje leeg waren gebleven, zei Cyrenius tegen het Kindje:
[23] 'Kijk eens, mijn Leven, nu hebben we nog geen minister, geen veldheer, geen landvoogd en geen rechter!
[24] Wie moet nu die belangrij­ke posities vervullen?'
[25] 'Deze posten,'zei het Kind­je, 'zal Ik nu Zelf op Mij moeten nemen, omdat niemand ze heeft ingenomen: alle onbezette posten moeten namelijk worden vervuld door degene, die, gerekend vanaf het koningskuiltje, de eerst opvol­gende is!
[26] Zou bijvoorbeeld het mi­nisterskuiltje wel bezet zijn ge­weest, dan zouden de drie na hem volgende posities aan hem zijn toegevallen, maar nu die post on­bezet is, nu moet de koning die vier open posten bezetten.! Zo, nu zijn dus alle posities inge­nomen; laten we nu met het eigen­lijke spel beginnen

«« 192 / 302 »»