[1] (DE HEER:) 'Het meest sprekende voorbeeld daarvan vind je hier immers bij Mij. Nu ken je Mij, Mijn leer en ook de ware strekking ervan voor het leven. Je kent ook Mijn macht, door middel waarvan Ik deze hele aarde even snel en gemakkelijk tot niets zou kunnen omvormen als tevoren de jou welbekende oude rots in de zee! Maar dan zou Ik Me tenslotte Zelf toe moeten roepen: ' Als je deze wereld vol met je hartskinderen, die je hun aanleg en geaardheid hebt gegeven, liever niet had willen hebben, dan had je beter al in het begin helemaal geen aarde kunnen scheppen!' Maar de aarde en de mensen zijn er nu eenmaal, en het is dus zaak alles met alle liefde en geduld te behouden en te leiden volgens de wijsheid uit God, opdat van alles wat deze aarde draagt en in zich bevat, niets, zelfs niet ter grootte van een zonnestofje, verloren zal gaan!
[2] Ja, Ik zeg je: De mensen die Mij het meest tegenstaan en die zeker ook de slechtste mensen op de hele aarde zijn, zijn zonder meer de schriftgeleerden en Farizeeën in Jeruzalem; maar eerder nog dan dat Ik hen veroordeel en aan het kruis laat hangen, wil Ik het Mij door hen laten aandoen!"
[3] Dan springt ROCLUS gewoonweg op en zegt: 'Neen, neen, Heer en Meester! Dat zou betekenen dat Uw geduld wel erg ver gaat! Vanwege die paar schurken in Jeruzalem - ook al zouden ze allemaal in het niets worden opgelost - zal Gods rijk noch op deze aarde en al helemaal niet aan gene zijde ooit enigszins schipbreuk lijden; weg daarom met dat zwarte gespuis, en U blijft!'
[4] IK zeg: 'Zoals je deze zaak nu begrijpt, spreek je ook! Maar over ongeveer drie jaar vanaf nu gerekend zal je eigen geest je leren dat het anders is, dan zul je beter weten; daarom genoeg hierover, laten we ons op het avondmaal voorbereiden! Deze tafel zal iets langer gemaakt worden en jullie, met Ruban erbij nu met z'n dertienen, zullen daar prima aan kunnen zitten en een beeld geven van een toekomstig avondmaal, dat met Mijn laatste avondmaal op deze aarde overeenkomst zal vertonen!"
[5] ROCLUS zegt: 'Heer en Meester! U wordt nu opeens geheimzinnig en raadselachtig; hoe komt dat, waarom?"
[6] IK zeg: 'Vrienden, Ik zou jullie nog heel veel kunnen zeggen, maar jullie zouden het nu nog niet kunnen verdragen! Maar wanneer na dat laatste avondmaal de Heilige Geest in jullie hart zal komen, zal hij jullie volledig in de levende waarheid inwijden, en dan zul je pas helemaal begrijpen wat Ik nu tegen je gezegd heb. -Daar komt Marcus al aan met de schalen; laten we daarom gaan zitten om een vrolijk avondmaal te nuttigen! Jullie tafel is al klaar en gedekt:'
[7] Na deze woorden maakt ROCLUS een diepe buiging voor Mij, gaat dan naar zijn vrienden en metgezellen en zegt: 'Van weggaan is nu geen sprake, we moeten eerst aan het avondmaal deelnemen dat zojuist opgediend wordt, en wel daar, aan de tafel van de heren! De Heer en Meester wil het zo en dan wordt er niet geweigerd! Kom daarom nu snel met me mee en neem met mij plaats aan het vrije gedeelte van de tafel daar, waar de heren reeds lang zitten!"
[8] RUBAN zegt: 'Dat zal vast niet zo erg goed passen! Wij die niets te betekenen hebben, naast de grote Heer aller heren op aarde!'
[9] ROCLUS zegt: 'Passend of niet, de Heer en Meester over alle dingen wil het nu eenmaal zo en dan staat ons niets anders te doen dan te gehoorzamen, en wel met het vreugdevolste hart van de wereld! Laten we daarom gaan, opdat er niemand op ons hoeft te wachten! Maar ook, omdat ik werkelijk al flink honger heb en me echt van harte verheug op een overvloedig en goed toebereid maal! Ik zie dat ze ook hele kruiken en grote bekers vol wijn bij de spijzen op tafel zetten, en de lieftallige jongen schijnt vooral aan onze tafel veel zorg te besteden; laten we er dus maar snel naar toe gaan!"

«« 79 / 276 »»