[2] Rafaël zei: 'Voel maar en overtuig jezelf!'
[3] Toen raakte de Romein de handen en voeten van de engel aan en constateerde dat die net zo uit vlees en bloed bestonden als die van iemand anders, en hij zei daarop: 'Ja er is werkelijk niets geestelijks aan te voelen, en toch moet je een zuivere geest zijn en dat al bijna zo lang als het mensengeslacht op aarde bestaat?'
[4] Toen zei de engel: 'Voel nog maar eens, dan zullen we zien watje daarna zult zeggen!'
[5] Toen begon de Romein opnieuw de engel aan te raken, maar nu voelde hij geen lichaam meer en waar hij de engel beetpakte, gingen zijn vingers daar even gemakkelijk doorheen als door de lucht.
[6] Na deze tweede ervaring zei hij hoogst verbaasd (de Romein): 'Ja, dat zou zelfs de meest verstandige mens gek kunnen maken! Eerst was alles stevig beet te pakken en nu is alles lucht, dus zo goed als helemaal niets! Maar zeg me nu eens -als je tenminste als zo'n luchtig fenomeen nog spreken kunt -, waar je nu je goed voelbare lichaam van daarstraks hebt gelaten?'
[7] De engel zei: 'Dat heb ik nergens gelaten, want ik heb het nog precies zoals voorheen! Dat je het eerst als een vast lichaam voelde, was mijn vrije wil, en dat je het de tweede keer helemaal niet voelde, was ook mijn wil. Want wat wij volmaakte geesten willen, gebeurt zoals wij het vanuit onze vrijheid en wijsheid willen, hetzij direct of geleidelijk aan volgens een zekere wijze orde.
[8] Want wij bevinden ons door onze liefde tot God ook volledig in Zijn wijsheid en macht, die wij kunnen dragen en volledig beseffen, en dus is Gods liefde ook onze liefde, Zijn wijsheid onze wijsheid, Zijn wil onze wil en Zijn macht ook onze macht. Maar toch zijn er in God nog ondoorgrondelijke diepten die geen enkele geschapen geest ooit doorgronden zal; en als hij dat zou kunnen, zou hij niet zalig zijn, omdat hij dan van God geen toenemende zaligheid meer te verwachten zou hebben. - Begrijpen jullie Romeinen dat wel?'
[9] Een aantal Romeinen zei nu: '1a, beste vriend - ook al ben je een geest om dat goed te begrijpen en te beseffen heb je meer nodig dan ons Romeinse verstand! Het zal allemaal wel zo zijn, maar om te begrijpen hoe het eigenlijk allemaal is, moeten we wachten tot onze zielen verder ontwikkeld zullen zijn.'
[10] De engel zei: 'Luister eens, ik spreek nu alleen met Agricola en niet met jullie allemaal tegelijk; want ik weet immers dat jullie niet even verstandig zijn als hij. Daarom moeten jullie nu allen luisteren en op alles letten waarover ik met de verstandigste van jullie spreek en wat ik hem laat zien! Agricola jij hebt dus nu alleen het woord!'
[11] Agricola zei nu: 'Ja, ja, m 'n zuiver geestelijke vriend, ik heb wel zo half en half begrepen wat je mij eigenlijk hebt willen zeggen, maar toch heb ik het, net als de anderen, niet helemaal begrepen, maar ook ik wacht dan volgens de belofte van de Heer op betere tijden! Maar wel zou ik nu van je willen weten - en wel onder de voorwaarde dat ik dan volledig af zie van een heleboel andere dingen - hoe je je door je wil kunt ontdoen van je lichaam en toch nog net zo aanwezig kunt zijn als daarvoor met je stevig tastbare lichaam? Want vooral dat is voor mij het meest onbegrijpelijke! Eerst ben je iets dat werkelijk bestaat, meteen daarop ben je, als je er aan voelt, helemaal niets, en dat niets is dan toch weer helemaal hetzelfde als daarvoor. Ja, hoe is dat dan toch mogelijk?'
[12] De engel zei: 'Dat is toch iets heel begrijpelijks! Wij geesten zijn in onze voor jullie onweegbare, zuiver geestelijke sfeer toch het eigenlijke, enig werkelijke en alleroorspronkelijkste iets. Al het andere in de hele stoffelijke wereld is alleen maar een door onze wil veroorzaakt verschijnsel, om voor jullie stoffelijke zielen een duurzaam medium te scheppen door middel waarvan jullie je net als wij de volledige en waarachtige levensvrijheid kunnen verschaffen.
[13] Om je dat echter nog duidelijker te tonen, moet jij, Agricola, nu zelf een steen van de grond oprapen! - Goed, je hebt nu een heel harde natuursteen in je hand! Nu zul je zeggen: 'Kijk, deze steen is zoals hij is, absolute werkelijkheid!' Want je voelt in je hand zijn gewicht en zijn voor jou onverwoestbare hardheid en je zegt bij jezelf: 'Die bestaat werkelijk echt!' Maar ik zegje, dat het met dat werkelijk echte van jou net zo gesteld is als daarnet met mijn vleselijke lichaam en daarna met mijn nu nog steeds even geestelijke lichaam. Want de hardheid en het gewicht van de steen die je nog in je hand vasthoudt, hangt enkel en alleen af van de vasthoudendheid van onze wil. Zolang wij hem als een harde en zware steen in stand willen houden, zal hij ook blijven wat hij is.
[14] Wil ik bijvoorbeeld dat jouw steen nu geheel - wat zijn massa betreft - aan mij gelijk wordt, dan zul je net zo door de steen heen kunnen grijpen als je daarnet helemaal door mij heen hebt gegrepen. En in dat geval heeft de door onze geestelijke wil geproduceerde materie van de steen pas haar oorspronkelijke realiteit bereikt, terwijl die materie je nu, door de vasthoudendheid van mijn eigen wil, als een harde, zware steen voorkomt. Om dat nog gemakkelijker te begrijpen, moet je nog een keer goed onderzoeken of het nog dezelfde steen is!'
[15] Agricola zei: 'Die is nog zoals hij was!'
[16] De engel zei: 'Hoe is hij dan nu?'
[17] Agricola zei: 'Ja, ik zie hem nog wel als een wolkje in mijn hand, maar zijn hardheid en zwaarte zijn verdwenen! Nee, dat is toch wel erg vreemd! Ik zou me toch alles eerder hebben kunnen voorstellen dan dat zoiets mogelijk zou zijn! Hoe krijg jij dat toch voor elkaar?'
«« 68 / 229 »»
Graag willen wij u wijzen op het grote belang van aanschaf van de originele boekwerken die hier digitaal kunnen worden ingezien. Hiermee bevordert u de voortgang van de werkzaamheden m.b.t. herdrukken en uitgifte van nieuwe vertalingen, en niet te vergeten het beschikbaar houden van boeken voor een grote groep mensen die niet vertrouwd zijn met digitale communicatiemiddelen. Informatie over het bestellen van deze boeken vindt u op www.lorber.nl.