Deutsch

Die Lebensbasis des Menschen – G.K. Holderer

Geef een reactie

Die Lebensbasis des Menschen
– G.K.Holderer –

Seit wann gibt es Menschen auf der Erde und wie wurden sie erschaffen? Zuerst sollten wir wissen, dass hinter allem Leben ein Schöpfer steht und dass dieser in einer vollkommenen Ordnung und Reihenfolge seine Geschöpfe entstehen und wachsen lässt. Wir beschränken uns hier auf die materielle Welt und da im besonderen auf unsere Erde.

Wir kennen die vielfältigen Epochen wie z.B. Eiszeit oder Steinzeit. In jeder dieser Epochen gab es ein bestimmtes Ziel des Wachstums, beispielsweise musste der Erdboden so verändert werden, dass ein Wachstum von Pflanzen möglich wurde. Danach galt dasselbe für das Erschaffen von bestimmten Tieren, die nach ihrem Tod wieder den Boden düngten und so verbesserten. Das höchste Lebewesen ist der Mensch. Für ihn wurde die materielle Welt vorbereitet.

Bevor wir zum Menschen kommen, müssen wir einen Blick auf die Beschaffenheit einer Pflanze oder eines Tieres werfen. Beide bestehen aus der sichtbaren Materie und einer innerlichen Seele. Das Leben befindet sich in der Seele. Diese hält den materiellen Körper am Leben. Trennt sich die Seele vom Körper, dann ist das Leben der Pflanze oder des Tieres erloschen. Ihre Seelen sind mit einem Instinkt ausgerüstet, je nach Art des Lebewesens. Bei Säugetieren wie Rind oder Tiger ist der Instinkt am höchsten ausgebildet. Aber Tiere haben keinen Geist. Dies ist dem Menschen vorbehalten.

In der Bibel lesen wir, dass Gott mit Adam den ersten Menschen erschaffen hat und das vor weniger als 7000 Jahren. Nun haben die Archäologen aber Skelette gefunden, die mindestens 50 000 Jahre alt sein müssen. Das kann aber sehr leicht aufgeklärt werden. Im Rahmen der Entwicklung war es zunächst nötig einen Vorläufer des geistigen Menschen zu erschaffen. Da gehören die gefundenen alten Skelette dazu. Diese Menschen hatten wie die höchst entwickelten Tiere lediglich ihren Körper und eine Seele mit Instinkt. Man könnte diese frühen Menschen auch als Tiermenschen bezeichnen.

Die ersten Menschen mit Geist, Seele und Körper sind also tatsächlich diejenigen, die in der Bibel als Adam und Eva beschrieben stehen. Der Geist darf natürlich nicht mit dem Verstand verwechselt werden. Der Apostel Johannes erklärte es deutlich, als er sagte, dass Gott Geist ist und Moses sagte, dass wir nach dem Vorbild Gottes erschaffen sind, also sind auch wir in erster Linie geistige Wesen..

Gott, der Schöpfer und Vater der Menschen hat die Menschen ja nicht für ein kurzes Leben auf der Erde erschaffen, sondern für ein geistiges ewiges Leben, das erst nach dem Erdendasein beginnt. Um nun die Menschen und werdenden Kinder Gottes ein Leben auf der Erde zu ermöglichen, in dem die geistigen Voraussetzungen erlernt werden können, war die endlos lange Vorbereitung der materiellen Erde notwendig.

Es tauchen nun Fragen auf, z.B. warum ist das Erdenleben so mühsam um geistig zu wachsen, damit wir für das geistige Reich und Himmel fähig sind! Dass das Erdenleben erst nötig wurde, wissen wir durch den Fall Luzifers, der durch Ungehorsam gegenüber dem Schöpfer entstand.

Kommen wir jetzt zu Adam und Eva zurück, den ersten Menschen mit einem von Gott gegebenen Geist. Der Geist gab ihnen die direkte Verbindung zu Gott, dem Schöpfer und ihre Seelen hatten nicht mehr den Instinkt ihrer Vorläufer, sondern Verstand und Vernunft. Dadurch konnten sie die auf sie zukommenden Situationen beurteilen und richtig entscheiden. Da sie die ersten Menschen auf dieser Basis waren, hatten ihre Seelen keine vererbten schlechte Eigenschaften. Es war in ihrem Leben lediglich notwendig auf den inneren Geist zu hören und schon wäre alles nach der göttlichen Ordnung durchzuführen gewesen.

Ihr Geist war so stark mit ihrer Seele verbunden, dass sie unmittelbar Kenntnisse von Pflanzen und Tiere erhielten, warum diese vorhanden sind. Pflanzen und Früchte zum Geniessen, Tiere als Unterstützung des Menschen. Selbst Tiger und Löwen waren diesem starken geistigen Willen der ersten Menschen unterlegen. Sie verhielten sich ihnen gegenüber zahm. Das ist es, was als Paradies beschrieben steht. Das Paradies ist also eine innere Einstellung des Menschen, die sich nach aussen auf seine Umgebung auswirkt.

Auf Ordung zu achten, heisst gehorsam zu sein. Aber genau da wurden Adam und Eva schwach! Sie begnügten sich nicht mit ihrem wunderbaren Paradies. Sie bedachten nicht, dass sie noch in einem Probezustand waren, der ihre Seelen festigen sollte um niemals mehr gegen Gottes Ordnung zu sündigen und stets seine Ordung als die beste anzuerkennen und danach zu handeln. Das gelang ihnen nicht! Sie wurden ungehorsam mit der Folge, dass Kain geboren wurde!

Ihre Ungehorsamkeit musste sich nun auf ihren Sohn Kain vererben und das mit verheerenden Folgen. Wären sie innerhalb der Ordnung Gottes gehorsam geblieben, dann wären sie von Gott gesegnet worden, was eine dauernde Stabilität des Gehorsams und Verständnisses der göttlichen Ordnung gebracht hätte. Alle daraufhin geborene Kinder von Adam und Eva wären so ebenfalls ohne negative Eigenschaften gewesen und das hätte ebenfalls für alle Nachkommen gegolten. Die Oberhoheit des Menschen auf alles Leben auf der Erde wäre geblieben, das Paradies wäre auch für uns noch anwesend.

Aber mit der Geburt Kains wurde alles anders – das Paradies gab es nicht mehr. Alle Menschen unterlagen den sich steigernden schlechten Eigenschaften. Jeder erbte diese von seinen Eltern. Ungehorsam führte zu Hochmut und Egoismus. In diesen beiden negativen Eigenschaften sind alle andere Sünden enthalten.

Das schlimmste dabei ist, dass der Mensch nach seinem Ableben auf der Erde nicht sofort in den geistigen Himmel kommen konnte, da er nicht rein war. Jenseits musste ein Reinigungsprozess fortgesetzt werden und der Sieg über Luzifer war noch nicht errungen. Darum konnte niemand in den höchsten Himmel aufgenommen werden. Jemand musste auf der Erde ein völlig reines Leben führen, das ganz dem Gehorsam zu Gott gewidmet war!

Das Fehlverhalten unserer Stammeltern Adam und Eva ist zurückzuführen auf die Willensfreiheit, die der Mensch haben muss. Ein auferlegter Zwang von Seiten Gottes hätte uns zu Robotern gemacht, die nicht anders als Vorprogrammierte hätten reagieren können. Das wären keine Kinder Gottes geworden. Mit der gegebenen Freiheit ist aber ein tiefes Fallen und ein höchstes Steigen möglich.

Durch das Fehlverhalten Adams und Evas entschied sich die Liebe Gottes selbst als Mensch zu leben, um den fehlenden Sieg über Luzifer zu erringen. Jesus von Nazareth war dieser Menschensohn. Seine Seele und sein Körper waren wie bei jedem Menschen, während sein Geist der göttliche Geist selbst war. Seele und Körper musste Jesus nun dem Geist unterstellen, um dem Gebot der absoluten Gehorsamkeit folgen zu können. Wenn wir dabei an uns denken, dann wissen wir, wie schwer diese Aufgabe war. Seine Demut erklärt uns, warum er sogar den Tod am Kreuz auf sich nahm. Die Menschen – mit dem Drängen Luzifers im Hintergrund – wollten seinen Tod. Er nahm den von ihnen geforderten gewaltsamen Tod an.

Gehorsamkeit ist mit Demut eng verbunden. Durch die demütige Annahme dieser göttlichen Aufgabe, nahm die Liebe Gottes in Jesus zu, aber nicht nur bei ihm sondern auch in uns Menschen, seinen Kindern. Nur so konnte Jesus diese Aufgabe bewältigen.

Jesus erlöste nach seinem Tod im Jenseits viele Seelen und nach seiner Zeit des Erscheinens bei den Gläubigen (vor Pfingsten) stieg er direkt in den Himmel auf, wo er sich für immer mit dem Gottesgeist verband. Wenn wir ihn sehen werden, dann sehen wir direkt in das Angesicht Gottes, des nun sichtbar gewordenen himmlichen Vaters.

Die erlösende Kraft, die durch seine Tat frei wurde, hat er dann sofort auf seine Jünger an Pfingsten weitergegeben. Aber auch wir Menschen, die seither geboren wurden, haben in sich diesen Kern der Erlöserkraft von Geburt an erhalten. Es ist nun aber falsch davon auszugehen, dass wir durch seine Erlösung frei von Schulden sind. Jesus hat den Weg zum Himmel freigemacht, er hat eine Brücke gebaut. Wir dürfen ihm auf seinem Weg folgen und erreichen dann ebenfalls den Himmel. Nicht umsonst sagte er: “Ich bin der Weg, die Wahrheit und das Leben, niemand kommt zum Vater ( Himmel ) denn durch mich!”

Wir müssen in seiner Wahrheit leben und dies ist die Liebe zum himmlichen Vater und zu unseren Mitmenschen. Die Verantwortung liegt bei uns selbst. Ohne selbst tätig zu werden, können wir den wahren Weg zum Leben nicht finden. Die Barmherzigkeit des himmlichen Vaters hilft uns bei der Suche!

==================

G.K. Holderer,  März 2017

Column, Jakob Lorber

Het machtscentrum van God – G.K. Holderer

Geef een reactie

Het machtscentrum van God
– G.K. Holderer –

Van Johannes, de discipel van Jezus, weten wij dat Jezus vaak gezegd heeft dat God geest is. Wat moeten wij ons daarbij voorstellen? Geest is een zeer hoge vorm van energie, die zich als leven manifesteert. Deze goddelijke geest is overal aanwezig in de grote oneindigheid van de ruimte. Daarom bestaat er geen enkele plaats waar zijn aanwezigheid niet voorkomt. Deze alomvattende geest heeft ook een machtscentrum van waaruit alles wordt bestuurd. Dit machtscentrum is niets anders dan zijn liefde! En het is haast onvoorstelbaar, maar – deze liefde is onze Vader! Want zij heeft alle levende wezen uit zichzelf geplaatst en de mogelijkheid gegeven zich te ontwikkelen. Daarom is de liefde de Vader van ons mensen.

Zoals in God de Geest het leven bezit, zo is dat ook bij ons mensen het geval. Onze innerlijke geest is ons leven. Maar het lichaam is ons voor een beperkte tijd gegeven en wordt door zijn geest in leven gehouden. De ziel, die de verbindende schakel is tussen geest en lichaam, behoort eigenlijk tot de geest. Zij is nog onrein en bezit zowel goede maar ook vele slechte eigenschappen. Daarom is onze ziel bij de geboorte nog gescheiden van onze geest. Het is haar taak die oorspronkelijke vaste verbinding met haar geest weer te herstellen. Hiervoor dienen de uiterlijke gebeurtenissen en situaties, die op de mens af komen en op hem inwerken.

In het besef dat wij zelf onze geest zijn en dat ons lichaam maar een tijdelijke gave is, zal en moet men zijn bestaan op aarde op een serieuzere manier vorm geven dan door alleen maar uiterlijke lusten en verlokkingen te volgen. Deze zijn namelijk alleen toegelaten door God, onze Vader, om ons mensen erop opmerkzaam te maken dat deze negatieve eigenschappen moeten worden overwonnen, omdat zij ons prikkelen om eraan toe te geven.

Laten wij onze aandacht nu richten op de liefde van de hemelse Vader, die het machtscentrum van de Godheid is. Zij heeft ons als Jezus in zijn leven op aarde meegedeeld dat wij haar kinderen zijn, omdat zij immers de Vader is. Eens zullen wij in dit machtscentrum, dat de liefde is, worden opgenomen. Iedereen kan zich er een voorstelling van maken wat dit allemaal voor groots betekent. Maar we mogen niet vergeten dat wij geschapen wezens zijn, die God, die ongeschapen is, nooit kunnen benaderen. Dat was de fout van Lucifer, die van mening was dat hij gelijkwaardig was geworden aan God.

Voorlopig zijn wij kleine mensen, die dagelijks, soms zelfs elk uur, voor taken worden gesteld die een nauwe verbinding met Jezus noodzakelijk maakt om ze liefdevol uit te voeren. Als Gods kinderen in wording hebben wij een opvoeding in een vrije meningsvorming nodig en de vaste wil om de juiste, op de geest gerichte, beslissing te nemen. Desondanks zouden wij ons doel niet bereiken als de Vader ons niet de helpende hand zou reiken. In de praktijk is zijn hulp aanwezig in het hart, aanvankelijk via het geweten en later in de vorm van duidelijke aanwijzingen in ons gedachtenleven, die de juiste weg laten zien.

Jezus zegt ons vaak: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door mij!” In de mens Jezus woonde – en woont natuurlijk nog steeds – de goddelijke Geest. Daarom is hij de ware weg naar het leven! Hij heeft ons voorgeleefd dat je een zuiver, deemoedig en liefdevol leven in het lichaam kunt leiden. Hij liet zich bovendien nog kruisigen en dat gebeurde om voor ons een eeuwig leven in de geest mogelijk te maken, maar ook als een teken voor Lucifer dat hij als geschapen wezen niet over goddelijke kracht beschikte. Alleen de eeuwige liefde heeft tot nu toe verhinderd dat Lucifer de dood vond.

De afscheiding van God veroorzaakt dat men van goddelijke levensenergie verstoken blijft. Waar deze voeding ontbreekt, vindt een dergelijk geschapen wezen onherroepelijk de dood. God als de liefde en vandaar ook als Vader houdt van al zijn schepselen en zal allen weer op de juiste weg leiden opdat zij eens in zijn geestelijk rijk aankomen. Tijd speelt daarbij geen rol; belangrijk is alleen het doel. Voor het terugbrengen van de gevallen wezens heeft God het tijdelijke leven in de materie geschapen, zodat elk men de kennis kan verzamelen die hem duidelijk maakt wat de zin van het aardse leven is. Jezus heeft dat in deze bewoordingen samengevat: “Heb God boven alles lief en je naaste als jezelf!” Wij allen zijn op weg naar het hemelrijk. Maar doordat de gaven en eigenschappen verschillend over de mensen zijn verdeeld, moeten wij respect hebben voor alle medemensen, want iedereen moet een iets  andere ontwikkeling volgen. Het doel is echter hetzelfde!

 G.K. Holderer, februari 2017.

====================

Deutsch

Das Machtzentrum Gottes – G.K. Holderer

Geef een reactie

Das Machtzentrum Gottes
– G.K. Holderer –

Von Johannes, dem Jünger Jesu, wissen wir, dass Jesus mehrfach gesagt hat, dass Gott Geist ist. Was müssen wir uns darunter vorstellen? Geist ist eine sehr hohe Energieform, die sich in Leben ausdrückt. Dieser göttliche Geist ist in der großen Unendlichkeit des Raumes überall ausgebreitet. Es gibt daher keinen Platz, an dem seine Anwesenheit nicht vorhanden ist. Dieser allumfassende Geist hat aber auch ein Machtzentrum, das alles steuert. Dieses Machtzentrum ist nichts anderes als seine Liebe! Und beinahe unvorstellbar – diese Liebe ist unser Vater! Denn sie hat alle lebende Wesen aus sich gestellt und zur Entwicklung freigegeben. Daher ist die Liebe der Vater von uns Menschen.

So wie in Gott der Geist das Leben in sich hat, so ist das auch bei uns Menschen. Unser innerlicher Geist ist unser Leben. Der Körper dagegen ist uns nur zeitlich gegeben und wird durch seinen Geist am Leben gehalten. Die Seele, die zwischen Geist und Körper angeordnet ist, gehört eigentlich zum Geist. Sie ist aber noch unrein und sowohl mit guten, aber auch mit vielen schlechten Eigenschaften versehen. Daher ist unsere Seele bei unserer Geburt noch getrennt vom Geist. Ihre Aufgabe ist es, die feste Verbindung zu ihrem Geist wieder herzustellen. Dazu dienen die äusseren Ereignisse und Situationen, die auf den Menschen zukommen und einwirken.

Im Wissen, dass unser Geist wir selbst sind und dass unser Körper nur eine zeitliche Gabe ist, wird man und muss man sein Dasein auf der Erde nachdenklicher gestalten als nur den äusseren Lüsten und Verlockungen zu folgen. Sind diese ja nur zugelassen von Gott, unserem Vater, um uns Menschen darauf aufmerksam zu machen, dass diese die zu überwindenden negativen Eigenschaften sind, die uns drängen ihnen zu folgen und sie auszuführen.

Behalten wir die Liebe des himmlichen Vaters im Auge, die das Machtzentrum der Gottheit ist. Sie hat uns als Jesus in seinem Leben auf unserer Erde mitgeteilt, dass wir ihre Kinder sind, da sie ja der Vater ist. Wir werden einst in dieses Machtzentrum, das ja die Liebe ist, aufgenommen werden. Was dieses Großes bedeutet, das kann sich jeder selbst ausmalen. Nicht zu vergessen ist, dass wir geschaffene Wesen sind, die niemals Gott, den Ungeschaffenen, erreichen können. Das war der Fehler Luzifers, der meinte, Gott ebenbürtig geworden zu sein.

Vorläufig sind wir kleine Menschen, die täglich, manches Mal sogar stündlich, vor Aufgaben gestellt werden, die eine starke Verbindung mit Jesus notwendig macht um sie im Sinne der Liebe auszuführen. Als werdende Kinder Gottes benötigen wir die Erziehung in der freien Meinungsbildung und einen festen Willen um die richtige auf den Geist gerichtete Entscheidung zu fällen. Trotzdem würden wir das Ziel nicht erreichen, wenn nicht die helfende Hand des Vaters uns unterstützen würde. In der Praxis ist seine Hilfe im Herzen anwesend, die uns anfangs als Gewissen und später in deutlichen Gedankenhinweisen den richtigen Weg zeigt.

Jesus sagt uns mehrfach: “Ich bin der Weg, die Wahrheit und das Leben. Niemand kommt zum Vater, denn durch mich!” Im Menschen Jesus wohnte und wohnt natürlich noch immer der Gottesgeist. Darum ist er der wahre Weg zum Leben! Er hat es uns vorgemacht, dass man ein reines, demütiges und liebevolles Leben im Körper ausführen kann. Dass er sich darüberhinaus noch hat kreuzigen lassen, geschah für uns für ein ewiges Leben im Geist, aber auch als Zeichen für Luzifer, dass dieser als geschaffenes Wesen eben keine Gotteskraft besitzt. Nur die ewige Liebe hat es bisher verhindert, dass er nicht seinen Tod fand.

Die Trennung von Gott bewirkt, dass keine göttliche Lebensenergie fliesst. Wo dieser Zufluss fehlt, da findet solch ein geschaffenes Wesen unweigelich den Tod. Gott als die Liebe und daher als Vater liebt aber alle seine Geschöpfe und wird alle wieder auf den richtigen Weg leiten, damit sie einst in seinem geistigen Reich ankommen. Zeit dafür spielt keine Rolle, nur das Ziel. Für die Rückführung der gefallenen Wesen hat Gott das zeitweise Leben in der Materie geschaffen, so dass jeder Mensch Erkenntnisse sammeln kann, die ihm den Sinn seines Erdendaseins klar machen. Jesus hat dies in seinem Satz zusammengefasst: “Liebe Gott über alles und deinen Nächsten so wie dich selbst!” Wir alle sind auf dem Weg zum Himmelreich. Durch die unterschiedliche Gabe der Eigenschaften müssen wir Respekt gegenüber allen Mitmenschen haben, denn jeder hat eine etwas andere Entwicklung vor sich. Das Ziel aber ist dasselbe!

G.K. Holderer, Februar 2017. 

=====================

 

Nieuws, Stichting

Programma symposium over ufo’s en buitenaards leven op 6 mei 2017

1 reactie

Symposium over ufo’s en buitenaards leven op 6 mei 2017 in Wouterswoude

In verschillende boeken van Jakob Lorber en Emanuel Swedenborg worden de bewoners van andere werelden beschreven. Daaruit kunnen we opmaken dat we niet alleen zijn in het heelal. Op een enorm groot aantal werelden heeft zich leven gevormd en wonen menselijke wezens die qua lichaamsbouw op ons lijken.
Het is alleszins de moeite waard om deze openbaringen te vergelijken met de enorme hoeveelheid documentatiemateriaal die door ufologen is verzameld. Wat kunnen we op grond van al deze verslagen zeggen over de technologie en het karakter van deze andere beschavingen? Hoe ziet een interstellaire samenleving eruit?

Om wat meer zicht te krijgen op deze boeiende materie heb ik in samenwerking met Stichting Wijzer uit Dokkum een symposium over dit onderwerp georganiseerd. Dat zal plaats vinden op zaterdag 6 mei a.s. van 11.00 – 16.30 uur in gebouw “De Nije Warf”, Foarwei 31-a in Wouterswoude (Friesland). Hieronder tref je het volledige programma van dit symposium aan, gevolgd door gegevens over de sprekers die op die dag het woord zullen voeren.
_______________________________________________________________________________________________________

PROGRAMMA UFO-SYMPOSIUM OP 6 MEI 2017.
11.00 – 12.15 uur: lezing door Anton Teuben over “Buitenaards contact in Nederland”.

Als kind was Anton Teuben al geïnteresseerd in de lucht- en ruimtevaart en hij is nu al 31 jaar meldpunt voor vreemde objecten en ervaringen. Hij beschrijft deze dag wat hij heeft ontdekt o.a. in Nederland, Duitsland en Rusland. Duizenden mensen uit alle lagen van de bevolking hebben de afgelopen tientallen jaren hun verhalen in vertrouwen aan Anton verteld. Hij heeft geen enkele twijfel en weet dat er daadwerkelijk altijd al contact is geweest. De meeste mensen kennen inmiddels de rol van de gecontroleerde media en dat dit universele contact mondjesmaat bekend wordt gemaakt. Hij heeft zich jarenlang kunnen verdiepen in de vele dimensies/realiteiten en de technologie en de intenties van onze universele bezoekers en zal daar op 6 mei uitleg over geven. Al in 2002 maakten wij onze bevindingen en opgedane universele kennis al publiekelijk en hebben daarmee miljoenen mensen wereldwijd bereikt. Met name het besef hoe we zelf functioneren en de mogelijkheden door het integreren van de Schumann resonantie (trillingsfrequentie van de aarde) zijn de belangrijkste ingrediënten en de sleutel om het universum te bevatten. Het draait om jouw intentie want… universe is magic and love is the key.

Kijk voor meer informatie op www.antonteuben.nl

13.15 – 14.30 uur: lezing door Piet Smolders over “Buitenaards leven”.

Bezoek uit de ruimte. Hebben we dat ooit gehad of hebben we het misschien nog? Piet Smolders boog zich over die vraag, nadat hij jarenlang als ruimtevaartjournalist en als hoofd van het Artis Planetarium de kwestie had afgewimpeld zonder zich er serieus in verdiept te hebben.

Rond 2005 deed hij dat wel en kwam hij tot een onverwachte conclusie in zijn boek “ET- Geen mythe maar werkelijkheid”. Want er is wel degelijk wat aan de hand vindt hij. Veel UFO’s zijn verklaarbare (natuur)verschijnselen. Maar juist de meest nauwkeurige waarnemingen, vaak verricht door goed opgeleide en nuchtere mensen, wijzen erop dat UFO’s concrete vervoermiddelen zijn. Het zijn deze degelijke observaties die de officiële instanties onverbiddelijk naar de prullenbak verwijzen, voorzien van het etiket “onverklaarbaar”. En dat terwijl juist die nader zouden moeten worden bestudeerd!

Gelukkig lijkt het er nu op dat enkele wetenschappers geneigd zijn zich in buitenaards bezoek te verdiepen. Het heelal barst waarschijnlijk van leven, daar is bijna iedereen het wel over eens. Is het dan onlogisch dat we bij tijd en wijle bezoek krijgen?

Piet Smolders was al bezig met ruimtevaart toen die nog niet bestond. Al meer dan vijftig jaar praat en schrijft hij erover. Hij produceerde duizenden artikelen voor kranten en tijdschriften in binnen- en buitenland en schreef meer dan vijftig boeken over ruimtevaart en sterrenkunde. Zijn vijftigste boek verscheen in 2007, het jaar waarin de ruimtevaart vijftig werd. Smolders maakte ook tientallen documentaires voor de televisie en werkte mee aan talloze radioprogramma’s.

Intussen was hij als het even kon ook nog overal present waar ruimtevaart wordt bedreven. Hij was vele malen op het Kennedy Space Center (onder andere bij de start van de laatste Apollo naar de maan en bij shuttle-lanceringen) en op Baikonoer, onder meer bij het vertrek van een Belgische en een Nederlandse ruimtevaarder.

Smolders, die ook nog vijftien jaar Hoofd van het Artis Planetarium in Amsterdam was, leerde ooit Russisch als Officier bij de Militaire Inlichtingen Dienst (MID). Hij werd onderscheiden met de Simon Stevin kijker en de Gagarin medaille van de Russische ruimtevaartfederatie. Hij is lid van de Russische Ruimtevaart Academie en erelid van de Nederlandse Vereniging voor Ruimtevaart. In 2007 werd door de Internationale Astronomische Unie een planetoïde tussen Mars en Jupiter naar hem vernoemd.

Piet Smolders werd geboren op 28 december 1940 in Geldrop. Hij en zijn vrouw Ljoedmila hebben vier kinderen en twee kleinkinderen. Smolders schildert ook: thema’s uit de ruimtevaart, landschappen, portretten en stillevens.

Kijk voor meer informatie op: http://www.smoldersonline.nl/

15.00 – 16.30 uur: mogelijkheid voor bezoekers om eigen ufo-ervaringen voor te leggen aan de sprekers.

Na de theepauze begint om ca. 15.00 uur het derde programma-onderdeel. We stellen ons voor dat de bezoekers daarbij hun eigen ufo-ervaringen vertellen en in een informele sfeer met de sprekers in discussie gaan over allerlei onderwerpen die direct en indirect met het thema van het symposium verband houden. Veel mensen hebben al eens een ufo gezien en willen graag hun verhaal daarover kwijt.

Opgave en reservering voor 6 mei.
Het is slim om vooraf geld over te maken, omdat je dan 5 Euro korting krijgt op de toegangsprijs. Kaarten aan de zaal kosten namelijk 20 euro. Is het verschuldigde bedrag echter vòòr 6 mei bij ons binnen, dan gaat daar 5 euro af en betaal je slechts 15 euro per persoon.
Je kunt het bedrag overmaken op bankrekening NL41 RABO 0362 2353 41 t.n.v. Stichting Wijzer te Dokkum. Bij voorbaat onze hartelijke dank!
_______________________________________________________________________________________________________

Hieronder zie je de sprekers op 6 mei en de locatie “De Nije Warf” in Wouterswoude.

anton-teuben

pieteindhoven08092013park

de-nije-warf

 

 

 

Nieuws

Aankondiging lezing van Geurt Stoffels over spontaan herstel

Geef een reactie

Nieuwe lezing van Geurt Stoffels

Zoals sommigen onder jullie vast nog wel weten heeft Geurt Stoffels in 2011 in het Van der Valk-hotel in Sneek een lezing gehouden over spontaan herstel. Momenteel is hij bezig een vervolglezing over dit onderwerp voor te bereiden. Zodra de voorbereidingen zijn afgerond, krijgt iedereen, die zich voor onze nieuwsmails heeft aangemeld, daarvan automatisch bericht.

Mocht je nog geen nieuwsmails ontvangen, dan volstaat een mailtje naar klaassens38@zonnet.nl met in de berichtregel ‘aanmelding nieuwsmails’.

Geïnteresseerden verwijs ik graag naar de tekst van zijn vorige lezing over dit thema: https://www.nieuweopenbaring.nl/tekst-van-de-lezing-van-geurt-stoffels-op-9-11-2011-over-spontaan-herstel/.

Diverse

Wees een spreekbuis voor hen die geen stem hebben – Luni Vermeulen

Geef een reactie

Wees een spreekbuis voor hen die geen stem hebben
 – door Luni Vermeulen –

Een veel gebruikte uitdrukking in het Engels is “be a voice for the voiceless”. In het Nederlands wordt dat vaak vertaald met “wees een spreekbuis voor hen die geen stem hebben”. Maar hoe vaak handelen we volgens onze overtuiging door op te komen voor deze mensen? Ik denk dat het nodig is dat we ons allereerst afvragen wie wij als die mensen zonder stem beschouwen.

Een gratis online woordenboek geeft verschillende definities voor dat woord, afhankelijk van de context waarin het wordt gebruikt. Ik geloof dat de definitie die het best omschrijft wat het betekent om zonder stem te zijn in de figuurlijke (en soms letterlijke) context die ik bedoel, de definitie is die deze mensen omschrijft als mensen ‘zonder de macht of het recht om een mening te uiten.’ Het gaat met andere woorden om hen die misschien wel fysiek in staat zijn om te spreken, maar om welke reden dan ook niet de macht hebben om dat te doen. Verder doel ik daarmee op hen die hun behoeften niet onder woorden kunnen brengen; daarbij gaat het bijvoorbeeld om baby’s en dieren.

Sta me toe dit toe te lichten aan de hand van mijn achtergrond. Ik woon in een land waar de overgrote meerderheid van de mensen gedurende veel te lange tijd het recht was ontzegd om zich uit te spreken. Tientallen jaren lang hadden mensen niet de macht of het recht om te bepalen waar ze mochten wonen, met wie ze konden trouwen, over welke voorzieningen ze konden beschikken of welke mensen hen bestuurden. Dat is gelukkig veranderd. Als je opgroeit in een land waar mensen zo lang geen enkele inbreng hadden, laat dat een blijvende indruk bij je achter. Het is het idee van “hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren?”, en het creëert een houding om op te komen voor hen die dat zelf niet kunnen. Daarmee probeer ik beslist geen politieke discussie op gang te brengen; ik gebruik deze omstandigheden puur en alleen als voorbeeld.

In onze dagelijkse ontmoetingen met mensen komen we echter veel soortgelijke situaties tegen die daar min of meer verwant aan zijn. Een stem zijn voor hen die geen stem hebben is geen politiek begrip, maar is een concept dat gerelateerd is aan mededogen, verantwoordelijkheid en rechtvaardigheid. We kunnen ons afvragen of wij ons in ons dagelijks leven niet schuldig maken aan het feit dat wij iemand in meerdere of mindere mate van zijn stem beroven. Besteden wij oprecht aandacht aan de behoeften van anderen en doen wij een weloverwogen poging om op te komen voor hen die problemen ondervinden bij het opkomen voor zichzelf? Hebben wij een houding van waaruit wij anderen dienen?

Veel mensen in de wereld worstelen met de meest onuitsprekelijke gruweldaden of worden ermee geconfronteerd. Komen wij voor hen op? Doen wij onze mond open als iemand oneerlijk wordt behandeld? Of zijn wij gewoon te bang voor de consequenties die dat voor ons kan hebben? Zitten wij rond het barbecuestel of om de eettafel en spreken wij er schande van dat vrouwen en kinderen worden misbruikt, òf staan we de volgende dag op en melden wij ons aan als vrijwilliger om medewerking te verlenen aan het werk van een niet-gouvernementele organisatie die hen daadwerkelijk helpt? Dat is wat het opkomen voor deze mensen naar mijn mening inhoudt. Ik geloof dat het zijn van een stem voor hen die geen stem hebben mèèr is dan alleen maar onze sympathie of zorg voor hen uitspreken, of in een verhit debat verwikkeld raken over hun noden; het gaat erom dat wij in actie komen en onze diensten aanbieden waar en wanneer wij daartoe in de gelegenheid zijn.
___________________________________________________________________________________________________________

Oorspronkelijke titel “Be a voice for the voiceless”.
Schrijver: Luni Vermeulen
Vertaling: Hendrik Klaassens

Luni Vermeulen is passionate about people empowerment. She believes that trials and tribulations effectuate personal growth that can be put to good use for self-development and serving others with encouragement and inspiration. She shares some of her thoughts and experiences on her blog, surrenderinginfaith.wordpress.com. Luni is interested in Middle East politics and eschatology, is an avid reader, a news junkie, an enthusiastic traveller and has a strong sense for the protection of animals. Twitter handle: @lunivermeulen.

voiceless1         voiceless3

Emanuel Swedenborg

De sprekende geest geeft antwoord op de vraag: wat betekent dat? – Wim van der Wenden

Geef een reactie

DE SPREKENDE GEEST GEEFT ANTWOORD  OP DE VRAAG:  WAT BETEKENT DAT?
– door Wim van der Wenden –

De hersenonderzoeker Dick Swaab heeft opnieuw een boek geschreven over ons brein. Zijn vorige boek, “Wij zijn ons brein”, maakte veel mensen boos. Boosheid is in dit verband onbegrijpelijk. Je zou er wellicht verdrietig van kunnen worden, maar boos? Ook Swaab begrijpt dit niet goed: “Het feit dat de som meer is dan de delen wil niet zeggen dat we niet ons brein zijn.” Dit lijkt me echter geen sterke bewering, want het brein is stoffelijk en heeft als zodanig geen enkele betekenis voor de eeuwigheid. Het brein heeft als onderdeel van het ons omhullende lichaam slechts een tijdelijke functie, waar we op enig moment afstand van moeten doen. Kun je onverenigbare zaken als materie en geest zo maar bij elkaar optellen? Om als mens te kunnen functioneren heeft het brein ook nog geen scheppingswaarde. De schepping van Adam en Eva door God is namelijk van geestelijk aard. De stoffelijke schepping is pas aan de orde na de influisteringen van Lucifer, en is daar een indirect gevolg van. Zo is voor mij ook duidelijk dat Swaab geen weet heeft van het onderscheid tussen de stoffelijke schijn-werkelijkheid en de geestelijke werkelijkheid. Alleen de laatste kent de verwachting van een leven in eeuwigheid. Het gaat hier over meer dan een kier tussen twee verschillende denkwijzen. Eerder moeten we van een diepe kloof spreken zoals door Jezus verwoord is in zijn gelijkenis over de rijke man en de arme Lazarus. Swaab kan zich de woorden van recherche-chef Paulissen van van het MH17-onderzoek aantrekken: „Afwezigheid van bewijs is geen bewijs van afwezigheid.”
Welke overeenstemming bestaat er tussen ziel en lichaam of tussen deze dingen en die van de geest zijn, die binnen in de mens zijn en de dingen die van het lichaam zijn, die buiten de ziel van de mens zijn? In het algemeen gaat men uit van deze driedeling, in die zin dat de geest in de ziel woont, en de ziel in het lichaam woont. Een vervangend woord voor ziel is denkgeest. Dit blijkt uit de aard van het invloeien van de producten van het denken. En uit het gemeenschappelijke van het denken en de waarneming, die van geestelijke aard zijn, met de overeenkomende spraak en het gehoor, die van het lichamelijke aard zijn. Het denken van de sprekende mens is niets anders dan de spraak van zijn geest en de waarneming van zijn spraak is niets anders dan het gehoor van zijn geest. Weliswaar verschijnt het denken, wanneer de mens spreekt niet als spraak, omdat die zich verbindt met de spraak van het lichaam en daarin aanwezig is. En de waarneming, wanneer de mens hoort, verschijnt niet anders dan zoals het gehoor in het oor. Daardoor komt het dat veel mensen die daarover niet hebben nagedacht niets anders weten dan dat elke zin in de organen is, die van het lichaam zijn en dat er daarom, wanneer die organen door de dood ineenstorten, niets overblijft dat nog zin heeft, terwijl juist dan de mens, dat wil zeggen zijn ziel en geest, in zijn eigenlijke sensitieve leven komt. Dat het de geest is die spreekt en die hoort, stond voor Emanuel Swedenborg helder vast door de vele gesprekken die hij met geesten voerde. Hun spraak, die aan zijn geest werd meegedeeld, vloeide in zijn innerlijk en van daar in de overeenstemmende organen en daar liep die uit in een streven dat hij enige malen duidelijk begreep. Daarom was hun spraak voor hem zo luid hoorbaar als de spraak van een mens. Soms, wanneer geesten met hem spraken temidden van een gezelschap van mensen, meenden enige van die geesten, omdat hun spraak zo luid hoorbaar was, dat zij ook door de aanwezigen daar werden gehoord. Maar er werd geantwoord dat dit niet zo was, omdat hun spraak langs de innerlijke weg in zijn oor vloeit en de menselijke spraak langs de uitwendige weg. Jezus en Jacobus communiceerden al op jonge leeftijd door gedachten-overdracht. Daaruit blijkt ook hoe de geest met de profeten heeft gesproken, niet zoals een mens met een mens, maar zoals een geest met een mens, namelijk in hem. (Zie zo nodig Zacharia 1:9,13; 2:2,7; 4:1,4,5; 5:10; 6:4 en elders.) De stem die namens God spreekt vertelt ons van dingen, die we op eigen kracht niet kunnen begrijpen, noch afzonderlijk kunnen leren. Ook Swedenborg weet dat men deze dingen niet kan begrijpen als men niet gelooft dat de mens een geest is en het lichaam hem alleen van dienst is tot nuttig gebruik in de wereld. Zij die dit ongeloof bevestigen, willen zelfs niet van enige overeenstemming horen. En indien zij ervan horen, dan verwerpen zij het, omdat zij in de ontkenning van het bestaan daarvan leven. Ja, zij worden zelfs bedroefd als er op deze wijze iets aan het lichaam wordt ontnomen. Maar de Heer inspireert alle wonderen, die in wezen een voorspraak zijn. Zij zijn een voorspraak voor jouw heiligheid en maken jouw waarnemingen heilig. Door je boven de natuurwetten te stellen, verheffen ze jou tot de sfeer van de hemelse orde. In deze orde ben je al volmaakt, ook al meen je het tegendeel. De geest is reeds volmaakt en behoeft daarom geen correctie. Het lichaam bestaat niet, behalve als leermiddel voor de denkgeest, en zoals het aardse leven een leerschool is. Dit leermiddel voor de de ziel of de denkgeest is niet onderworpen aan zijn eigen vergissingen, omdat het niet kan scheppen. De leerschool is dan ook niet meer dan een schijnwerkelijkheid. Het ligt dan ook in de lijn van de verwachting en het ligt zelfs voor de hand dat je jouw denkgeest ertoe aanzet zijn miscreaties op te geven. Want de Zoon van God is door niets gebonden behalve door zijn overtuigingen. Twee sterke ezels binden de wil van de mens. Hun namen zijn angst en ongeloof. Dit opgeven is dan ook de enige zinvolle toepassing van scheppend vermogen. Niet door eigen kracht of macht zal men slagen, maar alleen met behulp van Gods geest.

Diverse

De waarde van onze gebrokenheid en kwetsbaarheid – Luni Vermeulen

Geef een reactie

De waarde van onze gebrokenheid en kwetsbaarheid
– door Luni Vermeulen –

Ik heb het idee dat we er vaak naar streven om feilloze, volmaakte wezens te zijn. Of het nu in ons professionele of ons persoonlijke leven is, we doen ons best om foutloos te handelen, dingen vlekkeloos te doen, de perfecte kameraad te zijn en de medewerker te spelen die altijd uitblinkt en overal van op de hoogte is.

Natuurlijk is er niets verkeerds aan om te willen uitblinken en uitstekend te presteren, in welk facet van je leven dan ook. Het zijn kwaliteiten als zelfrespect, motivatie, doorzettingsvermogen, creativiteit en vernieuwingsdrang die een houding creëren waarbij we de talenten en gaven, die ons zijn toevertrouwd, ten volle benutten. Wat ik persoonlijk echter zorgwekkend vind is dat we in veel gevallen onze gebrokenheid en kwetsbaarheid tegen elke prijs verhullen.

Het is menselijk om ons verslagen te voelen door teleurstellingen en te vermijden dat we gekwetst worden. Het is normaal dat je graag wilt dat je leven gladjes verloopt en dat dingen precies volgens schema gebeuren. Het spreekt vanzelf dat je wilt worden geaccepteerd en dat je verdrietig wordt van kwetsuren en afwijzing. De waarheid is dat het leven niet het sprookje is dat we ons ervan hadden voorgesteld toen we nog kinderen waren.

We gedragen ons vaak stoer om de onderliggende pijn en het verdriet te maskeren. We zetten een masker op voor de buitenwereld om zelfvertrouwen en eensgezindheid uit te stralen. We willen niet dat anderen onze gebrokenheid en kwetsbaarheid zien omdat we bang zijn dat anderen dan misbruik van ons maken. Hoe we ons van binnen ook voelen, we verhullen het aan de buitenkant want het leven gaat verder.

Ik wil helemaal niet suggereren dat het een slechte karaktereigenschap is om je over teleurstellingen, pijn en afwijzing heen te zetten en sterk te zijn. Integendeel: ik geloof dat dit bewonderenswaardig en wijs is, vooropgesteld dat er op een verstandige manier met deze teleurstellingen, pijn en afwijzing is omgegaan, zodat men deze ervaringen heeft kunnen afsluiten en er waardevolle lessen van heeft kunnen leren. Maar ik geloof ook dat het pas noodzakelijk wordt om een masker op te zetten en de schijn op te houden als we de last van deze negatieve ervaringen in ons mee blijven dragen. Dan hebben we er behoefte aan om ons perfect en vlekkeloos te gedragen.

Ik vind het zorgelijk en triest dat we het nodig vinden om gebrokenheid en kwetsbaarheid te verhullen. Het mag dan waar zijn dat er misbruik van kan worden gemaakt als het aan licht komt, toch ben ik er van overtuigd dat onze eigen gebrokenheid en kwetsbaarheid, onze bereidheid om ons hart te openen voor anderen, onze bereidheid om het risico te lopen dat we worden teleurgesteld, datgene is wat ons kracht geeft en mooi maakt.

Gebrokenheid maakt ons nederig, het wekt mededogen en inlevingsvermogen in ons op en het zorgt voor perspectief. Alleen wanneer we in staat zijn om onze gebrokenheid en kwetsbaarheid te erkennen, zijn we in staat om het in anderen te herkennen en mededogen aan de dag te leggen. We moeten niet onderschatten in welke mate we anderen kunnen ondersteunen en hen kunnen motiveren en bemoedigen, als we bereid zijn om onze gebrokenheid en kwetsbaarheid met anderen te delen.
_____________________________________________________________________________________________________________

Oorspronkelijke titel:
“The value of our brokenness and vulnerability”.
Vertaling: Hendrik Klaassens.

Luni Vermeulen is passionate about people empowerment. She believes that trials and tribulations effectuate personal growth that can be put to good use for self-development and serving others with encouragement and inspiration. She shares some of her thoughts and experiences on her blog, surrenderinginfaith.wordpress.com. Luni is interested in Middle East politics and eschatology, is an avid reader, a news junkie, an enthusiastic traveller and has a strong sense for the protection of animals. Twitter handle: @lunivermeulen.

brokenness2

luni-1

Diverse

Een schets van de verre toekomst van de mensheid – Hendrik Klaassens

1 reactie

Een schets van de verre toekomst van de mensheid
– Hendrik Klaassens –

Het is misschien een ongewoon onderwerp om je druk over te maken, maar wat me stoort is het bijna totale gebrek aan belangstelling onder theologen en filosofen voor het leven op andere werelden en de consequenties die dat heeft voor onze manier van denken over onszelf. Sinds de vijftiger jaren verkennen we ons zonnestelsel. Ruimteschepen met steeds krachtiger motoren en steeds scherpere camera’s worden erop uit gestuurd om foto’s te nemen van planeten, manen en kometen. Ook worden er tegenwoordig regelmatig landingen uitgevoerd op andere werelden. Zo zijn er al een paar satellieten geland op planetoïden. Zelfs in de atmosferen van Jupiter en een Saturnusmaan zijn aardse sondes afgedaald om metingen te verrichten en foto’s te nemen.

Ondanks al deze successen lijkt er in de theologie en de filosofie niets te zijn veranderd: het geocentrisme – een manier van denken waarbij de aarde steeds in het middelpunt staat – heerst als nooit tevoren. We lijken wel aardgebonden kabouters, gnomen, holbewoners in een oneindig veel grotere wereld. Hoe lang duurt het nog voordat we onszelf als kinderen van de kosmos serieus gaan nemen?

Eén ding weet ik heel zeker: ooit zijn wij niet meer dan een deel, een schakel, in een netwerk van kosmische beschavingen. We zullen andere werelden, ook buiten ons eigen zonnestelsel, bereiken, en met behulp van technieken waar we ons nog geen voorstelling van kunnen maken zullen we steden laten verrijzen onder andere zonnen. De toekomstige mens zal verre woestijnen laten bloeien en leven verspreiden op planeten die voor bewoning geschikt kunnen worden gemaakt. Maar het contact met andere beschavingen zal ons ook leren om bescheiden te worden en samen te werken met onze broeders en zusters die verder zijn dan wij. Want we zijn allemaal kinderen van één en dezelfde God, onder welke naam we Hem ook vereren.

Die tijd komt eraan. Het kan misschien wel duizenden jaren duren voordat we met andere kosmische rassen samenwerken, maar uiteindelijk is dat onvermijdelijk. We zullen ons dan niet langer zo eenzaam voelen, want een gevoel van eenzaamheid is deel van ons bestaan, ligt op de bodem van onze ziel. De diepste eenzaamheid – het afgesneden zijn van God – heft dit niet op, maar wel het afgescheiden zijn van andere werelden waarop ook kinderen van de enige God wonen. Ze zullen ons veel dingen kunnen leren, ook in religieus opzicht. Maar weinig mensen zullen zich daar ooit druk over maken voordat er definitief – en officieel – contact is gelegd. Dan pas zullen filosofen en theologen begrijpen dat ze hun tijd hebben verslapen, en dat ze hun kleingeestig geocentrisme zullen moeten opgeven. Aan religieus fundamentalisme komt dan een eind, ook al zullen godsdienstfanaten in het begin enorm tegenspartelen. Het bespottelijke van religieus fanatisme en godsdienstwaanzinnige doordraverij kan door niets zo gigantisch aan de kaak worden gesteld als door het contact met een andere, hogere beschaving, want zij zijn het die ons laten zien hoe bekrompen, egoïstisch en kleingeestig het is om anderen te veroordelen, te martelen en te vermoorden, alleen omdat zij andere opvattingen en een ander beeld van God hebben dan wij.

Ik geloof in een wereld die groter is dan de aarde. Ik geloof in een God die alle aardse beelden overstijgt. En ik geloof in een mensheid die vroeg of laat op een vreedzame manier omgaat met de bewoners van andere werelden, hoe ze er ook uitzien en wat voor opvattingen ze ook mogen hebben. De toekomst van de mensheid ligt in de ruimte. Daar zouden theologen, kardinalen en andere hotemetoten in de religieuze wereld wel wat vaker bij stil mogen staan!

 

Emanuel Swedenborg

De uitbeeldende kerk – Wim van der Wenden

Geef een reactie

De uitbeeldende kerk
– Wim van der Wenden –

In de in de bijbel omschreven uiterlijke dingen zijn de innerlijke dingen begrepen. Maar zij die van de “oudste kerk” waren, bekommerden zich niet om die uiterlijke dingen, omdat zij mensen waren die zich op het innerlijke hadden ingesteld en de Heer langs de innerlijke weg bij hen invloeide en hen leerde wat het goede is. Het verscheidene en de verschillen van het goede waren voor hen de ware dingen en vandaar wisten zij wat alle en de afzonderlijke dingen die in de wereld waren, uitbeeldden in het rijk van de Heer, want de gehele wereld of de gehele natuur is het uitbeeldende theater van het rijk van de Heer. Maar zij die van de latere “oude kerk” waren, waren niet langer op het innerlijk ingestelde mensen, maar uiterlijke, en daarom kon de Heer bij hen niet langs de innerlijke weg invloeien, maar wel langs de uiterlijke weg om hen zo te leren wat het goede is en dit in de eerste plaats door uitbeeldende dingen. Zo ontstond de uitbeeldende kerk en daarna tevens door de leerstellige dingen van het goede en het ware die werden uitgebeeld en aangeduid. Deze christelijke kerk is als de uitbeeldende kerk in haar wezen dezelfde ten aanzien van de innerlijke vorm, maar de uitgebeelde en de aangegeven dingen van die kerk werden afgeschaft, nadat de Heer in de wereld was gekomen. De oorzaak hiervan is dat alle en ook de afzonderlijke dingen hem uitbeeldden en dus ook de dingen die van zijn rijk zijn, want deze zijn uit hem, en zijn, om zo te zeggen, hijzelf. Dit kon ook moeilijk anders, want waar de Heer is kunnen geen duivels zijn. Persoonlijke duivels zijn daar waar aards prachtvertoon en de daarmee verbonden hoogmoed te zien zijn.

Maar tussen de oudste kerk en de christelijke kerk is er zo’n groot verschil als tussen het licht van de zon overdag en het schijnsel van de maan of de sterren ’s nachts. Want de goede dingen zien langs de innerlijke of de eerdere weg, is als overdag zien waarbij men verlicht is door het licht van de zon, maar het zien langs de uiterlijke of de latere weg, is als zien in de nacht in het schijnsel van de maan of van de sterren. Bijna eender was het verschil tussen de oudste en de latere oude kerk. De christenen hadden in een voller schijnsel kunnen zijn, indien zij de innerlijke dingen hadden erkend, of de ware en de goede dingen die de Heer heeft geleerd, hadden geloofd en gedaan. Het goede is voor iedereen hetzelfde, maar het verschil is te zien door de mate van helderheid of duisternis. Zij die in helderheid zien, zien ontelbare verborgenheden, en wel bijna zoals de engelen in de hemel en eveneens worden zij aangedaan door de dingen die zij zien. Maar hoe worden die duivels dat dan gewaar? Ja, ze kunnen zien wat aan hun gelijk is. Ook de boosaardige gieren verzamelen zich snel, waar zich een voor hen goed smakend aas bevindt. (Matth. 24: 28) Zij die echter in het duister zien, zien nauwelijks iets zonder twijfel. En eveneens vermengen zich de dingen die zij zien met de schaduwen van de nacht. Dat wil zeggen met de valse dingen en zij kunnen ook niet innerlijk door die dingen worden aangedaan. Omdat nu het goede voor elk van hen hetzelfde is en dus ook het ware, wordt hiermee aangeduid dat de goede en de ware dingen eender waren en één van vorm. In Genesis (34) wordt gezegd dat Sichem vanuit de overblijfselen van de oudste kerk, de kerk van de aartsvaders was, terwijl Jakobs nageslacht vanuit de oude kerk was, die de Hebreeuwse werd genoemd, maar alleen in de uiterlijke dingen ervan. Zo heeft Sichem tegen beter weten in gehandeld toen hij de besnijdenis aannam. Want de zonen van Jakob konden hun zuster Dina niet aan een onbesneden man geven. Alleen onder de voorwaarde dat Sichem en zijn mannelijke volksgenoten ook zouden worden besneden konden ze dit toestaan. En dus werden alle mannen besneden. Dit is nader omschreven met: “allen die de poort van de stad Sichem uitgingen”. Dit houdt de toetreding tot de uiterlijke dingen in. En het betekent een omslag in hun opvattingen, namelijk dat zij daardoor ingewijd worden in de uitbeeldende en aanduidende dingen van Jakobs nakomelingen. De mensen van de oudste kerk hadden een ongerept wilsdeel, maar niet de mensen van de latere oude kerk. Zij zullen eenvoudig begrepen hebben dat de besnijdenis op het hart betrekking heeft, en dat het daarbij gaat om de zuivering van de eigen en de wereldse liefdes.

De Heer kon bij de mensen van de oudste kerk invloeien door het wilsdeel, dus langs de innerlijke weg, niet echter bij hen van de oude kerk. In deze kerk was het wilsdeel te gronde gericht. Maar de Heer vloeide vervolgens in hun verstandsdeel in, dus niet langs de innerlijke weg, maar langs de uiterlijke. Invloeien door het wilsdeel is invloeien door het goede van de liefde, want al het goede is van het wilsdeel. Maar invloeien door het verstandelijke is invloeien door het ware van het geloof, want al het ware is van het verstandelijke deel. In dit verstandsdeel vormde de Heer bij de mensen van de oude kerk een nieuwe wil, toen hij hen weer verwekte. Zo staat vast dat de mensen van de oudste kerk een gemoedsaard en een inborst hadden die geheel en al verschilde en afweek van die van de mensen van de oude kerk. Petrus en Paulus hebben later veel moeite gedaan om het geloof in de besnijdenis van het geslachtsdeel uit te bannen. De hierboven omschreven omslag in de opvattingen van Sichem staat rechtstreeks tegenover de door Paulus bepleite hervorming van denken. Het geeft aan waartoe uiterlijke dingen kunnen leiden als men zich niet realiseert en zo maar vergeet de betekenis van de innerlijke dingen daarin op te nemen. Deze van het innerlijke gewaarworden afwijkende gedachten hebben in het jaar 1566 tot een gigantische beeldenstorm geleid. De bedachtzame lezer kan zelfs concluderen dat er een parallel is tussen de Heer en tussen het goede bij de mens, maar niet tussen hem en het ware. Daarom verschijnt de Heer aan de innerlijk ingestelde mensen als de Zon en aan de op uiterlijkheden ingestelde mensen als de Maan. Zo wordt duidelijk hoe en wanneer de uiterlijke dingen van de eredienst zijn ontstaan en dat het tijd wordt om opnieuw de heilige geest uit te nodigen en in het innerlijk toe te laten om op de reeds ingeslagen weg terug te keren en om zo aan onze afgescheidenheid van God een eind te maken. Mensen die zich echter geestelijk zwak voelen dienen daarbij de plaatsen van de wereldse glitter te mijden. Want als het ware tot valsheid en het goede tot boosheid leidt is het met de kerk gedaan. Oordeel is (als het “ware”) het tegendeel van de liefde (als het “goede”). Van het ene komt alle leed in de wereld, maar van het andere de vrede van God zelf.

(De titel en enige verwerkte ideeën zijn ontleend aan het boek van Emanuël Swedenborg: Hemelse Verborgenheden.)