Jakob Lorber
Artikel lezen – printen versie
Tekst: En er verscheen een groot teken in de hemel: een vrouw, bekleed met de zon, de maan onder haar voeten, en op haar hoofd een kroon van twaalf sterren. En zij werd zwanger, schreeuwde in barensnood en had pijn en weeën van de geboorte. – En zij baarde een kind, een zoon, die alle volkeren zou gaan regeren met ijzeren scepter. En haar kind werd ontrukt tot God en Zijn troon.
Hfdst. 12 : 1, 2, 5
Verder lezen
Artikel lezen – printen versie
Nu we de grote verloren zoon hebben leren kennen, zou het passend zijn om ook enige woorden te presenteren over zijn grote Terugbrenger, als eeuwige zoon van de Vader, om beter te kunnen instemmen met de hymne: ‘Ere zij God in den hoge, en vrede op aarde, en in de mensen een welbehagen!’. Moge deze aanvulling hier zo ruimte vinden. (De uitgever)
Verder lezen
Artikel lezen – printen versie
GJE boek 5 hoofdstuk 250
(De Heer tot Petrus)
Het spreekt vanzelf, dat in deze wereld voor grote en grove misdadigers ten aanzien van de rechten van de mensen ook geweldige en grote wereldgerichten moeten zijn en bestaan, daar anders tenslotte niemand meer zeker van zijn leven zou zijn.
Maar wat betreft de meer kleine afdwalingen, die niet zelden gebeuren onder de mensen, deze zullen voor de rechterstoel van het barmhartige en verzoenlijke hart worden vereffend, opdat uit de kleine vergissingen van de mensen onder elkaar geen grote en zware misdaden zullen voortkomen; want waarlijk Ik zeg: roof, moord en doodslag zijn uiteindelijk toch niets anders dan gevolgen van aanvankelijk kleine afdwalingen der mensen onder elkaar, uit louter, kleine, wereldlijke overwegingen van eigenbaat en eigendunk en op zichzelf gericht zijn.
Verder lezen
Artikel lezen – printen versie
In deel 2, hoofdstuk 18 van “De Geestelijke Zon”, dat als titel heeft “De wilskracht van de geest, die verenigd is met Heer, brengt wonderen tot stand”, wordt beschreven hoe de mens bijzonder effectief kan worden bij alles wat hij doet. Hieronder volgt het citaat:
Verder lezen
Artikel lezen – printen versie
(Gegeven door de Heer op 18 Augustus 1840)
Weliswaar staat het met de mens in dit opzicht als met een boom, wiens vrucht ook niet in een keer rijp wordt, maar geleidelijk aan. Maar als de lente mooi en helder was en de zomer voortdurend warm, afgewisseld met kleine regenbuien, dan zeggen jullie: “Dit jaar zullen we een vroege oogst hebben!” Welnu, zo is het ook met jullie, als men zijn jeugd opgewekt, in zachtmoedigheid en liefde tot Mij heeft doorgebracht, dan zal ook de zomer alles levend makend warm worden, afwisselend met genaderegen van de hemel, en jullie kunnen er van verzekerd zijn, dat de eeuwige, gouden herfst tot blijvende rijping van de onsterfelijke vrucht niet meer ver zal zijn. Want voor zoveel iemand van Mij wedergeboren wil zijn, dienovereenkomstig moet hij zijn zonden inzien en deze tot zijn verootmoediging openlijk bekennen, dat is: uiterlijk ernstig door de biecht, en innerlijk aan Mij, en moet Mij om vergeving vragen, zoals het in Mijn gebed is aangegeven; hij moet gelijk Petrus echt berouwen droefheid en angst ondergaan en wenen om het zo onschatbare verlies van Mijn genade en hij moet zich zeer ernstig voornemen, beslist nooit meer te willen zondigen.
Verder lezen